Archiwum zajmuje się gromadzeniem, opracowywaniem i udostępnianiem wszelkiego rodzaju archiwaliów, księgozbiorów, dzieł sztuki i pamiątek związanych z życiem i działalnością polskiej emigracji w XX wieku. Archiwum Emigracji gromadzi spuścizny ludzi pióra, wydawców, ludzi nauki i artystów polskich tworzących na świecie; ponadto księgozbiory, archiwa instytucji społecznych, kulturalnych i politycznych, galerii sztuki, oficyn wydawniczych i księgarskich oraz wszelkie pamiątki po wychodźstwie polskim XX wieku.
Historia
Archiwum Emigracji – powstało w 1995 roku (formalnie powołane zostało w roku 2000), w następstwie przekazania przez Stefanię Kossowską do Biblioteki Uniwersyteckiej archiwum londyńskiego tygodnika „Wiadomości”. W latach 1995–2008 (dzięki pomocy m.in. Stefanii Kossowskiej i Jerzego Giedroycia) Archiwum Emigracji zgromadziło ponad 350 kolekcji archiwalnych z całego „polskiego” świata, stając się najważniejszym ośrodkiem w Polsce dokumentującym dziedzictwo kulturalne polskiego wychodźstwa.
Bezcennym uzupełnieniem tych spuścizn są dokumenty i pamiątki po mniej znanych, czy zgoła zupełnie nieznanych bohaterach wojennej i powojennej emigracji polskiej: żołnierzach PSZ, czytelnikach Wiadomości, Dziennika Polskiego i książek „Kultura”, słuchaczach BBC i Radia Wolna Europa, mieszkańcach „polskiego Londynu”.
Struktura i działalność
W skład Archiwum Emigracji wchodzą kolekcje archiwalne instytucji emigracyjnych, kolekcje osobowe, księgozbiory historyczne i zbiór prasy emigracyjnej. Częścią Archiwum Emigracji jest też kolekcja sztuki polskiej tworzonej na świecie pn. Galeria sztuki polskiej na Obczyźnie w XX wieku. Zbiory Galerii zgromadzone są w Muzeum Uniwersyteckim w Toruniu.
Od roku 2000 Archiwum Emigracji przyznaje nagrodę za pracę magisterską i doktorską poświęconą emigracji polskiej XX wieku. Od roku 2005 funduje Stypendium artystyczne Jana Winczakiewicza na pobyt w Paryżu.