Bo Derek, właściwie Mary Cathleen Collins[1][2] (ur. 20 listopada1956 w Long Beach) – amerykańska aktorka, producentka filmowa i modelka.
Życiorys
Wczesne lata
Urodziła się w Long Beach[3][4][5] w Kalifornii w rodzinie rzymskokatolickiej pochodzenia irlandzkiego, niemieckiego, holenderskiego i walijskiego[6]. Jej matka, Norma (z domu White), była kosmetyczką, a ojciec, Paul Collins, pracował jako sprzedawca katamaranów firmy Hobie Cat[7]. Wychowywała się z dwiema siostrami – Kerry i Kelly oraz bratem Colinem, basistą Camel. W 1969 jej rodzice rozwiedli się, matka wyszła ponownie za mąż za kaskadera i aktora Bobby’ego Bassa. Ukończyła Narbonne High School w Harbor City[8] w stanie Kalifornia.
Kariera
Bo Derek, 1998
Wiele osób doradzało jej, by została modelką, choć szczególnie jej to nie interesowało, dopóki nie zaplanowała kupić nowej deski surfingowej. W wieku 15 lat rozpoczęła karierę modelki, pojawiała się w reklamach. Podczas jednego z pokazów Ann-Margret w Las Vegas, spotkała agenta teatralnego, który nalegał, że powinna przyjść na zdjęcia próbne do filmu King Kong[9]. Ostatecznie odmówiła, a rolę tę przyjęła Jessica Lange.
Jej pierwszym występem na dużym ekranie był dreszczowiec Michaela AndersonaOrka – wieloryb zabójca (Orca, 1977)[10]. Kolejna rola Jenny, obiektu fascynacji seksualnej głównego bohatera w komedii romantycznej Blake’a EdwardsaDziesiątka (10, 1979), którą miały zagrać Melanie Griffith i Heather Thomas, została nominowana do nagrody Złotego Globu dla nowej gwiazdy[11]. Została wymieniona jako jeden z dwunastu „Obiecujących nowych aktorów 1979” w Screen World Johna Willisa (tom 31). Pojawiła się potem u boku Shirley MacLaine i Anthony’ego Hopkinsa w melodramacie Zmiana pór roku (A Change of Seasons, 1980)[12]. Była wielokrotnie na okładce magazynu „Playboy”, a we wrześniu 1980 pozowała nago do 62. numeru brazylijskiej wersji magazynu[13]. Była na okładkach magazynów takich jak „US Magazine” (w styczniu 1980), „Bunte” (w styczniu 1980), „People” (w lutym 1980), „Lui” (w maju 1980 i grudniu 1984), „Intimidades” (w sierpniu 1980), „High Society” (w lutym 1981), „France-Soir” (w marcu 1984), „Ekran” (w styczniu 1989), „Esquire” (w lipcu 2011) i „Southern Seasons” (we wrześniu 2017)[14].
Jej karierą ekranową zaczął kierować mąż John Derek, powierzając jej rolę Jane Parker w swoim filmie sensacyjno-przygodowym Tarzan – człowiek małpa (Tarzan, the Ape Man, 1981), który zebrał fatalne recenzje, pięć nominacji do Złotej Maliny, a Bo przyniósł Złotą Malinę dla najgorszej aktorki[15]. Grażyna Stachówna, pisząc o tym filmie, stwierdziła, że W tej wersji ważniejsza od Tarzana okazała się Jane, grana przez Bo Derek, której nagość zdominowała film[16].
Potem zagrała główną postać Anastazji w drugiej produkcji męża, dramacie Fantazje (Fantasies, 1981). Następny występ w melodramacie soft-core Johna Dereka Bolero (1984) otrzymał sześć Złotych Malin (w tym dla najgorszej aktorki), a ostatnia produkcja fantasy DerekaDuchy tego nie robią (Ghosts Can't Do It, 1990) zebrała cztery Złote Maliny (m.in. dla najgorszej aktorki). W 1990 przyznano jej jeszcze jedną Złotą Malinę dla najgorszej aktorki dekady. Kandydowała do roli Stacey Sutton w filmie o Jamesie Bondzie Zabójczy widok (1985), którą ostatecznie zagrała Tanya Roberts[17] i Jane Spencer w komedii Naga broń: Z akt Wydziału Specjalnego (1988), którą otrzymała Priscilla Presley.
