|
Państwo
|
Stany Zjednoczone
|
Data i miejsce urodzenia
|
19 września 1972 Saint Louis
|
Wzrost
|
175 cm
|
Gra
|
praworęczna
|
Status profesjonalny
|
1990
|
Gra pojedyncza
|
Wygrane turnieje
|
8 WTA, 4 ITF
|
Najwyżej w rankingu
|
13 (27 lutego 1995)
|
Australian Open
|
3R (1994, 1995, 2004, 2005)
|
Roland Garros
|
3R (1995, 2001)
|
Wimbledon
|
4R (1996, 2004)
|
US Open
|
QF (1995)
|
Gra podwójna
|
Wygrane turnieje
|
4 WTA, 5 ITF
|
Najwyżej w rankingu
|
24 (29 marca 1993)
|
Australian Open
|
2R (1989, 1990, 1993, 1996, 1997, 2001, 2002, 2006)
|
Roland Garros
|
3R (1995)
|
Wimbledon
|
QF (1995)
|
US Open
|
QF (1998)
|
Amy Frazier (ur. 19 września 1972 w Saint Louis) – amerykańska tenisistka, zwyciężczyni ośmiu turniejów zawodowych w grze pojedynczej, reprezentantka w Pucharze Federacji.
Kariera tenisowa
Ma za sobą udaną karierę juniorską, szczególnie w rozgrywkach krajowych; w juniorskiej rywalizacji wielkoszlemowej była m.in. półfinalistką singla i debla na Wimbledonie w 1988. W t.r. rozpoczęła występy w gronie tenisistek zawodowych, rok wcześniej debiutowała w seniorskim turnieju wielkoszlemowym (US Open). W 1988 awansowała do czołowej setki rankingu światowego (na pozycję nr 55), odniosła także pierwsze zwycięstwo nad rywalką z czołowej dziesiątki rankingu (Pam Shriver). W lutym 1989 pokonała w finale w Wichita Amerykankę Barbarę Potter, wygrywając swój pierwszy turniej zawodowy.
W 1991 była w IV rundzie (1/8 finału) dwóch turniejów wielkoszlemowych (Australian Open i Wimbledonu). Rok później była ćwierćfinalistką Australian Open i po raz pierwszy wystąpiła w turnieju Masters (dla najlepszych szesnastu zawodniczek). Drugi wielkoszlemowy ćwierćfinał osiągnęła w 1995 (US Open, pokonała m.in. piątą zawodniczkę rankingu Mary Pierce, przegrała z późniejszą zwyciężczynią Steffi Graf). W lutym 1995 została sklasyfikowana na pozycji nr 13 na świecie (najwyższe w karierze). Również w 1995 po raz drugi w karierze startowała w turnieju Masters.
Jest zawodniczką znaną ze stabilnej formy. Od zawodowego debiutu w 1988 nieprzerwanie kończy kolejne sezony w najlepszej setce, jedynie w 1988, 2003 i 2005 poza czołową pięćdziesiątką (najniżej w 2003 – nr 61). Za najszczęśliwsze miasto w jej karierze można uznać Tokio – wygrała tu dwa turnieje (Japan Open), ponadto aż siedmiokrotnie docierała do finałów (Japan Open i Nichirei). Do końca 2005 startowała w 67 turniejach wielkoszlemowych, co stanowi najlepszy wynik wśród obecnie występujących zawodniczek (nie licząc kontynuującej deblową karierę Navrátilovej); grała m.in. w dziewiętnastu z rzędu turniejach US Open.
W listopadzie 2005 wygrała swój ósmy turniej w karierze. W Québecu pokonała w finale Szwedkę Arvidsson; wcześniej wyeliminowała w tym turnieju m.in. Słowaczkę Nagyovą i najwyżej rozstawioną Francuzkę Dechy.
W deblu Amy Frazier wygrała do listopada 2005 pięć turniejów (z czego trzy w Tokio), w dalszych ośmiu dochodziła do finałów (dwukrotnie w Tokio). W marcu 1993 zajmowała w rankingu deblistek miejsce nr 24. W Pucharze Federacji występowała jedynie w 1995; przyczyniła się do zwycięstwa nad Austrią, pokonując w singlu dwie rywalki – Judith Wiesner i Barbarę Schett. Zespół amerykański w tym sezonie dotarł do finału, w którym – już bez udziału Frazier – przegrał 2:3 z Hiszpanią.
Amy Frazier to zawodniczka praworęczna, z oburęcznym bekhendem, grająca tenis ofensywny, z wczesnym atakiem na piłkę. W czasie wieloletniej kariery jej znakiem rozpoznawczym stało się charakterystyczne nakrycie głowy – daszek.
Historia występów wielkoszlemowych
- Legenda
W, wygrany turniej
F, przegrana w finale
SF, przegrana w półfinale
QF, przegrana w ćwierćfinale
xR, przegrana w x rundzie
Qx, przegrana w x rundzie eliminacji
A, brak startu
NH, turniej się nie odbył
Turniej Australian Open odbył się dwukrotnie w 1977 roku (styczeń i grudzień), za to nie został rozegrany w 1986.
