|
Ten artykuł dotyczy wsi w powiecie wadowickim. Zobacz też: inne znaczenia nazwy Babica. |
Babica (dawniej Babice) – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie wadowickim, w gminie Wadowice, na Pogórzu Wielickim na trasie Wadowice – Stanisław Górny, nad potokiem Babicą, dopływem potoku Wysoka.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bielskiego[4].
Nazwa
Miejscowość ma metrykę średniowieczną i istnieje co najmniej od XIV wieku. Wymieniona po raz pierwszy w 1380 w dokumencie zapisanym w języku łacińskim jako Babice, Babicze, Babycza, Babiczą, Babicza[5] .
Nazwę miejscowości w zlatynizowanej staropolskiej formie Babycza villa wymienia w latach 1470–1480 Jan Długosz w księdze Liber beneficiorum dioecesis Cracoviensis[6].
Części wsi
Integralne części wsi Babica[7][8]
SIMC |
Nazwa |
Rodzaj
|
0073766 |
Filipówka |
część wsi
|
0073772 |
Kosowizna |
część wsi
|
0073789 |
Leszczyna |
część wsi
|
0073795 |
Mała Góra |
część wsi
|
0073803 |
Mrowica |
część wsi
|
0073810 |
Pagór |
część wsi
|
0073826 |
Podlesie |
część wsi
|
0073832 |
Wieńce |
część wsi
|
0073849 |
Wieś |
część wsi
|
0073855 |
Zalesie |
część wsi
|
Historia
W XII wieku tereny Babicy należały do sąsiedniego Rokowa i były własnością rycerza Jaksy Gryfity. W latach 1315–1772 miejscowość leżała w granicach Księstwa oświęcimskiego. W 1448 była własnością szlachecką i należała do starosty oświęcimskiego Prokopa z Babicy[9][5] .
W XV wieku jako odrębna wieś należała do Jana i Stanisława z Rudy herbu Karpie, w XVI wieku własność Jana Strzały, w XVII wieku Bełchackich herbu Topór i Kossów. W XVIII wieku dziedziczką była wnuczka Kossów, Anna Brzozowska. W pierwszej połowie XIX wieku Babica należała do Sławińskich h. Leliwa, właścicieli Rokowa i części Witanowic.
Zabytki
- kaplica murowana z 1828 r. z zabytkowym obrazem Matki Boskiej Częstochowskiej.
Ciekawostka
- W Babicy urodził się polski partyzant walczący w Jugosławii ppor. Tadeusz Sadowski (pseudonim Tomo).
Przypisy
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 1336
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-04] .
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 9 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
- ↑ Ministerstwo Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska. Główny Urząd Statystyczny: Wykaz urzędowych nazw miejscowości w Polsce. T. pierwszy: A-J. Warszawa: Wydawnictwa Akcydensowe, 1980, s. 32.
- ↑ a b Leszczyńska-Skrętowa 1985 ↓.
- ↑ Joannis Długosz Senioris Canonici Cracoviensis, „Liber Beneficiorum”, Aleksander Przezdziecki, Tom VII, Kraków 1864, str. 82.
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
- ↑ Jan Nepomucen Gątkowski: Rys dziejów księstwa oświęcimskiego i zatorskiego. Lwów: nakład autora, 1867.
Bibliografia
Linki zewnętrzne