Hufcem kieruje czteroosobowa komenda hufca. Jej działania wspierają: namiestnictwo zuchowe „Strych”, harcerskie „Granaty”, zespół wsparcia metodycznego, zespół kadry kształcącej, pełnomocnicy komendanta hufca oraz zespół kwatermistrzowski. Przy hufcu działa komisja stopni instruktorskich z uprawnieniami prowadzenia prób na stopnie przewodnika i podharcmistrza, retmanat drużyn wodnych hufca, Harcerski Klub Wodny „Lewa Knaga”, Harcerski Klub Kajakowy „Nurt”, Harcerski Ośrodek Techniki i Modelarstwa im. gen. Stanisława Maczka oraz Hufcowy Klub Specjalnościowy „Lochy i Smoki”.
Zuchy, harcerze, wędrownicy i instruktorzy hufca biorą udział w ciągu roku w różnorodnych działaniach swoich własnych gromad, drużyn, szczepów i kręgów. Co roku kilkuset z nich uczestniczy w stałych obozach pod namiotami, obozach wędrownych, koloniach zuchowych, zimowiskach oraz innych formach wypoczynku letniego i zimowego.
Jesienią każdego roku odbywa się zbiórka polowa hufca lub zlot hufca. Harcerze uczestniczą w dzielnicowych i stołecznych uroczystościach patriotycznych: m.in. w rocznicach obrony Pragi w 1794 roku oraz w rocznicach wybuchu powstania warszawskiego. Przez wiele lat organizowali w Domu Kultury Świt na Bródnie praskie finały Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy.
Aktualne informacje o podejmowanych działaniach prezentowane są na Facebooku[2].
Historia
Pierwsze zastępyharcerzy na Pradze powstały najprawdopodobniej już w 1911, niedługo później powstała Pierwsza Praska Drużyna Skautowa (męska) – późniejsza 17 Warszawska Drużyna Harcerska. Jesienią 1918 utworzony zostaje odrębny okręg wizytacyjny Praga, a później Hufiec Praski Harcerzy, z kilkunastoma drużynami (wśród nich były działające do niedawna na Pradze-Północ 17 WDH i 26 WDH oraz 22 WDH z obecnej dzielnicy Praga-Południe).
Drużyny okręgu (hufca) praskiego w okresie międzywojennym[3]
rejon wizytacyjny Bródno
rejon wizytacyjny Praga
rejon wizytacyjny Grochów
48, 51, 53, 75, 76, 81, 95 i 97 WDH
12, 17, 26, 47, 62, 67, 78, 83 i 102 WDH
8, 22, 39 i 98 WDH
Równolegle działał Hufiec Praski Harcerek. Działalność drużyn aktywnie wspierało koło przyjaciół harcerstwa „Ognisko Harcerskie na Pradze”, skupiające rodziców harcerzy i przyjaciół ruchu, m.in. wojskowych.
Po wojnie drużyny harcerskie na Pradze i Grochowie wznowiły pracę już w październiku 1944. Uczestniczyły m.in. w odbudowie Warszawy. We wrześniu 1947 nastąpił podział dotychczasowego hufca Praga na 3 mniejsze: Praga Centralna, Praga Nowa i Grochów.
W 1952 w Domu Harcerza na Pradze przy ul. Siedleckiej powstał dziecięco-młodzieżowy zespół kierowany przez Andrzeja Kieruzalskiego, późniejsza 170 Warszawska Drużyna Harcerska, która następnie przekształciła się w zespół artystyczny „Gawęda”. Nieco później, w 1958/1959 powstała 317 WDH „Kuźnica” im. Mieczysława Karłowicza prowadzona przez Jerzego Stadlera, kultywująca góralskie tradycje i rozwijająca zamiłowania muzyczne, która przekształciła się w Harcerski Zespół Artystyczny „Kuźnica” (od połowy lat 70. do 1988 w hufcu Mokotów).
