Ludwik Benoit
Ludwik Benoit na tablicy pamiątkowej w Kuźnicy
Data i miejsce urodzenia
18 lipca 1920 Wołkowysk
Data i miejsce śmierci
4 listopada 1992 Łódź
Zawód
aktor , reżyser
Współmałżonek
Maria Zbyszewska Jadwiga Jędrzejczak
Lata aktywności
1946–1992
Odznaczenia
Grób Ludwika Benoit na cmentarzu komunalnym na Dołach w Łodzi
Ludwik Benoit (ur. 18 lipca 1920 w Wołkowysku , zm. 4 listopada 1992 w Łodzi ) – polski aktor teatralny i filmowy .
Aktor charakterystyczny, znany m.in. z roli kasiarza w filmie Ewa chce spać i wachmistrza Luśni w Przygodach pana Michała . Zagrał w blisko 100 filmach i serialach, w 130 spektaklach teatralnych i Teatru Telewizji . Użyczał też głosu postaciom animowanym, np. słoniowi Dominikowi w filmie i serialu Proszę słonia .
Ludwik Benoit
Życiorys
Dzieciństwo spędził w Łowiczu , tam też uczęszczał do gimnazjum ; od strony ojca rodzina miała francuskie korzenie. Po zdaniu matury , w 1938 rozpoczął studia w Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej w Warszawie[1] . W czasie II wojny światowej był żołnierzem Armii Krajowej [2] . Po wojnie brał udział w tworzeniu Teatru Ziemi Łowickiej, ale wkrótce trafił do Łodzi, gdzie na krótko został aktorem Teatru Kukiełkowego, działającego przy łódzkim Centralnym Domu Kultury. W 1946 ukończył Studio Aktorskie Iwo Galla w Gdańsku i zdał eksternistyczny egzamin aktorski. Tam też zadebiutował na scenie w Mickiewiczowskich balladach w reż. Haliny Gallowej w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku . Potem występował także na deskach Poznania, Wrocławia i Szczecina, gdzie był także dyrektorem i kierownikiem artystycznym. W 1957, po powrocie do Łodzi ukończył studia na Wydziale Aktorskim PWSFTviT [2] . Początkowo grał w Teatrze im. Jaracza , a od 1959 do końca życia związał się z Teatrem Nowym [1] .
Był żonaty z aktorką Marią Zbyszewską . Ich syn, Mariusz Benoit , jest także aktorem. W 1970 ożenił się ponownie, z Jadwigą Jędrzejczak . Z tego związku pochodzi córka Anna Benoit-Kołosko – łódzka dziennikarka radiowa[2] .
Został pochowany w alei zasłużonych na cmentarzu komunalnym Doły w Łodzi (kwatera XI, rząd 43, grób 1).
Jest patronem łódzkiego Teatru Małego [3] . Od 2019 jest także patronem nagrody „Złota Maska Ludwika”, przyznawanej dla najlepszego aktora/aktorki sezonu w Łodzi[4] . Decyzją Rady Miejskiej w Łodzi z roku 2020 ulica na Osiedlu Leśnym w Łodzi otrzymała nazwę ul Ludwika Benoit. W setną rocznicę urodzin aktora w miejscowości Kuźnica Helska na domu do którego przyjeżdżał na wakacje przy ul Szynalewskiego zawisła pamiątkowa tablica.
