Artuf leżała w północno-zachodniej części wzgórz Judei. Według danych z 1945 do wsi należały ziemie o powierzchni 403 ha. We wsi mieszkało wówczas 350 osób[1].
własność gruntów
powierzchnia gruntów (hektary)
Arabowie
401
Żydzi
0
publiczne
2
Razem
403
Rodzaj użytkowanych gruntów
Arabowie (hektary)
Żydzi (hektary)
uprawy oliwek
20
0
uprawy nawadniane
61
0
uprawy zbóż
279
0
nieużytki
45
0
zabudowane
18
0
Historia
Płonące żydowskie osiedle Har-Tuw, około 23-31 sierpnia 1929
W 1596 tutejsza wieś liczyła 110 mieszkańców, którzy płacili podatki z upraw pszenicy, jęczmienia, winogron, owoców, oraz hodowli kóz i ulów[2]. W 1883 grupa angielskich misjonarzy zakupiła tutejsze grunty z zamiarem utworzenia osady rolniczej dla Żydów. Powstała ona w 1895 pod nazwą Har-Tuw. Zamieszkało w niej około 100 Żydów[3].
W okresie panowania Brytyjczyków Artuf była małą wsią. We wsi był jeden meczet[1]. Podczas arabskich zamieszek w 1929 żydowska osada Har-Tuw została zniszczona, a wszystkie domy spalone. Rok później osiedle odbudowano[4].
Podczas wojny domowej w Mandacie Palestyny arabskie milicje działające ze wsi Artuf atakowały żydowskie konwoje do Jerozolimy, paraliżując komunikację w tym rejonie. W dniu 20 grudnia 1947 w zaatakowanym konwoju zginęło 3 Żydów. Następne organizowane konwoje były chronione przez pojazdy opancerzone, pomimo to 13 marca 1948 w kolejnym zaatakowanym konwoju zginęło 11 osób[5]. Do największego dramatu doszło 16 stycznia 1948 w ataku na konwój zginęło 35 jego członków. Według raportu, liczne zwłoki zabitych zostały brutalnie okaleczone po śmierci[6]. Gdy podczas I wojny izraelsko-arabskiej w pobliżu wioski wybudowano Drogę Birmańską, jej sąsiedztwo stwarzało poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa żydowskich transportów. Z tego powodu podczas operacji Danny w dniu 18 lipca 1948 wieś zajęli izraelscy żołnierze. Wysiedlono wówczas mieszkańców, a następnie wyburzono większość domów[1].
Miejsce obecnie
Na terenie wioski Artuf utworzono w 1950 moszaw Naham.
Palestyński historyk Walid Chalidi, tak opisał pozostałości wioski Artuf: „Poza osiedlem żydowskim Naham zachował się jeden kamienny dom, który obecnie jest zamieszkały przez żydowską rodzinę. W środkowej części osiedla znajduje się mały dom, wykorzystywany jako magazyn ... Położony na zachodzie cmentarz wiejski został wyrównany, i tylko pozostają widoczne krawędzi jednego lub dwóch grobów”[1].
↑Wolf-Dieter Hütteroth, Kamal Abdulfattah: Historical Geography of Palestine, Transjordan and Southern Syria in the Late 16th Century. Erlanger Geographische Arbeiten. Erlangen: Vorstand der Fränkischen Geographischen Gesellschaft, 1977, s. 152.
