Aurelio Galfetti
Aurelio Galfetti
Fotografia z 2007
Data i miejsce urodzenia
2 kwietnia 1936 Lugano
Data i miejsce śmierci
5 grudnia 2021 Bellinzona
Narodowość
szwajcarska
Dziedzina sztuki
architektura
Epoka
neomodernizm
Castelgrande, Bellinzona (Aurelio Galfetti 1981–1988)
Castelgrande, Bellinzona (Aurelio Galfetti 1981–1988)
Bianco e Nero, Bellinzona (Aurelio Galfetti 1985–1986)
Klub tennisowy, Bellinzona (Aurelio Galfetti 1981–1986)
Plac Chauderon, Lozanna (Aurelio Galfetti 1987–1993)
Net Center – Torre Rossa, Padwa (Aurelio Galfetti 1993–2006)
Aurelio Galfetti (ur. 2 kwietnia 1936 w Lugano , zm. 5 grudnia 2021 w Bellinzonie [1] ) – szwajcarski architekt , w 1989 laureat Nagrody Beton 89 .
Życiorys
Przedstawiciel neomodernistycznego racjonalizmu we współczesnej architekturze. Jeden z czterech architektów tesyńskich określanych mianem „czterech muszkieterów” (Snozzi , Vacchini , Galfetti i Botta ), współtworzących fenomen w architekturze europejskiej końca XX wieku, zwany „szkołą tesyńską”.
Dyplom architekta uzyskał na Politechnice Federalnej ETHZ w Zurychu w 1960 i w tym samym roku otworzył własne biuro w Lugano , w latach 1962–1990 współpraca z Florą Ruchat, Ivo Trümpy[2] , Ivanem Gianolą, Liviem Vacchinim , Mariem Bottą , Rinem Tami, Luigim Snozzim , w latach 1976–1992 własne biuro w Bellinzonie , od 1996 własne biuro w Lugano. W 1984 profesor zaproszony EPFL w Lozannie , w 1987 profesor zaproszony Uniwersytetu Paryż 8, a w 1996 współzałożyciel, dyrektor i profesor Akademii Architektury w Mendrisio .
Od 1984 konferencje, seminaria i wykłady w licznych szkołach architektury na świecie, w tym w Polsce: Kraków 1991 i Warszawa 2009. Członek jury w wielu międzynarodowych konkursach architektonicznych, w tym, w konkursie UIA na siedzibę Muzeum Historii Polski w Warszawie 2009.
Był członkiem:
oraz członkiem honorowym:
BDA – Niemieckiej Federacji Architektów w Berlinie
Realizacje
1959–1961 Dom jednorodzinny Casa Rotalinti w Bellinzonie
1962–1964 Przedszkole w Biasce
1962–1965 Przedszkole i szkoła w Riva San Vitale
1965–1975 Szpital neuropsychiatryczny w Mendrisio
1966–1970 Przedszkole w Viganello
1967–1970 Centrum kąpieliskowe w Bellinzonie (z F. Ruchat i I. Trümpy)
1968–1970 Szkoła podstawowa w Lugano (z F. Ruchat i I. Trümpy)
1970–1971 Budynek mieszkalny w Biasce
1970–1971 Szkoła średnia w Losone (z L. Vacchinim )
1972–1975 Szkoła średnia w Asconie
1974–1975 Dom jednorodzinny Casa Galli w Caslano
1977–1985 Poczta Główna w Bellinzonie (z L. Pellegrinim)
1984–1985 Budynek mieszkalny Al Portone w Bellinzonie
1981–1986 Centrum tenisowe w Bellinzonie
1983–1991 Transformacja (I) zamku Castelgrande w Bellinzonie [3] (z R. Laüppim i L. Pellegrinim)
1984–1986 Budynek mieszkalny Leonardo w Lugano
1985–1986 Budynki mieszkalne Bianco e Nero w Bellinzonie
1986–1988 Dom jednorodzinny Ferretti w Gravesano
1987–1988 Budynek mieszkalny HLM w Paryżu
