Chorąży sztabowy

Chorąży sztabowy
Wojska Lądowe
	Aktualne oznaczenie stopnia
	; kurtka nieprzemakalna
	Oznaczenie stopnia do 2004
	; naramiennik
	; kurtka nieprzemakalna

Chorąży sztabowy (chor. sztab.) – dawny stopień wojskowy w Wojsku Polskim.

Historia

W Wojsku Polskim wprowadzony w 1967 roku^[1]. W hierarchii wojskowej stoi bezpośrednio wyżej od starszego chorążego i niżej od starszego chorążego sztabowego. W Wojskach Lądowych stopień chorążego sztabowego przypisany jest m.in. do stanowisk: dowódczych niższych. W 2004 stopień został zniesiony.

W Siłach Zbrojnych PRL należał do korpusu chorążych^[2].

Chorąży sztabowy występuje również w Straży Granicznej, Służbie Kontrwywiadu Wojskowego, Służbie Wywiadu Wojskowego oraz w Służbie Więziennej (oznaczany jak w wojsku). Odpowiednikiem tego stopnia w policji jest aspirant sztabowy policji. W Państwowej Straży Pożarnej odpowiednikiem tego stopnia jest aspirant sztabowy.

Podoficerowie zawodowi, żołnierze rezerwy oraz osoby niepodlegające obowiązkowi służby wojskowej posiadający stopień wojskowy chorąży sztabowy (chorąży sztabowy marynarki) zostali mianowani z dniem 1 stycznia 2014 roku na stopień starszy chorąży sztabowy (starszy chorąży sztabowy marynarki)^[3].

Oznaczenie stopnia

Zgodnie z przepisami ubiorczymi żołnierzy Wojska Polskiego z 1972 roku chorąży sztabowy nosił na środku taśmy otokowej czapki garnizonowej podoficera umieszczone w linii równoległej do krawędzi taśmy trzy gwiazdki, przy czym odległość między ramionami gwiazdek wynosiła 2 mm. Naramienniki obszyte wokół (z wyjątkiem miejsca wszycia rękawa) jednolitą taśmą szerokości 5 mm. Ponadto trzy gwiazdki umieszczone wzdłuż linii prostej biegnącej przez środek naramiennika; w odległości 1,2 cm od wszycia rękawa, drugą w odległości 5 mm od wierzchołka ramienia pierwszej gwiazdki do kąta wklęsłego między dwoma ramionami drugiej gwiazdki a trzecia podobnie jak druga.

Przypisy

↑ Marian Laprus [red.]: Leksykon wiedzy wojskowej. s. 272.
↑ Podręcznik dowódcy drużyny. s. 66.
↑ Dz.U. z 2013 r. poz. 1355

Bibliografia

Marian Laprus [red.]: Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979.
Ministerstwo Obrony Narodowej; Inspektorat Szkolenia: Podręcznik dowódcy drużyny; Szkol. 378/69. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1971.
Przepisy ubiorcze żołnierzy Wojska Polskiego; sygn. Mund. 45/71/III. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1972.

[1] Marian Laprus [red.]: Leksykon wiedzy wojskowej. s. 272.

[2] Podręcznik dowódcy drużyny. s. 66.

[3] Dz.U. z 2013 r. poz. 1355

[1]

[2]

[3]