Józef Mozołowski urodził się 10 lipca 1858. Był synem Stefana Mozołowskiego (1826-1908) i Marii z domu Wienkowskiej (1830-1919[1], córka dr. Józefa Wienkowskiego, lekarza w Sanoku od 1870[2], zm. 1894[3]). Jego braćmi byli Jan (1856-1898, inspektor c. k. policji miejskiej w Sanoku[4][5][6], od 1889 żonaty z Wiktorią Chinalską[7][8]) oraz Wiktor (radny miejski[9], działacz sokoli i społeczny w Sanoku, bibliotekarz Czytelni Mieszczańskiej, kupiec[10], ojciec Bolesława[11]). Był wyznania greckokatolickiego[12]. W Sanoku jeden z Mozołowskich był właścicielem hotelu funkcjonującego przy ulicy Jagiellońskiej w Sanoku[13][14][a].
W okresie zaboru austriackiego w ramach autonomii galicyjskiej wstąpił do służby urządniczej w sądownictwie. Od około 1886 był kancelistą dla ksiąg gruntowych w C. K. Sądzie Powiatowym w Brzozowie w obrębie C. K. Sądu Obwodowego w Sanoku[15]. W maju 1896 jako prowadzący księgi gruntowe został przeniesiony z Brzozowa do Kosowa[16], po czym w październiku tego roku na własną prośbę został przeniesiony do Sanoka[17]. W 1897 został mianowany przez C. K. Wyższy Sąd Krajowy we Lwowie oficjałem kancelaryjnym w X klasie rangi prowadzącym księgi gruntowe[18]. Od tego czasu był urzędnikiem kancelarii sądowej w C. K. Sądzie Obwodowym[19], później jako oficjał IX klasy rangi od 1898[20], następnie starszy oficjał od 1899[21]. Od około 1903 do końca życia pracował w kancelarii sądowej jako c. k. prowadzący księgi gruntowe w sądzie[22][23] oraz w C. K. Dyrekcji Skarbu w Sanoku[24]. W połowie 1904 był członkiem rady nadzorczej i sekretarzem Powiatowego Towarzystwa Zaliczkowego w Sanoku[25][26][23][24]. Do końca życia był członkiem wydziału Kasy Oszczędności Miasta Sanoka[27].
Zmarł po krótkiej chorobie na serce 11 września 1904 w Sanoku w wieku 46 lat[12][28][23][29]. Został pochowany na cmentarzu przy ul. Rymanowskiej w Sanoku 13 września 1904[12], a w pogrzebie uczestniczyli licznie mieszkańcy miasta, zaznaczając tym samym ogólnie panującą sympatię dla zmarłego[23][30]. Grobowiec rodziny Mozołowskich został uznany za obiekt zabytkowy i podlega ochronie prawnej[31].
Jego żoną została Antonina z domu Fijałek (1872-1900)[32][b][24]. Ich dziećmi byli Aldona Helena (ur. 1890[33], studiowała medycynę[34], wpierw zamężna z Jakubowskim, synem właściciela Bóbrki, zmarłym tragicznie pracownikiem naukowym Politechniki Lwowskiej[35], potem żona ppłk. dr. Mariana Wowkonowicza, została lekarzem internistą[36][37]), Janina Maria (ur. 1891, nauczycielka[38], od 1912 zamężna z Henrykiem Grotowskim, urzędnikiem magistratu miasta Lwowa[39][40]), Stefan (1892-1940, lekarz, oficer Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej), Stanisław (1894-1900, zmarł w dzieciństwie, miesiąc po matce), Włodzimierz (1895-1975, lekarz, profesor, oficer Wojska Polskiego)[41][42][24][14][43][44]. Po przedwczesnej śmierci Józefa i Antoniny Mozołowskich wychowaniem ich dzieci zajmowali się brat Józefa, Wiktor Mozołowski, oraz brat matki, ks. prof. Jan Nepomucen Fijałek[24]. Drugą żoną Józefa Mozołowskiego była Helena[45]. Miał też córkę Kamilę (ur. 1902, nauczycielkę)[46]. Jego następcą w Powiatowym Towarzystwie Zaliczkowym w 1905 został wybrany duchowny greckokatolicki ks. Omelan Konstantynowycz, a przeciw takiej decyzji protestował wówczas Wojciech Ślączka wskazując, iż następca powinien być tego samego wyznania co poprzednik[47].
Uwagi
↑Hotel działał w kamienicy orientacyjnie położonej naprzeciw nieistniejącego budynku określanego mianem „Steciakówka”.
↑Antonina Mozołowska była wyznania rzymskokatolickiego. Księga aktów zejść rzym.-kat. Sanok 1878–1904. T. H. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 320 (poz. 90).
↑Ogłoszenie. „Gazeta Sanocka”. Nr 45, s. 4, 6 listopada 1904. •Ogłoszenie. „Gazeta Sanocka”. Nr 98, s. 4, 12 listopada 1905.
↑ abPaweł Kosina: Helena Kosinówna. Rodzina i sanoccy przyjaciele. Sanok: Stowarzyszenie Przyjaciół Heleny Kosiny w Sanoku, 2006, s. 53. ISBN 83-924210-0-0.
↑Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1887. Lwów: 1887, s. 63. •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1888. Lwów: 1888, s. 66. •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1889. Lwów: 1889, s. 69. •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1890. Lwów: 1890, s. 69. •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1891. Lwów: 1891, s. 69. •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1892. Lwów: 1892, s. 69. •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1893. Lwów: 1893, s. 69. •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1894. Lwów: 1894, s. 69. •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1895. Lwów: 1895, s. 69.
↑Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1898. Lwów: 1898, s. 71.
↑Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1899. Lwów: 1899, s. 70.
↑Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1900. Lwów: 1900, s. 101. •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1901. Lwów: 1901, s. 101. •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1902. Lwów: 1902, s. 107. •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1903. Lwów: 1903, s. 107.
↑Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1904. Lwów: 1904, s. 107.
↑ abcdeEdward Zając: Szkice z dziejów Sanoka. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 1998, s. 16-17, 23. ISBN 83-909787-0-9.
↑Edward Zając: Szkice z dziejów Sanoka. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 1998, s. 16-17, 23, 227. ISBN 83-909787-0-9.