PROFILBARU.COM

Hanna Bedryńska
Imię i nazwisko	Hanna Maria Bedryńska-Borowicz
Data i miejsce urodzenia	16 lutego 1924 ; Łódź
Data i miejsce śmierci	18 sierpnia 2009 ; Warszawa
Zawód	aktorka
Lata aktywności	1949–1991
	Odznaczenia
	;

Hanna Bedryńska-Borowicz (ur. 16 lutego 1924 w Łodzi, zm. 18 sierpnia 2009 w Warszawie) – polska aktorka teatralna, filmowa i telewizyjna.

Życiorys

Urodziła się w rodzinie Franciszka^[1]^[2] (1893–1972) i Janiny (1895–1976) Bedryńskich^[3]^[4]. Podczas powstania warszawskiego była członkiem Szarych Szeregów, pielęgniarką, ps. Kala, Hanka^[4]^[5].

Eksternistyczny egzamin aktorski zdała w 1949. W teatrze zadebiutowała 20 października 1949. W latach 1949–1951 była aktorką w Teatrów Dramatycznych w Poznaniu. Następnie przeniosła się do Łodzi, gdzie w latach 1951–1963 i 1964–1991 występowała w Teatrze Nowym, a w sezonie 1963/64 – w Powszechnym.

Występowała w spektaklach Teatru Telewizji i słuchowiskach Teatru Polskiego Radia oraz pracowała w dubbingu.

W 1991 przeszła na emeryturę.

Zmarła w Warszawie, pochowana 21 sierpnia 2009 na Starym Cmentarzu w Łodzi^[6].

Spektakle teatralne (wybór)

1949: Cement jako Anna (reż. Stefan Drewicz)
1949: W pewnym mieście jako Klaudia (reż. S. Drewicz)
1950: Moralność pani Dulskiej jako Lokatorka (reż. Tadeusz Chmielewski)
1950: Zapora jako Stefka (reż. Tadeusz Muskat)
1950: Mirandolina jako Piękna oberżystka (reż. Teofil Trzciński)
1951: Zemsta jako Klara (reż. Jerzy Zegalski)
1951: Zwycięstwo jako Marysia Wróbel (reż. T. Muskat)
1951: Mizantrop jako Elianta (reż. Władysław Woźnik)
1952: Burza jako Katierina (reż. Kazimierz Dejmek)
1952: Niezapomniany rok 1919 jako Sekretarka towarzysza Lenina (reż. K. Dejmek)
1953: Henryk VI na łowach jako Betsy (reż. K. Dejmek)
1953: Dziewczyna z dzbanem jako Donja Maria (reż. Hanna Małkowska)
1954: Latarnia jako Księżna (reż. Jerzy Merunowicz)
1955: Wesele Figara jako Zuzanna (reż. J. Merunowicz)
1955: Don Juan jako Elwira (reż. Bohdan Korzeniewski)
1956: Noc listopadowa jako Joanna (reż. K. Dejmek)
1956: Święto Winkelrida jako Leokadia (reż. K. Dejmek)
1956: Miarka za miarkę jako Izabella (reż. K. Dejmek)
1957: Teatr Klary Gazul jako Dona Urraca de Pimentel (reż. Stefania Domańska)
1957: Wzgórza jak białe słonie (reż. Zbigniew Kuźmiński, Teatr Telewizji)
1958: Żywot Józefa jako Panna; Rzeczpospolita (reż. K. Dejmek)
1959: Cudotwórca jako Marta (reż. K. Dejmek)
1959: Nie-Boska komedia jako Szatan-Dziewica (reż. B. Korzeniewski)
1959: Bank Glembay Ltd jako Angelika Glembay (reż. Bojan Stupica)
1960: Hamlet jako Gertruda (reż. Janusz Warmiński)
1960: Człowiek z głową jako Lidia (reż. K. Dejmek)
1960: Siżyś jako Delfina Potocka (reż. Jerzy Antczak)
1961: Pan Damazy jako Mańka (reż. Stanisław Łapiński)
1961: Trzy siostry jako Masza (reż. K. Dejmek)
1961: Historyja o chwalebnym Zmartwychwstaniu Pańskim jako Marya Salomea (reż. K. Dejmek)
1962: Żabusia jako Helena (reż. Konrad Łaszewski)
1962: Skandal w Hellbergu jako Hilda Diederich (reż. Wojciech Pilarski)
1962: Ladacznica z zasadami jako Lizzie (reż. K. Łaszewski)
1963: Dyplomaci jako Linowska (reż. W. Pilaski)
1963: Cyrano de Bergerac jako Roksana (reż. Tadeusz Minc)
1964: Golem jako Kobieta szpieg, potem Ofelia (reż. Roman Sykała)
1964: Piosenka prawdę ci powie (reż. Barbara Fijewska, J. Wyszomirski)
1965: Kolumbowie rocznik 20 jako Kryska (reż. Adam Hanuszkiewicz)
1965: Lato w Nohant jako Georges Sand (reż. Bohdan Poręba)
1966: Trojanki jako Andromacha (reż. Aleksander Strokowski)
1966: Ojciec jako Laura (reż. Tadeusz Byrski)
1967: Sonata Belzebuba jako Baronowa Sokalyi (reż. Stanisław Kokesz)
1967: Szklana menażeria jako Amanda (reż. Witold Zatorski)
1967: Fantazy jako Hrabina Idalia (reż. A. Hanuszkiewicz)
1970: Zemsta jako Podstolina (reż. W. Zatorski)
1970: W małym dworku jako Widmo matki (reż. W. Zatorski)
1972: Poemat otwarty jako Obca (reż. Józef Zbiróg)
1973: Upiory jako Pani Alwing (reż. Andrzej Przybylski)
1974: Wesele Figara jako Marcelina (reż. B. Korzeniewski)
1974: Stracony syn jako Liza (reż. Tadeusz Worontkiewicz, Teatr Telewizji)
1975: Lato (reż. Laco Adamík, Teatr Telewizji)
1976: Jan Maciej Karol Wścieklica jako Rozalia Wścieklicowa (reż. W. Pilarski)
1978: Zemsta jako Podstolina (reż. K. Dejmek)
1978: Długie pożegnanie jako Matka Ludmiły (reż. Jerzy Domaradzki)
1980: Pan Jowialski jako Szambelanowa (reż. Jerzy Kreczmar)
1981: Czwartkowe damy jako Sonia (reż. Wanda Laskowska)
1982: Damy i huzary jako Pani Orgonowa (reż. Ludwik Benoit)
1983: Rodzina jako Lebenbaumowa (reż. Edward Dziewoński)
1984: Profesja pani Warren jako Pani Warren (reż. W. Pilarski)
1985: Wczesny odlot żurawi jako Profesorowa (reż. Maria Kaniewska, Teatr Telewizji)
1987: Skąpiec jako Frozyna (reż. M. Kaniewska)
1988: Jaja jak berety jako Ada (reż. Jerzy Hutek)
1989: Kordian jako Dama dworu (reż. J. Hutek)
1991: Mąż od biedy jako Pani Dawnoska (reż. Mariusz Pilawski)

