Gillis Emanuel Grafström (ur. 7 czerwca1893 w Sztokholmie, zm. 14 kwietnia1938 w Poczdamie) – szwedzkiłyżwiarz figurowy startujący w konkurencji solistów. Trzykrotny mistrz olimpijski z Antwerpii (1920), Chamonix (1924), Sankt Moritz (1928), wicemistrz olimpijski z Lake Placid (1932), trzykrotny mistrz świata (1922, 1924, 1929) oraz trzykrotny mistrz Szwecji. Po zakończeniu kariery amatorskiej był trenerem łyżwiarstwa w Poczdamie i pracował jako architekt.
Pierwszy i jedyny trzykrotny mistrz olimpijski wśród solistów. Najstarszy zdobywca złotego medalu olimpijskiego wśród solistów w wieku 34 lat i 253 dni. Pozostaje jednym z niewielu sportowców, którzy występowali i zdobyli medale zarówno na letnich, jak i zimowych igrzyskach olimpijskich[1].
Kariera
W 1920 roku na pierwszych igrzyskach olimpijskich Grafströma w Antwerpii jedna z jego łyżew uległa zniszczeniu tuż przed konkursem. W mieście dostępne były jedynie starodawne łyżwy z zaokrąglonymi czubkami, ale nie przeszkodziło mu to w zdobyciu pierwszego złota olimpijskiego[2].
Podczas jego ostatniego występu olimpijskiego w 1932 r. w Lake Placid podczas występu Grafström zderzył się z fotografem, ale był w stanie zdobyć srebrny medal olimpijski[2].
Grafström był jednym z najlepszych łyżwiarzy w historii w figurach obowiązkowych (ang. Compulsory figures), czyli programie obowiązkowym polegającym na prezentacji technicznych elementów łyżwiarstwa figurowego. Oprócz tego był twórcą piruetu Grafströma (piruet na tylnej zewnętrznej części łyżwy) i piruetu siadanego. Jako pierwszy łyżwiarz wykonał stabilnie skok Axela-Paulsena. Był znany z eleganckiej jazdy na łyżwach i doskonałej interpretacji muzyki[2].