Antoni Augustyn Deboli herbu własnego[1] (ur. 1747 w Siemnicach – zm. 1810 w Dzierążni) – chorąży nadworny koronny od 1784 roku[2], minister pełnomocny[3] króla Stanisława Augusta Poniatowskiego na dworze cesarzowej Katarzyny II w Petersburgu (1788–1792), jako dyplomata działał w Petersburgu już od roku 1767.
Życiorys
Był uczniem Szkoły Rycerskiej w latach 1766–1767[4].
Deboli był zwolennikiem zrzucenia przez Rzeczpospolitą protektoratu rosyjskiego. W 1792 r. został wydalony z Rosji (w roku 1795 ponownie).
W okresie Sejmu Czteroletniego nakłaniał króla do uniezależnienia się od Rosji. Podczas insurekcji kościuszkowskiej był członkiem Rady Najwyższej Narodowej. Został pochowany w podziemiach kościoła we wsi Dzierążnia.
W 1780 został kawalerem Orderu Świętego Stanisława[5].
Przypisy
- ↑ Urzędnicy centralni i nadworni Polski XIV-XVIII wieku. Spisy". Oprac. Krzysztof Chłapowski, Stefan Ciara, Łukasz Kądziela, Tomasz Nowakowski, Edward Opaliński, Grażyna Rutkowska, Teresa Zielińska. Kórnik 1992, s. 164.
- ↑ Urzędnicy centralni i nadworni Polski XIV-XVIII wieku, Kórnik 1992, s. 31.
- ↑ Jerzy Łojek, Materiały cło historii polskiej służby zagranicznej w latach 1788— 1795, w: Przegląd Historyczny, 53/2, 1962, s. 521.
- ↑ Kamilla Mrozowska, Szkoła Rycerska Stanisława Augusta Poniatowskiego (1764-1794), Warszawa 1961, s. 238.
- ↑ Zbigniew Dunin-Wilczyński, Order Św. Stanisława, Warszawa 2006 s. 187.
Linki zewnętrzne
