Generał broni
Wojska Lądowe
Aktualne oznaczenie stopnia
|
![naramiennik](//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/c6/Naramiennik_Genera%C5%82_broni_land.png/100px-Naramiennik_Genera%C5%82_broni_land.png) naramiennik
|
![kurtka nieprzemakalna](//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/4c/Gbroni_m.png/80px-Gbroni_m.png) kurtka nieprzemakalna
|
Oznaczenie stopnia do 1939
|
![naramiennik](//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/8a/PL_Epolet_gen_broni.svg/100px-PL_Epolet_gen_broni.svg.png) naramiennik
|
Generał broni – stopień oficera Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, niższy od generała i wyższy od generała dywizji.
27 marca 1919 Minister Spraw Wojskowych, generał porucznik Józef Leśniewski „w celu ustalenia nomenklatury tytułów oficerskich ustalił następujące nazwy w Wojsku Polskim dla generałów: generał broni (generał piechoty, kawalerii, artylerii)[1][2].
21 kwietnia 1920 roku Naczelny Wódz zatwierdził z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniach generałów broni: Józefa Hallera, Józefa Dowbor-Muśnickiego i Stanisława Szeptyckiego[3].
Oznaczenia stopnia
Oznaki w kolorze srebrnym: wężyk generalski i trzy gwiazdki na naramiennikach i otoku czapki; dwa galony na daszku; orzełki na kołnierzach kurtek od mundurów i płaszczy[4].
Zgodnie z przepisami ubiorczymi żołnierzy Wojska Polskiego z 1972 roku generał broni na daszku czapki garnizonowej posiadał dwa galony szerokości 6 mm naszyte obok siebie w odstępie 2 mm; zewnętrzny naszyty w odległości 6 mm od krawędzi daszka na całej długości jego łuku.
Na taśmie otokowej czapki – wężyk generalski szerokości 3 cm i wysokości 3,5 cm. Ponadto na środku taśmy otokowej w przerwie wężyka trzy gwiazdki umieszczone na linii równoległej do krawędzi taśmy.
Na naramiennikach – wężyk generalski wysokości 3,5 cm umieszczony w poprzek całego naramiennika, w odległości 5 mm od wszycia rękawa oraz trzy gwiazdki umieszczone wzdłuż linii prostej biegnącej przez środek naramiennika. Pierwsza gwiazdka w odległości 1 cm od wężyka, a drugą w odległości 5 mm od wierzchołka ramienia pierwszej gwiazdki do kąta wklęsłego ramion drugiej gwiazdki; trzecia podobnie[5].
W Wojsku Polskim Królestwa Kongresowego oznaką stopnia były szlify z grubymi bulionami bez gwiazdek[6].
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
- Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Leksykon wiedzy wojskowej. Marian Laprus (red.). Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979. ISBN 83-11-06229-3.
- Karol Linder: Dawne Wojsko Polskie. Ubiór i uzbrojenie. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1960.
- Podręcznik dowódcy drużyny; Szkol. 378/69. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1971.
- Przepis Ubioru Polowego Wojsk Polskich. Warszawa: Zakłady Graficzno-Wydawnicze "Książka", 1919.
- Przepisy ubiorcze żołnierzy Sił Zbrojnych w czasie pokoju; sygn. Mund.–Tab. 3/52. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1952.
- Przepisy ubiorcze żołnierzy Wojska Polskiego; sygn. Mund. 45/71/III. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1972.
Obecne
Szeregowi |
|
---|
Podoficerowie |
podoficerowie młodsi |
|
---|
podoficerowie |
|
---|
podoficerowie starsi |
|
---|
|
---|
Oficerowie | oficerowie młodsi |
|
---|
oficerowie starsi |
|
---|
generałowie (admirałowie) |
|
---|
|
---|
Dawne
W artylerii I RP |
|
---|
Szeregowi |
|
---|
Podoficerowie |
|
---|
Chorążowie |
|
---|
Oficerowie |
|
---|