Jest to najwyższe, największe i najbardziej zróżnicowane pasmo górskie, południowo-wschodniej części Gór Kamiennych ułożone w kształcie asymetrycznego rogala o długości do 35 km i szerokości – do ponad 8 km, z końcami opadającymi na południe. Najwyższym wzniesieniem jest Waligóra (934–936 m n.p.m.) wznoszący się ponad Przełęczą Trzech Dolin. Ku południowemu wschodowi Góry Suche stają się coraz niższe i węższe, ograniczając się do jednego grzbietu, stopniowo opadają do doliny Włodzicy, gdzie mają zaledwie 3 km szerokości. Przez partie szczytowe gór przechodzi granica państwowaPolski i Czech, od której południowe i południowo-zachodnie stoki opadają na terytorium Czech. Góry Suche po stronie czeskiej nazywają się Javoří Hory, a najwyższym szczytem tej części gór, a także najwyższą górą w powiecie Náchod jest Ruprechtický Špičák (880 m n.p.m.). Na szczycie znajduje się wieża stalowa, z której podziwiać można piękno Kotliny Broumovskiej, Broumowskie Ściany, Góry Stołowe, Karkonosze.
Na obszarze najwyższych partii Gór Suchych rozciąga się teren Parku Krajobrazowego Sudety Wałbrzyskie.
Krajobraz niskich gór z niezwykle różnorodną rzeźbą terenu. Występują tu wąskie doliny wzdłuż górskich potoków, wdzierające się w zbocza. Szczyty stożkowe z wyraźnym podkreśleniem stromych zboczy. Większość obszaru zajmują lasy. Wzniesienia porośnięte są aż po szczyty sztucznie zasadzonym świerkiem. Ze zboczy roztaczają się panoramy na okoliczne miejscowości i oddalone pasma górskie. Krajobraz częściowo przeobrażony. Pierwotny charakter krajobrazu w większości został zachowany.
Rzeźba
Rzeźbę Gór Suchych kształtują wypiętrzone, stożkowe szczyty. Góry mimo niewielkich wysokości posiadają strome zbocza i niespokojną, poszarpaną linię grzbietową. Masyw poprzecinany jest stosunkowo głęboko wciętymi przełęczami i wąskimi, suchymi dolinami oraz dolinami górskich potoków. Najwyższym szczytem jest Waligóra (936 m n.p.m.).
Klimat
Umiarkowany środkowoeuropejski górski. Zachmurzenie: średnie występuje w okresie jesienno–zimowym, najmniejsze w lecie. Opadom często towarzyszą gwałtowne burze z wyładowaniami.
maksimum termiczne: lipiec–wrzesień, średnia temperatura ok. 20 °C
minimum termiczne: styczeń–luty, średnia temperatura powietrza ok. −7 °C
średnia temperatura roczna oscyluje w granicach 7 °C
Niskie opady, umiarkowane średnie temperatury roczne, specyficzne położenie oraz wysokość względna terenu tworzą dogodne warunki dla flory i fauny
Fauna
Gór Suchych nie różni się w sposób szczególny od występującej w innych częściach Sudetów Środkowych.
Z dużych ssaków występują jedynie: jelenie szlachetne, sarny, dziki, lisy i zające.
W stosunkowo nielicznych, ale czystych potokach górskich występują pstrągi.
Flora
W zespołach leśnych 87% stanowią lasy świerkowe, 8% stanowią bukowe, a tylko 5% przypada na drzewostan mieszany.
Wśród lasów bukowych wyróżnia się żyzną buczynę sudecką. Tworzy ona ładne, małe zespoły starodrzewu w dolinie Złotej Wody z bogatym runem.
W facji „kwaśnej” buczyny górskiej dominuje buk zwyczajny z udziałem jarzębiny, grabu i jaworu o słabo rozwiniętym runie.
Płaty lasów mieszanych jaworowo-świerkowych występują na północnym stoku Suchawy na osuwiskowym rumowisku skalnym.
Góry Suche należą do zlewiskaMorza Bałtyckiego wody z północnych stoków zbiera Bystrzyca i Marcowski Potok, a z południowych i zachodnich Ścinawka (Stěnava). Główną rzeką jest Ścinawka, która dwa razy przepływa przez granicę polsko-czeską.
Niewielki, zapomniany cmentarzyk znajdujący się między szczytami Granicznik i Płoniec, przy leśnej drodze z Łomnicy i Radosnej w kierunku Przełęczy pod Ruprechtickim Špičákiem.
Ciekawe miejsca
Najwyższy szczyt Gór Suchych, Waligóra (936 m n.p.m.)
Czerwone Skałki na północnym zboczu Suchawy (928 m n.p.m.)
Sudety Środkowe. Skala 1:40 000. Jelenia Góra: Wydawnictwo Turystyczne Plan, 2005. ISBN 83-60044-44-9.
K. Radwański, M. Szymczak; Atlas gór Polski. Sudety. Karpaty. Góry Świętokrzyskie; Wyd. ExpressMap; Warszawa 2008; ISBN 83-60120-64-1
M. Staffa; Przewodnik turystyczny: Wędrówka przez Sudety Środkowe: Góry Wałbrzyskie – Góry Suche – Góry Sowie – Góry Bardzkie; Wyd.PTTK „Kraj”; Warszawa/Kraków 1982; ISBN 83-00-00476-9
Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!