Występy w grze pojedynczej
Turniej |
1986 |
1987 |
1988 |
1989 |
1990 |
1991 |
1992 |
1993 |
1994 |
1995 |
1996 |
1997 |
1998 |
1999 |
2000 |
2001 |
2002 |
2003 |
2004 |
2005 |
2006 |
Tytuły |
Z–P
|
Australian Open
|
NH
|
A
|
1R
|
3R
|
1R
|
4R
|
QF
|
1R
|
3R
|
3R
|
1R
|
1R
|
A
|
2R
|
1R
|
2R
|
2R
|
2R
|
3R
|
3R
|
1R
|
0 / 18
|
21 – 18
|
French Open
|
A
|
Q2
|
1R
|
1R
|
A
|
A
|
2R
|
A
|
1R
|
3R
|
1R
|
2R
|
A
|
2R
|
1R
|
3R
|
2R
|
1R
|
1R
|
2R
|
1R
|
0 / 15
|
9 – 15
|
Wimbledon
|
A
|
Q2
|
1R
|
2R
|
3R
|
4R
|
4R
|
A
|
1R
|
2R
|
4R
|
2R
|
1R
|
1R
|
3R
|
3R
|
1R
|
2R
|
4R
|
1R
|
3R
|
0 / 18
|
24 – 18
|
US Open
|
A
|
1R
|
3R
|
1R
|
1R
|
2R
|
1R
|
2R
|
2R
|
QF
|
2R
|
1R
|
1R
|
3R
|
1R
|
1R
|
4R
|
3R
|
3R
|
2R
|
1R
|
0 / 20
|
19 – 20
|
|
Ranking na koniec roku
|
352
|
147
|
53
|
33
|
16
|
28
|
19
|
39
|
16
|
18
|
33
|
37
|
42
|
19
|
20
|
48
|
39
|
61
|
26
|
55
|
126
|
0 / 71
|
73 – 71
|
Występy w grze podwójnej
Turniej |
1986 |
1987 |
1988 |
1989 |
1990 |
1991 |
1992 |
1993 |
1994 |
1995 |
1996 |
1997 |
1998 |
1999 |
2000 |
2001 |
2002 |
2003 |
2004 |
2005 |
2006 |
Tytuły |
Z–P
|
Australian Open
|
NH
|
A
|
1R
|
2R
|
2R
|
1R
|
1R
|
2R
|
1R
|
1R
|
2R
|
2R
|
A
|
1R
|
1R
|
2R
|
2R
|
A
|
A
|
A
|
2R
|
0 / 15
|
8 – 15
|
French Open
|
A
|
A
|
1R
|
1R
|
A
|
A
|
1R
|
A
|
2R
|
3R
|
2R
|
2R
|
A
|
2R
|
1R
|
2R
|
1R
|
A
|
A
|
A
|
1R
|
0 / 12
|
7 – 12
|
Wimbledon
|
A
|
A
|
1R
|
1R
|
A
|
2R
|
1R
|
A
|
1R
|
QF
|
1R
|
3R
|
2R
|
3R
|
3R
|
2R
|
A
|
A
|
A
|
A
|
1R
|
0 / 13
|
12 – 13
|
US Open
|
A
|
1R
|
1R
|
1R
|
2R
|
2R
|
2R
|
3R
|
1R
|
1R
|
1R
|
3R
|
QF
|
2R
|
2R
|
2R
|
A
|
A
|
A
|
2R
|
2R
|
0 / 17
|
15 – 17
|
|
Ranking na koniec roku
|
–
|
162
|
175
|
117
|
80
|
67
|
46
|
39
|
73
|
51
|
31
|
35
|
75
|
66
|
60
|
112
|
141
|
229
|
306
|
213
|
171
|
0 / 57
|
42 – 57
|
Występy w grze mieszanej
Turniej |
1986 |
1987 |
1988 |
1989 |
1990 |
1991 |
1992 |
1993 |
1994 |
1995 |
1996 |
1997 |
1998 |
1999 |
2000 |
2001 |
2002 |
2003 |
2004 |
2005 |
2006 |
Tytuły |
Z–P
|
Australian Open
|
NH
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
1R
|
A
|
A
|
1R
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
0 / 2
|
0 – 2
|
French Open
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
2R
|
A
|
A
|
A
|
3R
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
0 / 2
|
3 – 2
|
Wimbledon
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
2R
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
1R
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
3R
|
A
|
0 / 3
|
3 – 3
|
US Open
|
A
|
A
|
A
|
A
|
1R
|
1R
|
A
|
A
|
A
|
2R
|
1R
|
1R
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
1R
|
A
|
0 / 6
|
1 – 6
|
|
|
0 / 13
|
7 – 13
|
Finały turniejów WTA
Gra pojedyncza 15 (8–7)
Końcowy wynik |
Nr |
Data |
Turniej |
Nawierzchnia |
Przeciwniczka |
Wynik finału
|
Zwyciężczyni
|
1.
