Centralną częścią kompozycji jest drzewo wkopane korzeniami do góry pośrodku kolistego placu, którego jedna połowa jest pokryta asfaltem, a na drugiej porośniętej trawą rośnie sześć młodych drzewek. Całość otacza krąg ławeczek parkowych, a jedna umieszczona jest centralnie, jako miejsce kontemplacji[1]. Według oryginalnego projektu autora ukończona rzeźba wystające korzenie drzewa ma pomalowane na zielono, który to motyw powinno się odnawiać co roku, w okresie gdy młode drzewka wokół wypuszczają liście[2].
Historia
Projekt rzeźby został przygotowany na Sympozjum Plastyczne Wrocław '70, jednak mimo obietnic władz nie został on, podobnie jak pozostałe, wtedy zrealizowany. 20 października 1972 roku, z okazji odbywającego się w mieście V Festiwalu Kultury Studentów Polski Ludowej, rzeźbę w okrojonej wersji (bez kolistego, dwudzielnego placyku) ustawili na Wyspie Piaskowej studenci. Składała się ona z zasadzonego korzeniami do góry drzewa, otoczonego ławeczkami i z posadzonymi obok młodymi drzewkami. Niedługo potem instalacja została zniszczona przez wandali, którzy zniszczyli drzewka i ławeczki, redukując projekt do samego drzewa[3]. W tej postaci rzeźba przetrwała do 1983 roku, kiedy to została usunięta z wyspy, by zrobić miejsce na tymczasowe lądowisko dla śmigłowca, w którym miał przylecieć odwiedzający miasto papież Jan Paweł II[3], który jednak dotarł inną drogą[4]. Rzeźba, wciąż w okrojonej wersji, wróciła na swoje miejsce po 10 latach[4], dzięki staraniom Wojciecha Stefanika i Zbigniewa Makarewicza[3]. Projekt zrealizowano w całości w roku 2010, gdy stworzono kolisty plac, zasadzono drzewka, a całość otoczono ławeczkami z jedną wstawioną w centrum. Ukończoną rzeźbę w obecności autora odsłonięto uroczyście 26 kwietnia 2010 roku z okazji 40. rocznicy Sympozjum Plastycznego Wrocław '70[5]. Inwestorem realizacji rzeźby był Zarząd Zieleni Miejskiej we Wrocławiu[6]. Ostateczny kształt według pierwotnego zamysłu autora rzeźba uzyskała 1 kwietnia 2011 roku, kiedy to korzenie zasadzonego do góry nogami drzewa zostały pomalowane na zielono, czemu towarzyszyła akcja powitania wiosny[2][7].