1989–1990 Mediateka w Chambery (F)
1992–1993 Dom jednorodzinny Casa Dürr w Brissago
1992–2000 Transformacja (II) zamku Castelgrande w Bellinzonie [3]
1993-/-/ „Alptransit Ticino” – projekt kolei transalpejskiej Ticino
1993–1994 Budynek biurowy w Genewie
1994–1995 Restauracja Ghidossi w Cadenazzo
1994–1995 Budynek mieszkalny Ghidossi w Bellinzonie
1994–1996 Centrum komunalne w Gorduno
1994–1997 Dom jednorodzinny Casa Feigenwinter w Locarno-Monti
1994–2003 Dom jednorodzinny Casa Galfetti w Paros (GR)
1996–1997 Dom jednorodzinny Casa Beffa w Agno
1998–2000 Budynek mieszkalny La Residence w Maastricht (NL)
1998–2002 Aula wielofunkcyjna USI w Lugano , Uniwersytet Szwajcarii Włoskiej (Università della Svizzera italiana )
1999–2003 Siedziba Safilo w Padwie (I)
2000–2001 Cite des Arts w Chambery (F)
2001–2006 Net Center – Torre Rosa w Padwie (I)
2004–2005 Dom jednorodzinny Casa Vitali w Bergamo (I)
2004–2006 Dom jednorodzinny Casa Ambrosetti w Paros (GR)
2011–2012 Rekwalifikacja Placu Niepodległości w San Donà di Piave (I)
Wystawy
Monograficzne
Tendenzen , Politechnika Federalna w Zurychu , 1975
La modernité, un projet inachevé , Paryż, 1983
Corbu vu par... , Francuski Instytut Architektury, Paryż, 1987
Aurelio Galfetti, Bellinzona , Architektur Forum, Zurich, 1989
Immeuble multifonctionnel Ulysse , Credit Foncier Vaudois, Lozanna, 1992
Aurelio Galfetti , Szkoła Architektury Sci-Arc, Vico-Morcote, 1994
Aurelio Galfetti dall'1:100 000 all'1:1 , Muzeum Vela, Ligornetto, 1993
Aurelio Galfetti dall'1:100 000 all'1:1 , Uniwersytet Dufour, Genewa, 1994
Wspólne
Galfetti, Snozzi, Vacchini , Muzeum Architektury Fińskiej – Alvar Aalto-museo, Helsinki, 1990
Botta, Galfetti , Galeria Expo Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej, Kraków 1991
Botta, Galfetti, Snozzi, Vacchini , Caracas, Meksyk, Buenos Aires, Lima, 1995–1996
Galfetti, Ruchat-Roncati, Trümpy , „Il Bagno di Bellinzona”, Akademia Architektury Mendrisio 2009
Nagrody
Nagroda Beton (1989)
Nagroda Politechniki Krakowskiej (1992)
Srebrny Medal Nauki Akademii Architektury w Paryżu (2002)
Przypisy
↑ È morto l'architetto Aurelio Galfetti . rsi.ch. [dostęp 2021-12-06]. (wł. ) .
↑ Ivo Trümpy przedstawiciel „szkoły tesyńskiej”. Od 1962 do 1970 współpracował z Galfettim i Florą Ruchat-Roncati w Bedano , następnie z Aureliem Bianchinim w Riva San Vitale . Współautor Bagno di Bellinzona z Galfettim i Ruchat-Roncati (1970, przykład „architettura territoriale”).
↑ a b Castelgrande , site swisscastles.ch , dostęp 2 kwietnia 2014.
Bibliografia
Aurelio Galfetti , GG Gustavo Gili, Barcelona 1989, ISBN 84-252-1382-7 .
Snozzi Vacchini Galfetti, 1960–1990 , Muzeum Architektury Fińskiej, Helsinki 1990, ISBN 951-9229-64-7 .
RivistaTecnica Il restauro di Castelgrande , ADV, Lugano 1992, ISBN 39-790 .
+xm plusform Aurelio Galfetti – Oggetti territoriali , Iiriti, Reggio Calabria 2008, ISBN 978-88-89955-74-1 .
Linki zewnętrzne