HMS „Middleton” był szóstym z kolei z 13 brytyjskich niszczycieli min typu Hunt[1]. Budowę zamówiono 29 stycznia 1979 roku w stoczni Yarrow Shipbuilders(inne języki) w Scotstoun (część Glasgow), razem z bliźniaczym „Cottesmore”[2][3]. Były to jedyne okręty tego typu nie zbudowane w stoczni Vosper-Thornycroft[1]. Okręt wodowano 27 kwietnia 1983 roku, a został wcielony do służby po ukończeniu 15 sierpnia 1984 roku, jako ósmy ukończony okręt serii[1]. Był drugim okrętem o tej, pochodzącej od polowania na lisy Middleton Hunt w hrabstwie North Yorkshire[4][5].
Okręty typu Hunt miały kadłub zbudowany z plastiku wzmocnionego włóknem szklanym (GRP)[2]. Wyporność standardowa wynosiła 615 ts, a pełna 725 ts[2]. Nowsze źródła podawały wyporność pełną 750 ton[1]. Długość całkowita wynosiła 60 m, a na linii wodnej 57 m, szerokość: 10 m, a maksymalne zanurzenie: 3,4 m[2]. Załoga liczyła 45 osób, w tym 6 oficerów[1][4].
Uzbrojenie służyło tylko do samoobrony i pierwotnie na okrętach typu Hunt stanowiła je automatyczna armata uniwersalna Bofors 40 mm[1]. Do połowy lat 90. była wymieniana na armatę Oerlikon/BMARC DS30B kalibru 30 mm L/75[1]. W latach 1991–92 na „Middleton” były zamontowane dodatkowo dwa działka kalibru 20 mm Oerlikon/BMARC GAM-C01[6]. Na przełomie pierwszej i drugiej dekady XXI wieku na okrętach tego typu montowano trzy sześciolufowe rotacyjne karabiny maszynowe 7,62 mm Dilon Aero M134 Minigun[7]. Uzbrojenie uzupełniały dwa karabiny maszynowe kalibru 7,62 mm, zastępowane w latach 2014–2015 przez karabiny maszynowe kalibru 12,7 mm Browning[1][7].
Napęd stanowiły dwa silniki wysokoprężneRuston(inne języki)-Paxman 9-59K Deltic o mocy łącznej 3800 hp, napędzające dwie śruby, pozwalające na osiąganie prędkości maksymalnej 15 węzłów[1]. Ponadto okręty miały napęd pomocniczy w postaci silników hydraulicznych, pozwalający na rozwijanie prędkości do 8 węzłów[2]. Silniki hydrauliczne napędzane były przez silnik wysokoprężny Deltic 9-55B o mocy 780 hp, który poruszał też agregaty prądotwórcze[1]. Zasięg wynosił 1500 mil morskich przy prędkości 12 w[1]. W drugiej dekadzie XXI wieku, do 2015 roku silniki wymieniono na Caterpillar C-32 ACERT o mocy po 2000 hp (łącznie 4000 hp)[7][8].
Wyposażenie nawigacyjne obejmowało radarKelvin Hughes(inne języki) Type 1006 lub 1007 (pasmo I)[1]. Wyposażenie do poszukiwania min obejmowało pierwotnie sonar Plessey Type 193M Mod 1[1]. Ponadto okręty miały sonar wysokiej częstotliwości Mil Cross do unikania min na kursie i sonar Type 2059 do śledzenia pojazdów podwodnych[1]. W latach 2004–2005 brytyjskie okręty otrzymały nowy sonar 2193[9][7]. Okręty typu Hunt miały system informacji bojowej CAAIS DBA4[1]. Po 1990 roku okręty otrzymały system nawigacyjny Racal Mk 53[1]. W latach 2004–2005 okręty otrzymały również system dowodzenia NAUTIS 3[9][7]. W 2020 roku „Middleton” jako pierwszy został wyposażony w system Oceanographic Reconnaissance Combat Architecture (ORCA), pozwalający na klasyfikowanie wykrywanych obiektów z większej odległości[3][10].
Po wejściu do służby okręt przenosił dwa zdalnie kierowane przeciwminowe pojazdy podwodne wielokrotnego użytku PAP 104, a od 1988 roku mógł przenosić także nowsze PAP 105[1]. Okręty ponadto były wyposażone w trały magnetyczne MS 14, holowany trał akustyczny Sperry MSSA Mk 1 i klasyczne trały kontaktowe Oropesa Mk8[1]. Trały niekontaktowe zostały zdemontowane w 2005 roku[7]. Na przełomie pierwszej i drugiej dekady XXI wieku pojazdy podwodne PAP 104/105 zastąpiono przez jednorazowe pojazdy do niszczenia min Seafox C[7].
Służba
HMS „Middleton” (numer burtowy M 34) został wcielony do służby w brytyjskiej Royal Navy 15 sierpnia 1984 roku[1]. Został przydzielony pierwotnie do 1 Eskadry Niszczycieli Min (1st Mine Countermeasures Squadron)[2]. Stacjonował wraz z 1 Eskadrą do 1995 roku w Rosyth, a następnie w Portsmouth, przy czym był okrętem wiodącym kolumnę okrętów podczas uroczystego opuszczenia bazy Rosyth 7 listopada 1995 roku[11]. Ostatecznie w XXI wieku wchodził w skład 2 Eskadry Niszczycieli Min w Portsmouth[3].
Do 2015 roku „Middleton” przeszedł modernizację połączoną z wymianą silników[8]. W listopadzie 2015 roku okręt wyszedł do Bahrajnu na trzyletnią stałą misję zapewniania bezpieczeństwa żeglugi w Zatoce Perskiej[12]. Załoga w tym czasie podlegała rotacji co kilka miesięcy[3]. W 2018 roku został tam zmieniony przez HMS „Brocklesby”[13]. Po powrocie okręt był remontowany i zmodernizowany w Portsmouth, w tym od lipca 2019 do 7 lutego 2020 roku był wydokowany w hali[14]. Ulepszono mu wyposażenie, instalując między innymi system ORCA[10].
W lipcu 2021 roku okręt ponownie wyszedł na misję do Bahrajnu w ramach operacji Kipion[10]. W jej trakcie w 2023 roku ukończył 40 lat służby, a do tego czasu przepłynął ponad 430 000 mil morskich podczas 75 000 godzin w morzu[3]. Dowódcą okrętu (czterdziestym z kolei) była wówczas kmdr. ppor Gemma Britton[3].
_(Portsmouth).jpg)
