Pochodził z rodziny wyznania ewangelicko-reformowanego o korzeniach żydowskich, jako syn prywatnego przedsiębiorcy Adolfa (zm. 1900) i Reginy ze Zweigbaumów (zm. 1922) ; rodzice przyjęli wyznanie ewangelickie w roku 1887. Jego starszym bratem był Wacław Olszewicz, a siostra Wanda wyszła za dyplomatę Kazimierza Reychmana.
Był trzykrotnie żonaty: Jego drugą żoną była poślubiona w 1916 roku w Warszawie w kościele Św. Aleksandra Bronisława Nieporowską, z którą się rozwiódł. Jego trzecią żoną (od 1926 roku) była aktorka Zofia z Rozwadowskich (1894-1973)[2]. Był bezdzietny.
Młodość
Nauki pobierał w gimnazjum gen. Pawła Chrzanowskiego w Warszawie, a następnie w szkołach w Lozannie i Genewie. Należał do patriotycznego „Zet”. Jako gimnazjalista opublikował (w warszawskim czasopiśmie „Ziemia”) swój pierwszy artykuł: Pierwsze wiadomości o odkryciu Ameryki w literaturze polskiej[3].
W latach 1910–1913 studiował na paryskiej Sorbonie geografię i historię, uzupełniając edukację w Szkole Nauk Politycznych[4]. W roku 1913 – wobec odmowy przedłużenia paszportu przez władze carskie – musiał powrócić do kraju nie kończąc studiów.
Był jednym z założycieli Polskiego Towarzystwa Geograficznego i członkiem jego zarządu w latach 1918–1925. Był aktywnym członkiem Towarzystwa Miłośników Historii i Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego[5]. W latach 1918–1921 był starszym asystentem w katedrze geografii Uniwersytetu Warszawskiego.
Podczas okupacji nie miał stałego zajęcia. Utrzymywał się z oszczędności i sprzedaży książek. Współpracował z tajnymi placówkami naukowymi, pracując jednocześnie nad przyszłymi publikacjami, jednak cała biblioteka domowa Olszewicza (ul. Kielecka 34) spłonęła podczas powstania warszawskiego. On sam został deportowany z Warszawy do Miechowa. Tam 16 stycznia1945 roku doczekał końca okupacji[9].
We Wrocławiu
Grób geografa Bolesława Olszewicza (1894–1972) na Cmentarzu Ewangelicko-Reformowanym przy ul. Żytniej w Warszawie
W roku 1945 wykładał historię na Uniwersytecie Jagiellońskim, ale już w styczniu 1946 skierowany został do Wrocławia, gdzie objął katedrę geografii historycznej powstającego uniwersytetu. Uzyskał stopień profesora nadzwyczajnego; profesorem zwyczajnym został dopiero w roku 1958.
W latach 1953–1969 kierował Pracownią Historii Geografii i Kartografii Instytutu Geografii PAN we Wrocławiu. Współzałożyciel Polskiego Towarzystwa Geograficznego. W 1957 otrzymał Członkostwo Honorowe PTG[10].
Był organizatorem działalności naukowej związanej z Ziemiami Odzyskanymi, wybitnym dydaktykiem (11 przewodów doktorskich w dziedzinie geografii[11]) i społecznikiem. Część swoich bogatych zbiorów przekazał Bibliotece Ossolineum.
↑K. Buczek: Stan i potrzeby badań nad dziejami kartografii polskiej, [w:] Problemy nauk pomocniczych historii. Materiały na III Konferencję poświęconą naukom pomocniczym historii, Katowice-Wisła 29-31 V 1974, Katowice 1974, s. 151-152.
Zbigniew Rzepa: Olszewicz, Bolesław Henryk (1893–1972), [w:] Polski słownik biograficzny, t.XXIV/1, z.100, Ossolineum 1979.
Janina Haupa: Olszewicz Bolesław Henryk (5 I 1893 Warszawa – 24 I 1972 Wrocław), [w:] Słownik pracowników książki polskiej. Suplement, Warszawa – Łódź 1986.
.JPG)
.JPG){kind=small}
_1.JPG)