|
26 lutego 1989
|
Wichita
|
Twarda
|
Barbara Potter
|
4:6, 6:4, 6:0
|
Zwyciężczyni
|
2.
|
25 lutego 1990
|
Oklahoma
|
Twarda
|
Manon Bollegraf
|
6:4, 6:2
|
Finalistka
|
1.
|
30 września 1990
|
Tokio
|
Dywanowa
|
Mary Joe Fernández
|
6:3, 2:6, 3:6
|
Zwyciężczyni
|
3.
|
24 maja 1992
|
Lucerna
|
Twarda
|
Radka Zrubáková
|
6:4, 4:6, 7:5
|
Finalistka
|
2.
|
10 kwietnia 1994
|
Tokio
|
Twarda
|
Kimiko Date
|
5:7, 0:6
|
Zwyciężczyni
|
4.
|
14 sierpnia 1994
|
Los Angeles
|
Twarda
|
Ann Grossman
|
6:1, 6:3
|
Finalistka
|
3.
|
25 września 1994
|
Tokio
|
Twarda
|
Arantxa Sánchez Vicario
|
1:6, 2:6
|
Zwyciężczyni
|
5.
|
16 kwietnia 1995
|
Tokio
|
Twarda
|
Kimiko Date
|
7:6, 7:5
|
Finalistka
|
4.
|
21 kwietnia 1996
|
Tokio
|
Twarda
|
Kimiko Date
|
5:7, 4:6
|
Finalistka
|
5.
|
20 kwietnia 1997
|
Tokio
|
Twarda
|
Ai Sugiyama
|
6:4, 4:6, 4:6
|
Zwyciężczyni
|
6.
|
18 kwietnia 1999
|
Tokio
|
Twarda
|
Ai Sugiyama
|
6:2, 6:2
|
Finalistka
|
6.
|
15 października 2000
|
Tokio
|
Twarda
|
Julie Halard-Decugis
|
7:5, 5:7, 4:6
|
Finalistka
|
7.
|
10 stycznia 2003
|
Hobart
|
Twarda
|
Alicia Molik
|
2:6, 6:4, 4:6
|
Zwyciężczyni
|
7.
|
16 stycznia 2004
|
Hobart
|
Twarda
|
Shinobu Asagoe
|
6:3, 6:3
|
Zwyciężczyni
|
8.
|
6 listopada 2005
|
Québec
|
Dywanowa
|
Sofia Arvidsson
|
6:1, 7:5
|
Gra podwójna 11 (4–7)
Końcowy wynik |
Nr |
Data |
Turniej |
Nawierzchnia |
Partnerka |
Przeciwniczki |
Wynik finału
|
Finalistka
|
1.
|
28 października 1990
|
Dorado
|
Twarda
|
Julie Richardson
|
Elena Brioukhovets Natalija Medwediewa
|
4:6, 2:6
|
Zwyciężczyni
|
1.
|
14 kwietnia 1991
|
Tokio
|
Twarda
|
Maya Kidowaki
|
Yone Kamio Akiko Kijimuta
|
6:2, 6:4
|
Zwyciężczyni
|
2.
|
12 kwietnia 1992
|
Tokio
|
Twarda
|
Rika Hiraki
|
Kimiko Date Stephanie Rehe
|
5:7, 7:6, 6:0
|
Zwyciężczyni
|
3.
|
24 maja 1992
|
Lucerna
|
Ceglana
|
Elna Reinach
|
Karina Habšudová Marianne Werdel
|
7:5, 6:2
|
Finalistka
|
2.
|
14 lutego 1993
|
Chicago
|
Dywanowa (hala)
|
Kimberly Po
|
Katrina Adams Zina Garrison-Jackson
|
6:7, 3:6
|
Finalistka
|
3.
|
21 kwietnia 1996
|
Tokio
|
Twarda
|
Kimberly Po
|
Kimiko Date Ai Sugiyama
|
6:7, 7:6, 3:6
|
Finalistka
|
4.
|
18 sierpnia 1996
|
Los Angeles
|
Twarda
|
Kimberly Po
|
Lindsay Davenport Natalla Zwierawa
|
1:6, 4:6
|
Finalistka
|
5.
|
27 października 1996
|
Québec
|
Dywanowa
|
Kimberly Po
|
Debbie Graham Brenda Schultz-McCarthy
|
1:6, 4:6
|
Finalistka
|
6.
|
3 sierpnia 1997
|
San Diego
|
Twarda
|
Kimberly Po
|
Martina Hingis Arantxa Sánchez Vicario
|
3:6, 5:7
|
Zwyciężczyni
|
4.
|
7 listopada 1999
|
Québec
|
Dywanowa
|
Katie Schlukebir
|
Cara Black Debbie Graham
|
6:2, 6:3
|
Finalistka
|
7.
|
30 lipca 2000
|
Stanford
|
Twarda
|
Cara Black
|
Chanda Rubin Sandrine Testud
|
4:6, 4:6
|
Bibliografia