20 października 1866 Warszawa
9 października 1944 Komorów
Aleksander Ludwik Janowski (ur. 20 października 1866 w Warszawie[1], zm. 9 października 1944 w Komorowie) – polski podróżnik, pionier krajoznawstwa, autor przewodnika Wycieczki po kraju (1900–1903), pedagog, współzałożyciel Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego (1906), urzędnik ministerialny w II RP.
Absolwent Szkoły Technicznej Kolejowej Towarzystwa Drogi Żelaznej Warszawsko-Wiedeńskiej przy ul. Chmielnej 88/90 w Warszawie[2].
Był jednym ze współzałożycieli Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego i prezesem towarzystwa w latach 1922–1929. Zajmował się badaniami polskiej emigracji w Stanach Zjednoczonych, Ameryce Południowej i na Syberii. W latach 1900–1903 opublikował czterotomowy ilustrowany przewodnik po Królestwie Polskim zatytułowany Wycieczki po Kraju.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został urzędnikiem Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego na stanowisku kierownika referatu oświaty pozaszkolnej, a później naczelnika Wydziału Oświaty Pozaszkolnej.
Zmarł po upadku powstania warszawskiego w Komorowie, a 18 października 1947 roku po ekshumacji został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (aleja zasłużonych-1-52,53)[3][4].
W Kielcach, Łodzi, Sosnowcu i Warszawie znajdują się ulice nazwane jego imieniem.
W Kampinoskim Parku Narodowym jego imieniem nazwano żółty południkowy szlak z Leoncina do Leszna.
Swoje przemyślenia o krajoznawstwie podsumował w trzech tezach[9]: