Dodge Monaco I został zaprezentowany po raz pierwszy w 1964 roku.
Pierwsze wcielenie Monaco zostało oparte na platformie C-body, na której zbudowany został także pokrewny model Plymouth Fury w ramach szerokiego partnerstwa firm podlegających koncernowi Chrysler. Samochód wyróżniał się masywną sylwetką, z kanciasto zarysowanymi nadkolami i dużym tylnym zwisem[1]. Pas przedni zdobiła atrapa chłodnicy wyróżniały dwie chromowane poprzeczki, a także podwójne okrągłe reflektory. Opcjonalnym rozwiązaniem było podwójne malowanie dachu[2].
Dodge Monaco II Kombi - tyłDodge Monaco II po liftinguDodge Monaco II po drugim liftingu
Dodge Monaco II został zaprezentowany po raz pierwszy w 1968 roku.
Druga generacja Dodge'a Monaco została zbudowana w oparciu o zmodernizowaną platformę C-body[3], na której równolegle zbudowano także pokrewny model Polara. Przełożyło się to na większe i przestronniejsze nadwozie. Samochód zyskał bardziej stonowane proporcje, przechodząc ewolucyjny zakres zmian w stosunku do poprzednika. Z przodu pojawiła się większa atrapa chłodnicy, którą ponownie współtworzyły podwójne okrągłe reflektory[4].
Restylizacje
Podczas trwającej 5 lat produkcji Dodge Monaco II przeszedł dwie duże modernizacje. Pierwsza, przeprowadzona w 1970 roku, wiązała się z przemodelowanym pasem przednim, gdzie reflektory zostały niżej osadzone wraz z atrapą chłodnicy. Druga modernizacja w 1972 roku przeniosła gruntowną zmianę wyglądu, z nowymi, chowanymi reflektorami i bardziej zaokrągloną sylwetką[5].
Afryka Południowa
Dodge Monaco II był importowany także do Afryki Południowej pod marką Chrysler jako Chrysler 383. Różnice wizualne były minimalne, ograniczając się do innych emblematów producenta[6].
Dodge Monaco III został zaprezentowany po raz pierwszy w 1973 roku.
Trzecia generacja Monaco przyniosła gruntowną metamorfozę pod kątem stylistycznym. Pojazd ponownie oparto na platformie C-body koncernu Chrysler[7]. Samochód zyskał bardziej kanciastą sylwetkę, z masywnym pasem przednim zdobionym dużą, chromowaną atrapą chłodnicy. Podwójne, okrągłe reflektory zyskały prostokątne zabudowanie, a z tyłu pojawiły się charakterystyczne podłużne lampy w kształcie prostokątnych pasów[8].
Monaco trzeciej generacji oferowany był także w luksusowej, topowej wersji Dodge Royal Monaco. Wyróżniała się ona innym malowaniem nadwozia, chowanymi reflektorami pod prostokątnymi kloszami, a także bogatszym poziomem wyposażenia[10].
Dodge Monaco IV został zaprezentowany po raz pierwszy w 1976 roku.
W 1976 roku zadebiutowała czwarta i zarazem ostatnia generacja modelu Monaco. Samochód powstał tym razem z równolegle konstruowaną siódmą generacją modelu Coronet[11], pełniąc funkcję jego tańszej i niżej pozycjonowanej odmiany. Monaco IV zyskało charakterystyczną, chromowaną atrapę chłodnicy składającą się z dwóch części a także pionowe, podwójne klosze reflektorów. Innym charakterystycznym akcentem było wybrzuszenie tylnego nadkola[12].
Produkcję zakończono w 1978 roku na rzecz następcy - modelu St. Regis.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.JPG)
.jpg)
.JPG)
