Hrabstwo

Hrabstwo – dawniej okręg administracyjny pod zarządem hrabiego, obecnie jednostka podziału administracyjnego[1].

W państwie Franków od czasów Merowingów oraz w średniowieczu w państwach Europy Zachodniej terytorialna jednostka administracyjna podległa hrabiemu (łac. comes, fr. comte, niem. Graf). W okresie feudalizmu we Francji oraz Niemczech hrabstwa uniezależniły się stanowiąc odrębne państwa.

Podział terytorialny na hrabstwa przetrwał do dziś w krajach anglosaskich, m.in. w Wielkiej Brytanii, Irlandii, Stanach Zjednoczonych (ang. county) i na Węgrzech (komitat – węg. megye).

Święte Cesarstwo Rzymskie

Początkowo hrabia sprawował władzę tylko militarną, jako lokalny dowódca i zwołujący pospolite ruszenie, później był także przedstawicielem króla lub cesarza w sprawach sądowych, skarbowych i administracyjnych. System podziału na hrabstwa przyjął się we wszystkich krajach podległych Świętemu Cesarstwu Rzymskiemu, a po inwazji Normanów także w Anglii, Wielkiej Brytanii i innych krajach anglosaskich.

Hrabstwa leżące na rubieżach cesarstwa pełniące szczególną rolę, zwłaszcza militarną, nazywane były marchiami, a ich zwierzchnik nosił tytuł margrabiego, tj. hrabiego marchii, wyższy rangą od zwykłego hrabiego.

W okresie rozdrobnienia dzielnicowego wiele hrabstw, a prawie wszystkie marchie cesarstwa uzyskały częściową lub pełną suwerenność. Od XV w. hrabstwem zaczęto nazywać także dobra posiadane przez hrabiego, niezależnie od dawnych podziałów administracyjnych.

I Rzeczpospolita

Od początków XVI w. w Koronie Królestwa Polskiego oraz w Wielkim Księstwie Litewskim, które utworzyły Rzeczpospolitą Obojga Narodów w 1569, nie istniał podział administracyjny na hrabstwa z dziedzicznym tytułem hrabiego. Nazwą „hrabstwo” nazywano zorganizowane dominia magnackie, których właścicielem była osoba najczęściej legitymującą się tytułem hrabiego S.R.I., niekiedy wywodząc swój tytuł od piastowskich komesów. Zwyczajowo nazywano też tak niektóre inne duże posiadłości (często dawne księstwa lub ich części) związane z tymi rodami hrabiowskimi. Przyjęła się również praktyka przechodzenia tytułu hrabiowskiego na kolejnych właścicieli dóbr, co dotyczyło również książąt, którzy je kupili, odziedziczyli lub otrzymali w posagu i odtąd posługiwali się oboma tytułami[2].

W ten sposób nazywano hrabstawami głównie (z kolejnymi właścicielami):

w Małopolsce
w Wielkopolsce
na Litwie
później także

i inne.

Wielka Brytania

 Osobne artykuły: Hrabstwa Anglii, Hrabstwa Szkocji i Hrabstwa Irlandii Północnej.

Irlandia

 Osobny artykuł: Hrabstwa Irlandii.

Stany Zjednoczone

 Osobny artykuł: Indeks hrabstw w Stanach Zjednoczonych.

48 z 50 stanów USA dzieli się na hrabstwa[a], chociaż nigdy nie istniał tam urząd hrabiego. Hrabstwa były tworzone jako jednostki administracyjne władzy samorządowej, a ich nazwa (ang. county) została zaczerpnięta z tradycyjnego podziału administracyjnego Anglii[10]. Z tego względu na równi z terminem „hrabstwo” stosowany jest „okręg”, zasadniczo będąc formą bardziej poprawną ze względów historycznych.

Dwa wyjątki to Alaska i Luizjana: w Luizjanie bezpośrednim odpowiednikiem hrabstwa jest parafia cywilna (ang. parish), a na Alasce są tzw. boroughs („obszary”) z administracją lokalną oraz unorganized boroughs („obszary bez organizacji”), które ze względu na małą gęstość zaludnienia pozostają bez administracji lokalnej odpowiadającej kompetencjom hrabstwa/borough.

Zasady powstawania, likwidowania, dzielenia i łączenia hrabstw są ustalane przez poszczególne parlamenty stanowe, podobnie jak i zakres ich kompetencji.

Zobacz też

Informacje w projektach siostrzanych
 Multimedia w Wikimedia Commons
 Definicje słownikowe w Wikisłowniku

Uwagi

  1. ↑ Polonia amerykańska tłumaczy to słowo jako powiat (np. artykuł Powiat Cook grozi zwolnieniami pracowników, Dziennik Związkowy z 10.2.2016 [dostęp 2016-11-09]).

Przypisy

  1. ↑ hrabstwo, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2019-07-09].
  2. ↑ a b Mariusz Kowalski: Księstwa Rzeczpospolitej. Państwo magnackie jako region polityczny. Warszawa: IGiPZ PAN, 2013, s. 73, 89, 91–92, 184, 185, 191, 243.
  3. ↑ Ilia, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 258.
  4. ↑ Bronisław Władysław Król: Szkoła jako instytucja wychowawcza w środowisku małomiasteczkowym na tle konkretnego środowiska małomiasteczkowego (Iwieniec). Warszawa: PIN, 1938, s. 10.
  5. ↑ Horki, Słownik Geograficzny [online].
  6. ↑ Raków, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 508.
  7. ↑ a b Karol Łopatecki. O instytucji dożywocia na przykładzie małżeństwa Jana Klemensa i Izabeli Branickich. „Krakowskie Studia z Historii Państwa i Prawa”. 2016/9 (1). s. 44, 49. 
  8. ↑ a b Tyczyn miastem Jana Klemensa Branickiego. Dzieje i znaczenie fundacji artystycznych. Rzeszów-Tyczyn: Libra, 2009, s. 43.
  9. ↑ Jerzy Wiśniewski. Z dziejów Dowspudy i jej właścicieli. „Rocznik Białostocki”. T. XIII/1976, s. 378. PWN. 
  10. ↑ http://www.nvnaco.org/wp-content/uploads/History-and-Overview-of-County-Government-n-the-U.S.-NACo.pdf

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!