Aleksandr Griszczuk

Aleksandr Griszczuk

Александр Грищук

Aleksandr Griszczuk (2018)
Data i miejsce urodzenia	31 października 1983 Moskwa
Obywatelstwo	Rosja
Tytuł szachowy	arcymistrz (1999)
Ranking FIDE	2732 (01.09.2023)[1][2]
Ranking krajowy FIDE	3[3]
FIDE Top 100	18

Aleksandr Griszczuk, ros. Александр Грищук (ur. 31 października 1983 w Moskwie) – rosyjski szachista, arcymistrz od 1999 roku.

Kariera szachowa

Aleksandr Griszczuk, Duisburg 1992

Pierwszym międzynarodowym sukcesem Griszczuka było wicemistrzostwo świata juniorów do lat 10 w Duisburgu w roku 1992 (zwyciężył wówczas Luke McShane). W roku 1998 wziął udział w szachowych mistrzostwach Rosji w Petersburgu, uzyskując wynik 5 pkt z 11 partii, co zostało uznane za duży sukces. Rok 1999 przyniósł mu pierwsze bardzo dobre rezultaty: wygrał szachowy memoriał Michaiła Czigorina w Sankt Petersburgu, awansował do ćwierćfinału mistrzostw Rosji (rozgrywanych systemem pucharowym) oraz wystąpił w narodowym zespole na drużynowych mistrzostwach Europy w Batumi. W tym samym roku FIDE przyznała mu (w wieku 16 lat) tytuł arcymistrza.

Sukcesy i ważniejsze występy w kolejnych latach:

• 2000 – awans do najlepszej czwórki mistrzostw świata w Nowym Delhi (w półfinale przegrał z Aleksiejem Szyrowem), zwycięstwo w turnieju w Thorshavn (wraz z Rusłanem Ponomariowem)
• 2001 – w turnieju elity (XIX kat. FIDE) w Linares podzielił miejsce II-VI (za Garrim Kasparowem), awans do II rundy mistrzostw świata w Moskwie
• 2002 – zwycięstwo w turnieju Aerofłot Open w Moskwie, II miejsce w Wijk aan Zee (za Jewgienijem Bariejewem), II miejsce w turnieju „Grand Prix FIDE” w szachach szybkich w Dubaju (w finale porażka z Péterem Lékó); po raz pierwszy przekroczył granicę 2700 punktów rankingowych Elo
• 2003 – złoty medal na drużynowych mistrzostwach Europy w Płowdiwie
• 2004 – zwycięstwo w turnieju elity (XVII kat. FIDE) w miejscowości Pojkowskij (wraz z Siergiejem Rublewskim), awans do ćwierćfinału mistrzostw świata w Trypolisie (w dogrywce przegrał z Rustamem Kasimdżanowem), zwycięstwo w turnieju szachów szybkich Ordix Open w Moguncji, srebrny medal w mistrzostwach Rosji w Moskwie (za Garrim Kasparowem)
• 2005 – IV miejsce w Pucharze Świata w Chanty-Mansijsku, III miejsce w turnieju elity (XVIII kat. FIDE) w Pojkowskij, V miejsce w turnieju elity Corus (XIX kat. FIDE) w Wijk aan Zee
• 2006 – IV miejsce w turnieju Melody Amber w Monako, zwycięstwo w mistrzostwach świata w grze błyskawicznej w Riszon le-Cijjon (po pokonaniu w finale Piotra Swidlera)
• 2007 – występ w rozegranych w Eliście meczach pretendentów^[4] i awans do turnieju o mistrzostwo świata w Meksyku, w którym zajął VIII miejsce^[5]
• 2009 – dz. I m. w Linares (wspólnie z Wasilijem Iwanczukiem), złoty medal indywidualnych mistrzostw Rosji^[6]
• 2010 – II m. w Linares (za Weselinem Topałowem)
• 2011 – awans do finału meczów pretendentów w Kazaniu (w którym przegrał z Borysem Gelfandem)^[7], II m. w turnieju o Puchar Świata w Chanty-Mansyjsku^[8]
• 2012 – zwycięstwo w mistrzostwach świata w szachach błyskawicznych, rozegranych w Astanie^[9]
• 2013 – V m. w turnieju pretendentów w Londynie^[10]
• 2014 – III m. (za Siergiejem Kariakinem i Magnusem Carlsenem) w turnieju Norway Chess w Tromsø^[11], I m. w memoriale Tigrana Petrosjana w Taszirze^[12]

