Bogdan Pęk

Bogdan Pęk

Data i miejsce urodzenia	8 kwietnia 1953 Kraków
Zawód, zajęcie	polityk, zootechnik
Alma Mater	Akademia Rolnicza w Krakowie
Stanowisko	poseł na Sejm II, III i IV kadencji (1993–2004), poseł do Parlamentu Europejskiego VI kadencji (2004–2009), senator VIII kadencji (2011–2015)
Partia	ZSL/PSL „O” (1984–1990) PSL (1990–2002) LPR (2002–2005) Forum Polskie (2005–2006) Naprzód Polsko (2008–2010) PiS (od 2010)
Odznaczenia

Bogdan Marek Pęk (ur. 8 kwietnia 1953 w Krakowie) – polski polityk i zootechnik, poseł na Sejm II, III i IV kadencji, deputowany do Parlamentu Europejskiego VI kadencji, senator VIII kadencji.

Życiorys

Wykształcenie i praca zawodowa

Ukończył Technikum Rolnicze w Czernichowie, a w 1979 studia na Wydziale Zootechnicznym Akademii Rolniczej w Krakowie.

W 1979 został zatrudniony jako specjalista w Wojewódzkiej Dyrekcji Rozbudowy Miast w Krakowie. Następnie pracował w Okręgowym Przedsiębiorstwie Przemysłu Mięsnego. Od 1980 do 1985 był kierownikiem tuczarni trzody chlewnej. Kierował tuczarnią znajdującą się w znacjonalizowanym dworze w Tomaszowicach^[1]. Od 1985 do 1990 pełnił funkcję prezesa Spółdzielni Kółek Rolniczych w Zielonkach.

W 1999 wszedł w skład rady programowej Muzeum Etnograficznego w Krakowie. Należy do Polskiego Związku Łowieckiego i Polskiego Związku Wędkarskiego.

Działalność polityczna

Na początku lat 80. był wiceprzewodniczącym NSZZ „Solidarność” w Krakowskich Zakładach Mięsnych. Od 1984 należał do Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego. W latach 1986–1990 zasiadał w Gminnej Radzie Narodowej Zielonek.

Od 1992 do 2000 pełnił funkcję prezesa zarządu wojewódzkiego Polskiego Stronnictwa Ludowego w Krakowie, a w latach 1996–1997 także wiceprezesa Zarządu Krajowego PSL. Od 1988 do 2002 należał do Rady Naczelnej PSL. Od 1998 do 2001 zasiadał w sejmiku małopolskim. W październiku 2002 odszedł z PSL^[2], a następnie przystąpił do Ligi Polskich Rodzin^[3]. W październiku 2003 objął funkcję wiceprezesa tej partii^[4]. W 2005 opuścił LPR i zajął się tworzeniem nowej partii wspólnie z Zygmuntem Wrzodakiem. 4 marca 2006 został wybrany na prezesa partii Forum Polskie^[5], którą niespełna pół roku później wykreślono z ewidencji partii politycznych.

W latach 1993–2004 sprawował mandat posła II, III i IV kadencji, wybieranego z listy PSL z listy ogólnopolskiej oraz w okręgach krakowskich: nr 21 i nr 13). Sprawował funkcję przewodniczącego parlamentarnych komisji ds. prywatyzacji (1993–1994), ds. lustracji (1995–1997) oraz wiceprzewodniczącego Komisji Skarbu Państwa (1997–2001) i Komisji ds. Instytutu Pamięci Narodowej (1997–2001).

W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2004, otrzymawszy 105 417 głosów, zdobył mandat deputowanego. W PE należał do frakcji Niepodległość i Demokracja, następnie przeszedł do Unii na rzecz Europy Narodów. Brał udział w pracach Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych oraz Komisji Rolnictwa i Rozwoju Regionalnego, a także delegacji ds. współpracy Unii Europejskiej z Chińską Republiką Ludową i delegacji ds. współpracy Unii Europejskiej z Białorusią. Był też zastępcą członka Komisji Spraw Konstytucyjnych^[6].