Po reaktywowaniu ZHP w 1956 ponownie działały małe hufce dzielnicowe (osiedlowe): Praga Centralna, Praga Nowa, Targówek i Bródno.
W okresie 1959–1961 hufce odgórnie połączono w jeden duży hufiec Praga, który w kolejnych latach przyjął nazwę Praga-Północ – nawiązującą do nazwy dużej dzielnicy.
Obecnemu hufcowi, istniejącemu od początku lat 60., w 1967 decyzją ówczesnych władz dzielnicy nadano imię działacza socjalistycznego Stanisława Dubois, współzałożyciela Czerwonego Harcerstwa Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego. Postać tego bohatera przez lata budziła w hufcu kontrowersje, w 2003 hufiec zrezygnował z jego imienia. W 2005 spośród kilkunastu propozycji wybrano kandydaturę Wigierczyków, a zjazd hufca zobowiązał komendanta hufca do wystąpienia do komendanta chorągwi o rozpoczęcie kampanii „bohater”[10][11]. Uroczyste nadanie hufcowi imienia Wigierczyków i sztandaru odbyło się wiosną 2007 w parku Praskim.
Imię Wigierczyków nawiązuje do tradycji i ducha kursów instruktorskich nad jeziorem Wigry, słynnych z wysokiego poziomu kształcenia, puszczańskiego charakteru i braterskiej atmosfery, a także do Batalionu Harcerskiego Wigry, w którego składzie było wielu harcerzy praskich drużyn i uczniów szkół z tej części Warszawy[10].
Izba Pamięci i Tradycji
W hufcu od 17 września 2003 do 2020 roku działała unikatowa w skali chorągwi Izba Pamięci i Tradycji Harcerskich stworzona przez byłego kwatermistrza hufca, członka chorągwianej komisji historycznej hm. Wita Jozenasa. Zgromadzono w niej pamiątki harcerskie prezentujące wielopokoleniowy dorobek praskiego harcerstwa, przekazane lub wypożyczone przez kilkuset dawnych i obecnych harcerzy i ich rodziny. Eksponaty z izby były prezentowane na kilku wystawach, za co w 2005Naczelnik ZHP przyznał hufcowi honorową nagrodę im. hm. Olgierda Fietkiewicza w kategorii archiwizowania harcerskich dziejów oraz inicjatyw muzealnych. W 2011 część eksponatów z Izby zaprezentowano na wystawie Czuwaj, Prago! Stulecie harcerstwa w prawobrzeżnej Warszawie, zorganizowanej wspólnie z Muzeum Warszawskiej Pragi.
Izba Pamięci i Tradycji składała się z dwóch części, w których można obejrzeć osobno pamiątki harcerskie i pamiątki zuchowe. W chwili obecnej w miejscu po Izbie Pamięci i Tradycji znajduje się harcówka jednego z Targówczańskich Szczepów..
↑Grzegorz Nowik: Straż nad Wisłą. T. I: Okręg Szarych Szeregów Warszawa-Praga 1939–1942. Warszawa: Wydawnictwo Rytm, 2002, s. 103. ISBN 83-88794-55-8.
↑ abcde4. Komendanci hufców: Targówek, Praga Centralna, Bródno, Praga Nowa i Praga Północ. W: Historia Hufca ZHP Warszawa Praga Północ w zarysie. Warszawa: Izba Pamięci i Tradycji Hufca Warszawa-Praga-Północ, 2012. Brak numerów stron w książce
↑Historia Chorągwi Stołecznej Związku Harcerstwa Polskiego w latach 1956–2010 kadencjami pisana. T. II. Warszawa: Chorągiew Stołeczna ZHP, 2012, s. 102–103.
↑2. Wydarzenia w hufcach praskich od 1911 do 2010 roku. W: Historia Hufca ZHP Warszawa Praga Północ w zarysie. Warszawa: Izba Pamięci i Tradycji Hufca Warszawa-Praga-Północ, 2012. Brak numerów stron w książce