Wielokrotny reprezentant Rosji w turniejach drużynowych, między innymi:

• ośmiokrotnie na olimpiadach szachowych (w latach 2000, 2002, 2004, 2006, 2008, 2010, 2012, 2014); sześciokrotny medalista: wspólnie z drużyną: dwukrotnie złoty (2000, 2002) i trzykrotnie srebrny (2004, 2010, 2012) oraz indywidualnie – brązowy (2000 – na VI szachownicy)^[13]
• pięciokrotnie na drużynowych mistrzostwach świata (w latach 2001, 2005, 2010, 2011, 2013); ośmiokrotny medalista: wspólnie z drużyną: trzykrotnie złoty (2005, 2010, 2013) i srebrny (2001) oraz indywidualnie – złoty (2005 – na III szachownicy), dwukrotnie srebrny (2001 – na III szachownicy, 2011 – na II szachownicy) i brązowy (2010 – na I szachownicy)^[14]
• pięciokrotnie na drużynowych mistrzostwach Europy (w latach 1999, 2003, 2007, 2011, 2013); czterokrotny medalista: wspólnie z drużyną – dwukrotnie złoty (2003, 2007) i brązowy (2013) oraz indywidualnie – złoty (2011 – na II szachownicy)^[15]

Aleksandr Griszczuk był ósmym w historii szachistą, który przekroczył granicę 2800 punktów rankingowych. Najwyższy ranking w dotychczasowej karierze osiągnął 1 grudnia 2014, z wynikiem 2810 punktów zajmował wówczas 3. miejsce na światowej liście FIDE (za Magnusem Carlsenem i Fabiano Caruaną), jednocześnie zajmując 1. miejsce wśród rosyjskich szachistów^[2].

Życie prywatne

Żoną Aleksandra Griszczuka jest czołowa ukraińska szachistka, Natalija Żukowa^[16].

Przypisy

1. Top 100 Players September 2023 – Archive. Międzynarodowa Federacja Szachowa, 1 września 2023. [dostęp 2023-09-10].
2. Standard Top 100 Players [online], World Chess Federation, 1 września 2023 [dostęp 2023-09-10] .
3. Period: September 2023. Rank Russia. Międzynarodowa Federacja Szachowa, 1 września 2023. [dostęp 2023-09-10].
4. Candidates Matches 2007.
5. World Championship 2007 Mexico.
6. Grischuk und Galliamova russische Meister 2009. [dostęp 2009-12-30].
7. FIDE Candidates Finals: Gelfand wins right to challenge Anand in 2012.
8. World Cup 2011Finals: Svidler wins, Ivanchuk takes bronze.
9. Grischuk wins World Blitz Championship 2012.
10. 2013 Candidates Tournament.
11. Norway Final: Karjakin repeat winner.
12. Grischuk gewinnt Petrosian Memorial.
13. OlimpBase.
14. OlimpBase.
15. OlimpBase.
16. Relatives and Spouses of Chess Masters. [dostęp 2014-08-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-03)].

Bibliografia

• ChessBase Megabase 2008
• Individual Calculations: Grischuk, Alexander (ang.)

Linki zewnętrzne

• Aleksandr Griszczuk – wybrane partie szachowe (ang.)
• Aleksandr Griszczuk – profil na stronie FIDE (ang.)

Encyklopedie internetowe (osoba):

• БРЭ: 3432623
• SNL: Aleksandr_Grisjtsjuk