Cesarz Maksymilian II 14 czerwca 1574, potwierdził szlachectwo Andrzeja Dudycza i nadał mu nowy herb – udostojniony cesarskim orłem. Polski indygenat otrzymał Dudycz prawdopodobnie w 1575[2].
W Polsce
Dudycz przyjechał do Polski do Krakowa w 1565 jako ambasadorcesarzaMaksymiliana. Tam związał się z ruchem braci polskich, zrezygnował z funkcji biskupa i ożenił się. Został też poddanym króla polskiego. Chociaż jego przynależność do polskich unitarian nigdy nie była oficjalna, jednak jest powszechnie uznawany za jednego z ważnych działaczy tego kierunku religijnego.
W 1583 kupił miasteczko Śmigiel (ważny ośrodek polskiej reformacji) od członka wspólnoty braci polskich Stanisława Gilowskiego[3].
Po wyborze Stefana Batorego na króla Polski, Dudycz opuścił Kraków. Wcześniej prowadził agitację na rzecz wyboru przeciwnika Batorego, cesarza Maksymiliana II. Zamieszkał we Wrocławiu, następnie na Morawach, gdzie związał się z braćmi czeskimi.
