Urodził się 25 listopada 1892 w Winnikach, w ówczesnym powiecie lwowskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Rudolfa, urzędnika, i Karoliny z Kleszczyńskich[1].
Od 1911 był członkiem Polskich Drużyn Strzeleckich. W 1914 wstąpił do Legionów Polskich i został przydzielony do 2 pułku piechoty. Od 21 maja do 22 lipca był słuchaczem III Kursu Szkoły Podchorążych Legionów Polskich. 28 lipca 1915 został przeniesiony z batalionu uzupełniającego nr II do 6 pułku piechoty. 1 kwietnia 1916 roku awansował na chorążego[2]. Dowodził plutonem. 6 lipca 1916 został ranny w bitwie pod Kostiuchnówką. Po zakończeniu rekonwalescencji został przydzielony do 3 kompanii uzupełniającej. Od 1 stycznia 1917 ponownie służył w 6 pp. Latem 1917, po kryzysie przysięgowym, wstąpił do Polskiego Korpusu Posiłkowego. 16 lutego 1918, po bitwie pod Rarańczą, został internowany przez Austriaków w Witkowicach.
13 grudnia 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego. W czasie wojny z bolszewikami pełnił służbę w Ministerstwie Spraw Wojskowych. 1 czerwca 1921 pełnił służbę w Instytucie Wojskowo-Wydawniczym w Warszawie[3]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 447. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Jego oddziałem macierzystym był 13 pułk piechoty w Pułtusku[4]. W 1923 pełnił służbę w 69 pułku piechoty w Gnieźnie, a w następnym roku, w Oddziale I Sztabu Generalnego[5][6]. 18 lutego 1928 został awansowany do stopnia majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 roku i 3. lokatą w korpusie oficerów piechoty[7]. W 1928 został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z jednoczesnym przydziałem do Gabinetu Ministra Spraw Wojskowych[8]. 31 marca 1930 został przeniesiony do 32 pułku piechoty w Modlinie na stanowisko dowódcy batalionu[9][10]. 28 czerwca 1933 został przeniesiony do Szkoły Podchorążych dla Podoficerów w Bydgoszczy na stanowisko kwatermistrza[11]. 18 kwietnia 1935 został przeniesiony do Okręgowego Urzędu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego Okręgu Korpusu Nr I na stanowisko komendanta Okręgu Nr 1 Związku Strzeleckiego[12].
Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!
.png){kind=small}
