Podczas igrzysk w Melbourne zwyciężył (z wynikiem 7,52 m) w eliminacjach, jednak kontuzja nogi spowodowała, że w finale uzyskał zalewdwie 7,15 m i zajął 10. miejsce[5].
Brązowy medalista mistrzostw Europy w Sztokholmie (1958) z wynikiem 7,51. Podczas Międzynarodowych Igrzysk Sportowych Młodzieży w Moskwie wygrał skok w dal (1957) uzyskując 7,46 oraz zdobył srebrny medal w sztafecie 4 × 100 m (40,8).
3-krotny mistrz kraju (1952, 1956, 1958) i 8-krotny rekordzista Polski w skoku w dal (do 7,81 w 1958). Rekordy życiowe: w dal – 7,81 (1958), bieg na 100 m – 10,7 (1956). W rankingu Track & Field News notowany czterokrotnie w skoku w dal: 1955 – 9. miejsce, 1956 – 7. miejsce, 1957 – 4. miejsce, 1958 – 4. miejsce. Dwadzieścia trzy razy bronił barw narodowych w meczach międzypaństwowych.
↑Henryk Kurzyński i Komisja Statystyczna PZLA: Polska lekkoatletyka 1945-1960. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, październik 2014, s. 247. ISBN 978-83-64544-06-4.
↑W. Lipniacki, A. Miller: Od Aten do Melbourne 1896-1956. Warszawa: Sport i Turystyka, 1957, s. 183.
Bibliografia
Zbigniew Łojewski, Tadeusz Wołejko: Osiągnięcia Polskiej Lekkiej Atletyki w 40-leciu PRL. Mecze Międzypaństwowe I Reprezentacji Polski seniorów - mężczyźni. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 1984. Brak numerów stron w książce
Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Tadeusz Wołejko: Historia Finałów Lekkoatletycznych Mistrzostw Polski 1920-2007. Konkurencje męskie. Szczecin - Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008. ISBN 978-83-61233-20-6. Brak numerów stron w książce