|
| Data i miejsce urodzenia
|
24 września 1965
Sztokholm
|
| Wzrost
|
174 cm
|
| Pozycja
|
pomocnik
|
| Kariera seniorska[a]
|
|
|
| Kariera reprezentacyjna
|
| Lata
|
Reprezentacja
|
Wyst.
|
Gole
|
| 1987–1996
|
 Szwecja
|
58
|
(6)
|
|
- ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
|
| Dorobek medalowy
|
|
|
|
|
Anders Limpar (ur. 24 września 1965 w Sztokholmie) – piłkarz szwedzki grający na pozycji bocznego pomocnika.
Kariera klubowa
Limpar urodził się na przedmieściach Sztokholmu w gminie Solna w rodzinie o węgierskich korzeniach. Karierę piłkarską rozpoczął w klubie IF Brommapojkarna w 1981 roku debiutując w jego barwach w rozgrywkach drugiej ligi. W zespole tym Anders występował przez pięć pełnych sezonów i dopiero w 1986 roku trafił do pierwszej ligi, kiedy to podpisał kontrakt z Örgryte IS. Tam z kolei spędził trzy lata, a największym sukcesem było zajęcie 4. miejsca w lidze w 1988 roku. Latem tamtego roku Anders wyjechał do Szwajcarii by występować w zespole BSC Young Boys. W klubie z Berna nie osiągnął większych sukcesów i zaliczył 27 spotkań (zdobył też 7 goli). W 1989 roku został piłkarzem US Cremonese, włoskiego pierwszoligowca, dla którego strzelił 3 gole, ale pod koniec sezonu przeżył spadek do Serie B.
W 1990 roku kariera Limpara nabrała tempa, gdy 6 sierpnia podpisał kontrakt z angielskim Arsenalem. Klub ten zapłacił za 26-letniego wówczas Szweda milion funtów. W lidze zadebiutował 25 sierpnia w wygranym 3:0 spotkaniu z Wimbledonem. W całym sezonie 1990/1991 zaliczył 11 trafień będąc jednym z czołowych strzelców „The Gunners” i przyczynił się do wywalczenia tytułu mistrza Anglii. Rok później z Arsenalem zakończył rozgrywki ligowe na 4. pozycji, a w sezonie 1992/1993 zdobył z nim Puchar Ligi Angielskiej (2:1 w finale z Sheffield Wednesday). W sezonie 1993/1994 Arsenal zdobył Puchar Zdobywców Pucharów, ale Anders miał w tym mniejszy udział – odszedł z londyńskiego klubu w trakcie sezonu. W Arsenalu wystąpił 96 razy i strzelił 17 goli.
Limpar był bliski przejścia do Manchesteru City, ale ostatecznie za 1,6 miliona funtów trafił do Evertonu. W jego barwach swój pierwszy mecz rozegrał 26 marca, a „The Toffies” przegrali 0:1 z Tottenhamem Hotspur. W 1995 roku dotarł z Evertonem do finału Pucharu Anglii, a w nim Everton wygrał 1:0 z Manchesterem United po golu Paula Rideouta (Anders zaliczył asystę). W sezonie 1996/1997 Limpar zaliczył tylko dwa spotkania w barwach klubu z Liverpoolu i w styczniu 1997 został sprzedany za 100 tysięcy funtów do grającego w Division One Birmingham City.
W połowie 1997 roku Limpar wrócił do Szwecji. Przez półtora roku występował w stołecznym AIK Fotboll, w 1998 roku zdobywając mistrzostwo Szwecji. Na początku 1999 roku wyjechał do Stanów Zjednoczonych i został zawodnikiem zespołu Major League Soccer, Colorado Rapids. Spędził tam dwa sezony bez większych sukcesów. W 2001 roku przeszedł do Djurgårdens IF, ale nie rozegrał żadnego spotkania i powrócił do swojego pierwotnego klubu, IF Brommapojkarna, z którym wywalczył awans do drugiej ligi. W 2002 roku zakończył piłkarską karierę w wieku 37 lat.
Kariera reprezentacyjna
W reprezentacji Szwecji Limpar zadebiutował w 1987 roku. W 1990 roku został powołany przez selekcjonera Olle Nordina do kadry na mistrzostwa świata we Włoszech, na których wystąpił we dwóch grupowych meczach, przegranych po 1:2 z reprezentacją Brazylii i Szkocji.
W 1992 roku Limpar wystąpił na mistrzostwach Europy, których gospodarzem była Szwecja. Tam był podstawowym zawodnikiem zespołu. Zagrał w trzech grupowych meczach: z Francją (1:1), z Danią (1:0) oraz Anglią (2:1). W półfinale z Niemcami, wszedł na boisko w 60. minucie, ale nie zdołał zapobiec porażce 2:3, w efekcie czego Szwedzi wywalczyli brązowy medal. W 1994 roku Anders znalazł się w kadrze na mistrzostwa świata w USA, ale miał niewielki udział w zajęciu przez „Trzy Korony” 3. miejsca na świecie – zagrał tylko przez 11 minut meczu o 3. miejsce z Bułgarią (4:0). Karierę reprezentacyjną zakończył w 1996 roku. W kadrze narodowej wystąpił w 58 meczach i strzelił 6 goli.
Bibliografia