Od 2008 do 2009 był wiceprezesem partii Naprzód Polsko. W kwietniu 2009 został kandydatem Prawa i Sprawiedliwości w wyborach do Parlamentu Europejskiego w okręgu małopolsko-świętokrzyskim^[7]. Nie uzyskał ponownie mandatu eurodeputowanego.

W listopadzie 2010 przystąpił do Prawa i Sprawiedliwości^[8]. W wyborach samorządowych w tym samym roku został kandydatem z ramienia tej partii do sejmiku małopolskiego. Otrzymał 7041 głosów, zdobywając mandat^[9].

W wyborach parlamentarnych w 2011 został wybrany z ramienia PiS do Senatu w okręgu podkrakowskim^[10]. Bez powodzenia kandydował w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2014^[11]. Nie wystartował w kolejnych wyborach parlamentarnych w 2015.

W sierpniu 2016 został członkiem rady nadzorczej Banku Pocztowego^[12]; zrezygnował z tej funkcji jeszcze w tym samym roku^[13]. W 2018 powrócił w skład sejmiku małopolskiego na okres VI kadencji^[14]. Wystartował z ramienia PiS do Sejmu w wyborach w 2019^[15] oraz 2023^[16]. W 2024 utrzymał mandat radnego sejmiku na kolejną kadencję^[17].

Odznaczenia

W 1986 został odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi.

Życie prywatne

Jest żonaty, żona Barbara została architektem. Ma dwoje dzieci, w tym syna Marka.

Przypisy

1. Monika Rogozińska, Katarzyna Jaruzelska-Kastory: Były wieprze, a jest perła. rp.pl, 10 marca 2009. [dostęp 2013-02-23].
2. Pęka więź Pęka z PSL. wp.pl, 23 października 2002. [dostęp 2013-02-23].
3. Bogdan Pęk: zostałem członkiem LPR. wp.pl, 6 grudnia 2002. [dostęp 2013-02-23].
4. Pęk wiceprezesem Ligi Polskich Rodzin. wp.pl, 30 października 2003. [dostęp 2013-02-23].
5. Bogdan Pęk prezesem Forum Polskiego. wp.pl, 4 marca 2006. [dostęp 2013-02-23].
6. Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2013-02-23].
7. Byli ludowcy na listach PiS w eurowyborach. tvn24.pl, 20 kwietnia 2009. [dostęp 2013-02-23].
8. Janusz Wojciechowski, Zbigniew Kuźmiuk i Bogdan Pęk wstąpili do PiS. pis.org.pl, 15 listopada 2010. [dostęp 2013-02-23].
9. Serwis PKW – Wybory 2010. [dostęp 2013-02-23].
10. Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2013-02-23].
11. Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 2014-06-19].
12. Bogdan Pęk. Z hotelowego korytarza do nadzoru nad bankiem. dziennikpolski24.pl, 10 sierpnia 2016. [dostęp 2016-08-12].
13. Zmiany w składzie Rady Nadzorczej Banku Pocztowego S.A.. pocztowy.pl, 10 października 2016. [dostęp 2024-03-09].
14. Serwis PKW – Wybory 2018. [dostęp 2018-10-24].
15. Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2024-04-10].
16. Serwis PKW – Wybory 2023. [dostęp 2024-04-10].
17. Serwis PKW – Wybory 2024. [dostęp 2024-04-10].

Bibliografia

• Strona sejmowa posła IV kadencji. [dostęp 2013-02-23].
• Bogdan Pęk w serwisie „Ludzie Wprost”. [dostęp 2013-02-23].
• Sejm Rzeczypospolitej Polskiej. IV kadencja. Przewodnik. Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 2002. Brak numerów stron w książce

Kontrola autorytatywna (osoba):

• VIAF: 84144648467174718526
• PLWABN: 9810659495705606