Aigrette (Q38) – francuski okręt podwodny z okresu I wojny światowej, jednostka prototypowa swojego typu. Została zwodowana 23 stycznia 1904 roku w stoczni Arsenal de Toulon, a ukończono ją w latach 1905-1908. Okręt służył w Marine nationale do listopada 1919 roku.
Projekt i dane taktyczno–techniczne
„Aigrette”, zaprojektowana przez inż. Maxime’a Laubeufa, stanowiła rozwinięcie jego poprzedniego projektu – okrętów typu Sirène[1][2][3]. Oprócz większych wymiarów i wyporności, na okręcie w miejsce napędu parowego zamontowano silnik Diesla[1].
„Aigrette” była małym okrętem podwodnym o konstrukcji dwukadłubowej. Długość całkowita wynosiła 35,85 metra, szerokość 4,04 metra i zanurzenie 2,63 metra[2][4]. Wyporność w położeniu nawodnym wynosiła 178 ton, a w zanurzeniu 253 tony[1][2][4]. Okręt napędzany był na powierzchni przez silnik Diesla o mocy 150 koni mechanicznych (KM)[1][2]. Napęd podwodny zapewniał silnik elektryczny o mocy 130 KM[1][2][4]. Jednośrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 9,25 węzła na powierzchni i 6,2 węzła w zanurzeniu[1][2][4]. Zasięg wynosił 1300 Mm przy prędkości 8 węzłów w położeniu nawodnym oraz 65 Mm przy prędkości 3,8 węzłów pod wodą (23 Mm przy prędkości maksymalnej 6,2 w.)[1][2][4]. Dopuszczalna głębokość zanurzenia wynosiła 30 metrów, zaś czas zanurzenia 4 minuty[2][5].
Okręt wyposażony był w cztery zewnętrzne wyrzutnie torped kalibru 450 mm (w tym dwie systemu Drzewieckiego), bez torped zapasowych[1][4][6]. Załoga okrętu składała się z 14 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][4][7].
Budowa i przebieg służby
„Aigrette” zbudowana została w Arsenale w Tulonie[1][2][4]. Stępkę okrętu położono w 1903 roku[4], został zwodowany 23 stycznia 1904 roku[1][2], a ukończono go w latach 1905-1908[4]. Nazwa okrętu nawiązywała do czapli[7]. Okręt otrzymał numer burtowy Q38[2].
W okresie I wojny światowej okręt pełnił służbę na wodach kanału La Manche operując z Cherbourga, wyposażony w specjalne urządzenia do przecinania sieci zagrodowych[2][4][a]. W listopadzie 1919 roku został skreślony z listy floty[1][2][4].
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
- Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, 2007. ISBN 1-85367-623-3. (ang.). Brak numerów stron w książce
- Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.). Brak numerów stron w książce
- Ivan Gogin: AIGRETTE submarines (1905). NAVYPEDIA. [dostęp 2016-11-21]. (ang.).
- Jan Gozdawa-Gołębiowski, Tadeusz Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: Lampart, 1994. ISBN 83-902554-2-1. Brak numerów stron w książce
- Jean Labayle-Couhat: French warships of World War I. London: Ian Allan Ltd., 1974. ISBN 0-7110-0445-5. (ang.). Brak numerów stron w książce
- John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: Studio Editions, 1990. ISBN 1-85170-378-0. (ang.). Brak numerów stron w książce
- Gordon Smith: World War 1 at Sea, FRENCH NAVY. Naval History Homepage. [dostęp 2016-11-21]. (ang.).