Kariera
Aktor teatrów:
Spektakle teatralne (wybór)
Role
1946: Mickiewiczowskie ballady (reż. Halina Gall )
1946: Homer i Orchidea jako Diodor (reż. Iwo Gall )
1947: Żeglarz jako Paweł Szmidt (reż. I. Gall)
1947: Ludzie są ludźmi jako Juliusz Szylong (reż. I. Gall)
1947: Jak wam się podoba jako książę Fryderyk (reż. I. Gall)
1947: Balladyna jako Pustelnik, Popiel III wygnany (reż. I. Gall)
1948: Król włóczęgów jako Oliwier (reż. I. Gall)
1948: Pan inspektor przyszedł jako inspektor Goole (reż. I. Gall)
1948: Pastorałka jako Adam; Feldmarszałek; Ryczywół (reż. Hanna Małkowska)
1949: Świerszcz za kominem jako Perribigl (reż. Stefan Drewicz)
1949: Moskiewski charakter jako Ignacy Kriwoszein (reż. Henryk Szletyński)
1950: Borys Godunow jako Muszkin (reż. Czesław Staszewski)
1950: Henryk VI na łowach jako Henryk VI (reż. Maryna Broniewska)
1950: Obcy cień jako Andrzej Iljicz Makiejew (reż. Zdzisław Karczewski )
1951: Jak wam się podoba jako Amiens (reż. Edmund Wierciński )
1951: Skąpiec jako Harpagon (reż. M. Broniewska)
1952: Człowiek z karabinem jako Iwan Szadrin (reż. Jakub Rotbaum)
1952: Proces jako Jan Wieniec (reż. J. Rotbaum)
1953: Tania jako Aleksy Ignatow (reż. Szymon Szurmiej )
1955: Maria Stuart jako Botwel (reż. L. Benoit)
1956: Henryk VI na łowach (reż. L. Benoit)
1956: Rozbójnik jako Rozbójnik (reż. L. Benoit)
1957: Skowronek jako Cauchon (reż. L. Benoit)
1958: Król Henryk IV jako król Henryk IV (reż. Aleksander Bardini )
1958: Wesele jako Wernyhora (reż. Stefania Domańska)
1959: Książę i żebrak jako Jan Kanty (reż. Stanisław Cegielski)
1960: Hamlet jako Duch ojca Hamleta (reż. Janusz Warmiński )
1960: Juliusz Cezar jako Kaska (reż. Kazimierz Dejmek )
1961: Opera za trzy grosze jako Jonatan Pryszcz (reż. J. Rotbaum)
1961: Sprawa jako Iwan Żywiec (reż. Bohdan Korzeniewski)
1962: Burza jako Kaliban (reż. Jerzy Merunowicz )
1963: Ten, który dotrzymuje słowa jako Ze-Osiołek (reż. Józef Gruda)
1963: Cyrano de Bergerac jako Carbon de Castel Jaloux (reż. Tadeusz Minc )
1963: Maria Stuart jako Duglas (reż. L. Benoit)
1964: Pan Geldhab jako major (reż. Stanisław Łapiński)
1965: Faust jako Faust (reż. Leo Nedomansky)
1966: Ojciec jako rotmistrz (reż. Tadeusz Byrski )
1967: Sonata Belzebuba jako Teobald Rio Bamba (reż. Stanisław Kokesz)
1967: Damy i huzary jako rotmistrz (reż. Witold Zatorski )
1969: Kordian jako starzec (reż. T. Minc)
1970: Zemsta jako Rejent Milczek (reż. W. Zatorski)
1970: Na szkle malowane jako Żandarm (reż. Jan Skotnicki)
1970: Sprawa Dantona jako Westermann (reż. Jerzy Zegalski)
1971: Opowieści lasku wiedeńskiego jako Maestro (reż. J. Zegalski)
1973: Don Juan jako pan Niedziela (reż. J. Zegalski)
1973: Upiory jako Stolarz Engstrand (reż. Andrzej Przybylski)
1974: Wesele Figara jako Don Guzman Tuman (reż. Bohdan Korzeniewski)
1975: Operetka jako generał (reż. K. Dejmek)
1975: Dialogus de Passione jako Lucyper (reż. K. Dejmek)
1977: Fryderyk Wielki jako Minister Ewald (reż. K. Dejmek)
1977: Dialogus de Passione jako Caiphas, Diabolus primus (reż. K. Dejmek)
1978: Zwłoka jako Toto (reż. K. Dejmek)
1978: Zemsta jako Dyndalski (reż. K. Dejmek)
1979: Opowieść zimowa jako Owczarz (reż. Krystyna Skuszanka )
1980: Pan Jowialski jako Szambelan (reż. Jerzy Kreczmar )
1981: Uciechy staropolskie jako Pater; Lucyper; Nędza; Śmierć (reż. K. Dejmek)
