PROFILBARU.COM

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	2 lutego 1964
Miejscowość	Przemyśl
Miejsce	bazylika katedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Jana Chrzciciela
Konsekrator	Franciszek Barda
Współkonsekratorzy	Wojciech Tomaka; Stanisław Jakiel
Współkonsekrowani biskupi
Stefan Moskwa	8 stycznia 1984
Edward Frankowski	5 marca 1989

Bolesław Taborski
	Biskup tytularny Dices
	In veritate; W prawdzie
	In veritate; W prawdzie
Kraj działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	18 października 1917 ; Jarosław
Data i miejsce śmierci	18 listopada 2004 ; Przemyśl
	Biskup pomocniczy przemyski
Okres sprawowania	1964–1993
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	10 września 1939
Nominacja biskupia	31 października 1963
Sakra biskupia	2 lutego 1964

Bolesław Łukasz Taborski^[1] (ur. 18 października 1917 w Jarosławiu, zm. 18 listopada 2004 w Przemyślu) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy przemyski w latach 1964–1993, od 1993 biskup pomocniczy senior archidiecezji przemyskiej.

Życiorys

Urodził się 18 października 1917 w Jarosławiu. W związku z pracą ojca dwa pierwsze lata życia spędził w Wiedniu, a od 1919 wychowywał się w Przeworsku. Od 1927 pobierał nauki w miejscowym gimnazjum, w następnym roku przeniósł się do męskiego Państwowego Gimnazjum I w Jarosławiu^[2]. W latach 1935–1938 odbył studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Przemyślu, które w latach 1939–1939 kontynuował na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie^[1]. Wskutek zagrożenia wybuchem wojny z Niemcami na przełomie sierpnia i września 1939 jako alumn IV roku odbył przyspieszone studium przygotowujące do przyjęcia święceń kapłańskich. 31 sierpnia 1939 otrzymał święcenia egzorcystatu i akolitatu, 2 września subdiakonatu, a 3 września diakonatu^[2]. Na prezbitera został wyświęcony 10 września 1939 w katedrze Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Jana Chrzciciela w Przemyślu przez miejscowego biskupa diecezjalnego Franciszka Bardę. Po II wojnie światowej, w latach 1947–1950 uzupełniał studia na Wydziale Prawa Kanonicznego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, które ukończył z magisterium-licencjatem^[1].

W październiku 1939, aresztowany przez funkcjonariuszy gestapo, przez kilkanaście dni był więziony w Przeworsku i Jarosławiu, po czym został wydalony na tereny znajdujące się pod okupacją sowiecką^[2]. Pracował jako wikariusz w parafiach Matki Bożej Wspomożycielki Wiernych w Sądowej Wiszni (1939–1945), Narodzenia Najświętszej Maryi Panny we Frysztaku (1945–1947) oraz farnej św. Wojciecha i św. Stanisława w Rzeszowie (1950). W latach 1950–1951 świadczył pomoc duszpasterską w parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Tarnobrzegu, a także był katechetą w miejscowym liceum ogólnokształcącym, skąd został zwolniony przez komunistyczne władze szkoły. W latach 1951–1958 pracował jako notariusz w kurii biskupiej^[1]. Pełnił funkcje referenta ds. duszpasterstwa prawników i ds. małżeńskich, przewodniczył komisjom ds. organistowskich, charytatywnej i egzaminacyjnej, należał do komisji liturgicznej oraz ds. rent i emerytur^[2]. W sądzie biskupim zajmował stanowiska: notariusza (1952–1953), obrońcy węzła małżeńskiego (1953–1958), wiceoficjała (1958–1960) i oficjała (1960–1972)^[1]. Uczestniczył w przygotowaniach i pracach synodu diecezji przemyskiej w 1955, a także w procesach beatyfikacyjnych biskupa Józefa Sebastiana Pelczara i księdza Jana Balickiego^[2]. W latach 1951–1952 pracował jako ojciec duchowny w Niższym Seminarium Duchownym w Przemyślu. W Wyższym Seminarium Duchownym w Przemyślu wykładał liturgikę i prawo kanoniczne^[1].

31 października 1963 został prekonizowany biskupem pomocniczym diecezji przemyskiej ze stolicą tytularną Dices. Święcenia biskupie otrzymał 2 lutego 1964 w bazylice katedralnej Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Jana Chrzciciela w Przemyślu. Konsekrował go Franciszek Barda, biskup diecezjalny przemyski, w asyście biskupów pomocniczych przemyskich: Wojciecha Tomaki i Stanisława Jakiela^[1]. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „In veritate” (W prawdzie)^[3]. W latach 1963–1993 piastował urząd wikariusza generalnego diecezji. W kurii biskupiej był przewodniczącym wydziału liturgiczno-sakramentalnego, należał do komisji liturgicznej, komisji egzaminacyjnej i komisji ds. rent i emerytur, zasiadał w kolegium konsultorów, radzie kapłańskiej i radzie duszpasterskiej^[1] Był kanonikiem kapituły katedralnej^[4]. 27 lutego 1993 została przyjęta jego rezygnacja z obowiązków biskupa pomocniczego archidiecezji przemyskiej^[1].

W ramach prac Episkopatu Polski był członkiem Komisji ds. Środków Społecznego Przekazu (1964–1969), Komisji ds. Duszpasterstwa Emigracji (1969–1974) i Komisji ds. Trzeźwości (1974–1984). W latach 1964–1965 wziął udział w III i IV sesji soboru watykańskiego II^[1]. Był współkonsekratorem podczas sakr biskupów pomocniczych przemyskich: Stefana Moskwy (1984) i Edwarda Frankowskiego (1989)^[5].

Zmarł 18 listopada 2004 w Przemyślu^[6]. 20 listopada 2004 został pochowany w rodzinnym grobowcu^[2] na Starym Cmentarzu w Przeworsku^[7].

Odznaczenia i wyróżnienia

W 2004 nadano mu honorowe obywatelstwo Przemyśla^[8].

W 2003 został udekorowany Odznaką Honorową Sybiraka nadaną przez Związek Sybiraków^[9].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j K.R. Prokop: Biskupi Kościoła katolickiego w III Rzeczpospolitej. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych „Universitas”, 1998, s. 148–149. ISBN 83-7052-900-3.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f G. Delmanowicz: Nota biograficzna Bolesława Taborskiego na stronie archidiecezji przemyskiej. przemyska.pl (arch.). [dostęp 2021-07-28].
↑ G. Polak: Kto jest kim w Kościele. Warszawa: Katolicka Agencja Informacyjna, 1999, s. 375–376. ISBN 83-911554-0-4.
↑ P. Nitecki: Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965–1999. Słownik biograficzny. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 2000, kol. 443. ISBN 83-211-1311-7.
↑ Bolesław Taborski. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2016-05-03]. (ang.).
↑ Zmarł bp Bolesław Taborski z Przemyśla. ekai.pl (arch.), 2004-11-19. [dostęp 2019-01-25].
↑ S. Wilk: Taborski Bolesław Łukasz. W: H. Pelc (red.): Ósmy wiek Przeworska. Rzeszów: NOT, 2016, s. 294–295.
↑ Uchwała nr 207/2004 Rady Miejskiej w Przemyślu. bip.przemysl.pl, 2004-10-28. [dostęp 2016-05-22].
↑ Z. Garczyńska. Biskup Bolesław Taborski odznaczony Odznaką Honorową Sybiraka. „Niedziela”. 14/2003 (edycja przemyska). ISSN 0208-872X. [dostęp 2016-05-22].