Anita Rée

Anita Rée

Autoportret
Data i miejsce urodzenia	9 lutego 1885 Hamburg
Data i miejsce śmierci	12 grudnia 1933 Kampen
Narodowość	niemiecka
Dziedzina sztuki	malarstwo
Epoka	Nowa Rzeczowość

Anita Clara Rée (ur. 9 lutego 1885 w Hamburgu, zm. 12 grudnia 1933 w Kampen na wyspie Sylt) – niemiecka malarka pochodzenia żydowskiego, przedstawicielka Nowej Rzeczowości.

Życiorys

Urodziła się jako druga córka kupca hamburskiego Israela Rée i Klary Hahn. Wraz z siostrą Emilią zostały ochrzczone w wyznaniu ewangelicko-augsburskim i przystąpiły do konfirmacji.

Od roku 1905 uczyła się malarstwa u hamburskiego artysty Arthura Siebelista. Zwątpiwszy w swój talent, zwróciła się 1906 do Maxa Liebermanna z prośbą o ocenę prac. Liebermann pochwalił prace i doradził kontynuację studiów. Po zakończeniu nauki u Siebelista 1910 wraz z Franzem Nölkenem i Friedrichem Ahlers-Hestermannem założyła wspólną pracownię, jednak doszło do rozejścia się z powodu jej nieodwzajemnionego uczucia do Nölkena.

W zimie 1912/1913 została Anita Rée uczennicą Fernanda Légera w Paryżu i uczestniczyła w lekcjach rysunku aktu, co wywołało w Niemczech oburzenie. W twórczości ujawniły się wpływy Picassa, Matissa i Cézanne’a.

W roku 1919 została współzałożycielką Hamburskiej Secesji. W latach 1922–1925 mieszkała głównie w Positano we Włoszech. W twórczości przyjęła styl Nowej Rzeczowości.

Od roku 1926 zamieszkała w Hamburgu. W latach 1929 i 1931 wykonała malarstwo ścienne w dwóch szkołach wzniesionych według projektu Fritza Schumachera.

W roku 1930 otrzymała zlecenie na wykonanie tryptyku św. Ansgara we wznoszonym kościele pod wezwaniem tego świętego w Hamburgu-Langenhorn. Zleceniodawcy nie byli zadowoleni z przedstawionego projektu i wycofali zlecenie.

Już w roku 1930 działacze NSDAP wypomnieli Anicie Rée jej „niearyjskie” pochodzenie.

W roku 1932 przeniosła się z Hamburga na wyspę Sylt. 25 kwietnia 1933 została wykluczona z hamburskiego zrzeszenia plastyków. 12 grudnia 1933 popełniła samobójstwo, zażywając znaczną ilość środków nasennych.

Jej dzieła miały zostać usunięte ze zbiorów Kunsthalle w Hamburgu jako „sztuka wynaturzona”, ale gospodarz muzeum, Wilhelm Werner, ukrył je w swoim mieszkaniu, dzięki czemu ocalały przed zniszczeniem.

Kamienie pamięci

Pamięci Anity Rée poświęcono kamienie pamięci, umieszczone koło jej mieszkania na wyspie Sylt i w Hamburgu.

• 
  Autoportret, 1932
• 
  Teresina, 1925
• 
  Portret Burcharda Motza
• 
  Wąwóz koło Pians

Bibliografia

• Carl Georg Heise: Anita Rée. Christians Verlag, Hamburg 1968
• Maike Bruhns: Anita Rée. Leben und Werk einer Hamburger Malerin 1885–1933. Verein für Hamburgische Geschichte, Hamburg 2001, ISBN 3-923356-15-3.

Linki zewnętrzne

• Biografia i dzieła. galerie-herold.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-17)].

Kontrola autorytatywna (osoba):

• ISNI: 0000000066744388
• VIAF: 807699
• ULAN: 500056250
• LCCN: n86123739
• GND: 118743775
• BnF: 120622283
• SUDOC: 229843352
• Open Library: OL5484054A
• J9U: 987007404165705171