1982: Wesołego powszedniego dnia jako Szczęście (reż. Tadeusz Wiśniewski)
1982: Damy i huzary jako Kapelan (reż. L. Benoit)
1983: Tango jako Eugeniusz (reż. Wojciech Pilarski)
1983: Rodzina jako Rosenberg (reż. Edward Dziewoński )
1985: Przyjaciel wesołego diabła jako kapitan (reż. Józef Zbiróg )
1986: Zmierzch jako Mendel Krzyk (reż. Jan Bratkowski )
1987: Czego nie widać jako Selsdon Mowbray (reż. Jerzy Hutek)
1987: Skąpiec jako Harpagon (reż. Maria Kaniewska )
1988: Jaja jak berety jako dziadek Władek (reż. J. Hutek)
1989: Dożywocie jako Twardosz (reż. L. Benoit)
1989: Kordian jako prezes (reż. J. Hutek)
1991: Wesołe kumoszki z Windsoru jako Shallow (reż. Stanisław Nosowicz)
1991: Mąż od biedy jako Antreprener Józef Teksel (reż. Mariusz Pilawski )
1991: Ułani jako Stary wiarus (reż. Andrzej Zaorski )
Osiedla Leśne w Łodzi ul Ludwika Benoit
Prace reżyserskie
1955, 1963: Maria Stuart
1955: Ostry dyżur
1956: Henryk VI na łowach
1956: Rozbójnik
1956: Przepraszam, ale żyję
1956: Pastorałka
1957: Skowronek
1959: Szelmostwa Skapena
1960: Śmierć komiwojażera
1961: Sprawiedliwość w Kioto
1962: Kocha, lubi, szanuje...
1970: Będę mówić szczerą prawdę
1982: Damy i huzary
1989: Dożywocie
Filmografia
Dubbing
Odznaczenia
Nagrody
1952: Nagroda państwowa II stopnia za rolę Szadrina w Człowieku z karabinem Nikołaja Pogodina w Teatrze Polskim we Wrocławiu
1962: wyróżnienie za rolę Żywca w przedstawieniu Sprawa Aleksandra Suchowo-Kobylina w Teatrze Nowym w Łodzi na II OFSRiR w Katowicach
1963: nagroda indywidualna za rolę Ze-Osiołka w sztuce Ten, który dotrzymuje słowa w T.Nowym w Łodzi na III KST w Kaliszu
1964: Brązowa Odznaka Teatru Nowego w Łodzi z okazji jubileuszu 15-lecia teatru
1979: Srebrny Pierścień za rolę Dyndalskiego w przedstawieniu Zemsta Aleksandra Fredry w Teatrze Nowym w Łodzi uznaną za najciekawsze osiągnięcie aktorskie roku na scenach łódzkich
1981: nagroda za rolę w Uciechach staropolskich w Teatrze Nowym w Łodzi na VII OKT w Opolu
1981: II nagroda za rolę w Uciechach staropolskich w Teatrze Nowym w Łodzi na XXI KST w Kaliszu
1982: Tytuł najlepszego aktora XXI RST
1987: nagroda główna za kultywowanie tradycji teatralnej w roli Harpagona w Skąpcu Moliera na XXVII KST w Kaliszu
1987: Nagroda miasta Łodzi
1988: Nagroda artystyczna dyrektora Wydziału Kultury i Sztuki miasta Łodzi
Przypisy
↑ a b Anna Gronczewska: Ludwik Benoit, Bogusław Sochnacki i Michał Szewczyk - byli znani w całej Polsce, ale swoje miejsce znaleźli w Łodzi . lodz.naszemiasto.pl, 2022-01-25. [dostęp 2022-09-11].
↑ a b c Łódź. 100. rocznica urodzin Ludwika Benoit . e-teatr.pl, 2020-07-18. [dostęp 2022-09-11].
↑ Łódź. Pamięci Ludwika Benoit [online], e-teatr.pl [dostęp 2018-07-15] .
↑ Dariusz Pawłowski: W Teatrze Małym w Łodzi rozdano Maski Ludwika . dzienniklodzki.pl, 2019-09-25. [dostęp 2022-09-11].
↑ Encyklopedia Wrocławia . Jan Harasimowicz (red.). Wyd. III. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie , 2006, s. 67. ISBN 83-7384-561-5
↑ 19 lipca 1954 „za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki” M.P. z 1954 r. nr 108, poz. 1458
↑ Kto jest kim w Polsce 1989 , Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, str. 73
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Identyfikatory zewnętrzne: