Jest pierwszym Islandczykiem, który otrzymał tytuł arcymistrza. W latach 1952, 1953, 1957, 1961, 1962 i 1969 zdobył tytuł mistrza kraju[1]. Pomiędzy 1952 a 1980 rokiem ośmiokrotnie wystąpił na szachowych olimpiadach (poza debiutem, siedmiokrotnie na I szachownicy), zdobywając indywidualnie dwa medale: złoty (1962) i brązowy (1956)[2].
Pod koniec lat 70. ograniczył starty w turniejach, rozpoczynając karierę działacza szachowego oraz polityczną. W latach 1978–1982 pełnił funkcję prezydenta Międzynarodowej Federacji Szachowej[5], natomiast w roku 1982 mianowany został sekretarzem Parlamentu Islandii. Jest autorem książki o meczu stulecia Fischer - Spasski. W 2003 w Reykjaviku wygrał mecz szachów szybkich z Bentem Larsenem w stosunku 5 - 3. Był to rewanż za mecz z 1956, w którym dwudziestoletni wówczas Larsen pokonał swego rówieśnika 4½ - 3½.
28 stycznia 2015 został honorowym obywatelem Reykjavíku[6][7]. Według stanu na 1 stycznia 2020, jest jednym z ostatnich żyjących szachistów o liczbie Morphy’ego równej 3.
