Lord Carmarthen był deputowanym do Izby Gmin z okręgów Eye (1774) i Helston (1774–1775). W 1776 r. dzięki procedurze writ of acceleration otrzymał należący do ojca tytuł barona Osborne i zasiadł w Izbie Lordów. W latach 1777–1780 był Lordem Szambelanem Dworu Królowej. Należał do grona przeciwników premieralorda Northa, który w 1780 r. pozbawił Carmarthena uzyskanego dwa lata wcześniej stanowiska lorda namiestnikaEast Riding of Yorkshire. Markiz odzyskał jednak to stanowisko już w 1782 r.
Na początku 1783 r. Carmarthen odrzucił nominację na stanowisko ambasadora w Paryżu. W grudniu tego roku został ministrem spraw zagranicznych w rządzie Williama Pitta Młodszego. Po śmierci ojca w 1789 r. odziedziczył tytuł 5. księcia Leeds. W latach 1789–1790 był przewodniczącym Izby Lordów. W 1790 r. otrzymał Order Podwiązki. W 1791 r. zrezygnował ze stanowiska ministra i wycofał się z czynnego życia publicznego. Zmarł w 1799 r.
W 1884 r. Oscar Browning opublikował jego Political Memoranda. British Museum jest w posiadaniu 8 tomów jego korespondencji.
