Był synem Kazimierza i Marii[4]. W 1965 ukończył studia stomatologiczne w Akademii Medycznej w Warszawie[2][3]. W tym samym roku rozpoczął pracę w Oddziale Chirurgii Szczękowej Państwowym Szpitalu Klinicznym nr 1 w Warszawie. W 1969 ukończył na AM w Warszawie studia ogólnolekarskie[3]. W 1973 uzyskał specjalizację I stopnia z chirurgii ogólnej, w 1974 specjalizację II stopnia z chirurgii szczękowo-twarzowej[3]. W 1974 oddział na którym pracował został przekształcony w Klinikę Chirurgii Szczękowej i Stomatologicznej w Instytucie Stomatologii AM w Warszawie, tam pracował w latach 1974-1978 jako starszy asystent[5]
W 1979 obronił pracę doktorską Ocena bakteriemii występującej po usunięciu zębów w znieczuleniu ogólnym[5], w latach 1984-1985 był zastępcą ordynatora, w latach 1985-1986 ordynatorem Kliniki Chirurgii Szczękowej i Stomatologicznej IS AM w Warszawie[5]. W 1990 habilitował się na podstawie pracy zatytułowanej Własne propozycje leczenia złamań oczodołu[2][1]. W 1998 jako pierwszy w Polsce wykonał artroskopię stawów skroniowo-żuchwowych[3]. 16 października 2001 nadano mu tytuł profesora w zakresie nauk medycznych[1]. W latach 1991–1999 był zastępcą kierownika, w latach 1999-2012 kierował I Kliniką Chirurgii Szczękowo-Twarzowej IS AM w Warszawie, był też ordynatorem I Oddziału Chirurgii Szczękowo-Twarzowej w Szpitalu Klinicznym Dzieciątka Jezus – Centrum Leczenia Obrażeń[3][5], w latach 1999-2005 był prodziekanem Oddziału Stomatologii I Wydziału Lekarskiego AM[5]. Przeszedł na emeryturę w 2016[3].
Był wiceprezesem Polskiego Towarzystwa, Chirurgii Jamy Ustnej i Chirurgii Szczękowo-Twarzowej, członkiem honorowym Polskiego Towarzystwa Stomatologicznego i członkiem Zespołu Kierunków Studiów Medycznych Polskiej Komisji Akredytacyjnej[1].