Filmografia (wybór)

1957: Skarb kapitana Martensa jako sekretarka w „Dalmorze”
1965: Kapitan Sowa na tropie jako Inkasentka Malczykowa
1970: Doktor Ewa jako Doktor Wachowska
1974: Ile jest życia jako Matka Anny
1975: Niespotykanie spokojny człowiek jako Sędzia
1975: Czerwone i białe jako Ciotka
1977: Pokój z widokiem na morze jako Urzędniczka
1980: Polonia Restituta jako Żona doktora
1981: Jan Serce jako Żona ordynatora sanatorium
1985: Wakacje w Amsterdamie jako matka Joanny
1987: Komediantka jako Recepcjonistka w hotelu „Chambres garnies”
1987: Między ustami a brzegiem pucharu jako Dora von Eschenbach
1988: Nowy Jork, czwarta rano jako Szatniarka
1990: Dziewczyna z Mazur jako Ludwisia, ciotka Marty

Ordery i odznaczenia

Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (25 kwietnia 2000)^[1]
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1984)
Złoty Krzyż Zasługi (1975)
Srebrny Krzyż Zasługi (11 lipca 1955)^[2]
Medal 30-lecia Polski Ludowej (1974)
Krzyż Armii Krajowej (1995)
Warszawski Krzyż Powstańczy (1984)
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” (2000)
Odznaka Honorowa miasta Łodzi (1967)

Przypisy

↑ ^a ^b M.P. z 2000 r. nr 19, poz. 405 „za wybitne zasługi dla kultury polskiej”.
↑ ^a ^b M.P. z 1955 r. nr 91, poz. 1144 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
↑ Nagrobek na Starym Cmentarzu w Łodzi [dostęp 2023-11-13].
↑ ^a ^b Hanna Borowicz–Bedryńska [online], Encyklopedia Medyków Powstania Warszawskiego [dostęp 2023-11-13] (ang.).
↑ Kaja Drąg: Przewodnik po „Zbiorze akt personalnych członków Szarych Szeregów” z zasobu archiwum Muzeum Harcerstwa w Warszawie. Warszawa: Muzeum Harcerstwa, 2019, s. 326. ISBN 978-83-953754-1-5. [dostęp 2023-11-13].
↑ Łódź. Zmarła aktorka Hanna Bedryńska [online], Teatr w Polsce - polski wortal teatralny [dostęp 2023-11-13] (pol.).

Linki zewnętrzne

Hanna Bedryńska w bazie Filmweb
Hanna Bedryńska w bazie filmpolski.pl
Hanna Bedryńska-Borowicz, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2021-04-09] .
Hanna Bedryńska na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”

[:0-1] M.P. z 2000 r. nr 19, poz. 405 „za wybitne zasługi dla kultury polskiej”.

[:1-2] M.P. z 1955 r. nr 91, poz. 1144 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.

[3] Nagrobek na Starym Cmentarzu w Łodzi [dostęp 2023-11-13].

[:2-4] Hanna Borowicz–Bedryńska [online], Encyklopedia Medyków Powstania Warszawskiego [dostęp 2023-11-13] (ang.).

[5] Kaja Drąg: Przewodnik po „Zbiorze akt personalnych członków Szarych Szeregów” z zasobu archiwum Muzeum Harcerstwa w Warszawie. Warszawa: Muzeum Harcerstwa, 2019, s. 326. ISBN 978-83-953754-1-5. [dostęp 2023-11-13].

[6] Łódź. Zmarła aktorka Hanna Bedryńska [online], Teatr w Polsce - polski wortal teatralny [dostęp 2023-11-13] (pol.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]