Rezerwat położony jest w środkowej Polsce, na Wysoczyźnie Rawskiej, w północno-wschodniej części województwa łódzkiego, przy międzynarodowej drodze E67Warszawa – Katowice (tzw. Gierkówce), w odległości ok. 65 km na południowy zachód od stolicy, ok. 1 km na zachód od zabudowań wsi Babsk, od której wziął swoją nazwę.
Rezerwat zajmuje powierzchnię 10,97 ha[1]. Jest położony w oddziale leśnym 14f w leśnictwie Babsk (Nadleśnictwo Skierniewice)[2].
Leży w widłach rzeki Białki i jednego z jej bezimiennych dopływów, który przepływa przez północną część rezerwatu[2].
Teren rezerwatu ma charakter równinny, opadający w miarę zbliżania się do strumienia i leży na wysokości ok. 140–150 m n.p.m.
Historia
Rezerwat utworzony został w 1958 roku przez wyodrębnienie fragmentu lasu z kompleksu leśnego otaczającego Babsk od zachodu. Powstanie rezerwatu miało na celu zapewnienie ochrony starego drzewostanu liściastego z domieszką lipy[2].
Opis
Rezerwat „Babsk” chroni jeden z największych w tej części województwa łódzkiego płatów zespołu grądowego z udziałem lipy drobnolistnej[2].
W rezerwacie rosną głównie dęby szypułkowe w wieku 100–160 lat, które w obwodzie (w pierśnicy) osiągają 2 m (stanowią one ok. 50% drzewostanu), a także lipy drobnolistne w podobnym wieku (które jednak mają mniejsze rozmiary obwodu pnia – tylko 100–140 cm), a ponadto graby, sosny i brzozy. Zarówno na terenie rezerwatu, jak i otaczających go terenach leśnych nie objętych ochroną rezerwatową występują także liczne inne gatunki drzew, jak również krzewów, roślin zielnych i mchów.
Nieco inaczej wygląda szata roślinna w pobliżu przepływającej przez rezerwat rzeczki. Jej brzegi porośnięte są lasem głównie grabowo-lipowym, zaś miejscami znajdują się kępy olch. Przy samym strumieniu rosną różne gatunki traw (m.in. turzyca), a także trzciny, lilie wodne i inne gatunki roślin typowe dla obszarów o wysokiej wilgotności.
Na terenie rezerwatu identyfikuje się swoisty mikroklimat, kształtowany pod wpływem dużego zalesienia oraz topograficznych i morfologicznych cech terenu. Zdaniem lekarzy mikroklimat ten korzystnie wpływa na stan zdrowia osób ze schorzeniami dróg oddechowych.
Lokalne warunki klimatyczne
Obszar rezerwatu leży w strefie klimatu umiarkowanego przejściowego na granicy wpływów atlantyckich.
Klimat w rezerwacie nie odbiega znacząco od typowego klimatu Polski środkowej, i jako wyznaczniki można podać następujące wartości:
średnia temperatura roczna: 7–8 °C
średnia temperatura najcieplejszego miesiąca (lipca): 18 °C
średnia temperatura miesiąca najzimniejszego (lutego): –3,5 °C
