Miejscowości w Argentynie, w których znajdują się Sale Zgromadzeń Świadków Jehowy (kolor czerwony), Sala Kongresowa (zielony) oraz Biuro Oddziału (niebieski). Skróty: Lomas – Lomas de Zamora, AS – Arrayo Seco, E – Ezeiza
Pierwszy list z Argentyny do Towarzystwa Strażnica dotarł w roku 1885. Wtedy też do kraju trafiły pierwsze publikacje biblijneBadaczy Pisma Świętego. W roku 1907 rodzina Heinów, mieszkająca w niemieckiej społeczności w prowincji Misiones, otrzymywała publikacje w języku niemieckim, którymi dzieliła się krewnymi i sąsiadami. Wkrótce utworzyli oni pierwszą grupę Badaczy Pisma Świętego w Argentynie[1][7][8]. W 1923 roku do kraju przybył KanadyjczykGeorge Young[9]. W ciągu kilku miesięcy zorganizował rozpowszechnienie w 25 najważniejszych miastach tego kraju 1480 książek i około 300 000 egzemplarzy innych publikacji biblijnych[10][11]. Wtedy też do Argentyny został skierowany hiszpański współwyznawca Juan Muñiz[12]. W 1926 roku otworzył w Buenos Aires Biuro Oddziału Towarzystwa Strażnica, które objęło nadzór nad działalnością w Argentynie, Chile, Paragwaju i Urugwaju[7][12]. W 1925 roku do kraju skierowano Karla (Carlosa) Otta, niemieckiego współwyznawcę, który prowadził działalność kaznodziejską wśród licznej w Argentynie ludności niemieckojęzycznej[12].
W 1930 roku wierzenia Badaczy Pisma Świętego przyjął Nicolás Argyrós, z pochodzenia Grek, który zaczął głosićgreckojęzycznym mieszkańcom Buenos Aires. Kiedy później dostatecznie opanował język hiszpański, prowadził działalność ewangelizacyjną w tym języku w 14 spośród 22 prowincji Argentyny, głównie w północnej części kraju[12]. W tym też czasie wierzenia Świadków Jehowy przyjął Polak Jan (Juan) Rębacz, który razem z innym polskim współwyznawcą podjął działalność w południowej części Argentyny. Na początku lat 30. Armando Menazzi rozpoczął służbę jako sługa pełnoczasowy. Kupił on stary autobus i przerobił, dzięki czemu dziesięciu i więcej głosicieli wspólnie podróżowało, by prowadzić działalność kaznodziejską na odległych terenach[1]. W okresie tym w Argentynie publikacje o tematyce biblijnej rozpowszechniano w wielu językach: greckim, hiszpańskim, niemieckim, angielskim, arabskim, chorwackim, francuskim, jidysz, litewskim, łotewskim, ormiańskim, polskim, portugalskim, rosyjskim, ukraińskim, węgierskim i włoskim[13].
W roku 1945 do Argentyny przyjechał ówczesny prezes Towarzystwa Strażnica, Nathan H. Knorr[14][15]. Liczba głosicieli wyniosła 363 osoby[16]. W następnym roku do kraju skierowano dwoje argentyńskich misjonarzy, absolwentów Biblijnej Szkoły Strażnicy – Gilead. W roku 1947 w kraju działało 679 głosicieli. Od 1948 roku kierowano do Argentyny także misjonarzy pochodzących z innych krajów, w sumie blisko 80 osób[14]. W 1949 roku miała miejsce ponowna wizyta N. Knorra. Rozpoczął się sprzeciw ówczesnych władz: unieważniono zgodę na wynajem sali, w której miał przemawiać, a gdy zgromadzenie przeniesiono do Sali Królestwa, policja zatrzymała prezesa Towarzystwa Strażnica oraz pozostałych obecnych do następnego dnia[17].
Zakaz działalności
W 1950 roku na krótko oficjalnie uznano działalność 1416 miejscowych Świadków Jehowy, po czym obłożono ją zakazem[16][18]. Zabroniono im urządzać publiczne zgromadzenia oraz prowadzić działalność ewangelizacyjną. Natomiast Biuro Oddziału Towarzystwa Strażnica dalej funkcjonowało[17]. W 1953 roku zorganizowano wizytę Nathana H. Knorra oraz Miltona G. Henschela. Z powodu oficjalnego zakazu, podróżowali osobno i spotykali się ze współwyznawcami na niewielkich zgromadzeniach – w sumie przemawiali w 56 miejscach, a łączna liczba słuchaczy ich przemówień przekroczyła 2,5 tysiąca[19].
W roku 1956 w kraju zorganizowano w wielu miejscach małe zgromadzenia. W grudniu 1957 roku podjęto próbę zorganizowania większego, ogólnokrajowego kongresu pod hasłem „Życiodajna mądrość”, jednak gdy delegaci zaczęli się gromadzić w wynajętej sali w Buenos Aires, policja ją zamknęła, a 4 mężczyzn zatrzymano pod zarzutem organizacji nielegalnego zgromadzenia. Działanie władz sprzeczne z konstytucją zostały zaskarżone[19] i 14 marca 1958 roku w sprawie wolności zgromadzania sąd wydał wyrok korzystny dla Świadków Jehowy. W tym samym roku przeprowadzono kampanię informacyjną na temat działalności Świadków Jehowy i podjęto próbę jej legalizacji, jednak nie uzyskano uznania prawnego[20].
W 1959 roku przedstawiono władzom petycję o przyznanie wolności religijnej, podpisaną przez 322 636 osób. Charles Eisenhower – przedstawiciel Biura Oddziału – spotkał się z wysokimi urzędnikami. Ponadto z zagranicy przysłano ponad 7000 listów domagających się rejestracji. Mimo tych starań wyznanie nie zostało oficjalnie uznane, jednak stosunek rządu do Świadków wyraźnie złagodniał[20].
W roku 1962 ukończono budowę nowych budynków Biura Oddziału[21]. W roku 1966 odbył się kongres międzynarodowy pod hasłem „Synowie Boży – synami wolności” z udziałem 15 238 obecnych, na którym 692 osoby zostały ochrzczone. W kraju działało 12 331 głosicieli[22].
W 1970 roku osiągnięto nową najwyższą liczbę 18 763 głosicieli[23]. Na początku 1974 roku Świadkowie Jehowy w Argentynie uczestniczyli w międzynarodowych zgromadzeniach pod hasłem „Boskie zwycięstwo” przeprowadzonych w Río Ceballos i Buenos Aires. Przybyło na nie około 15 tysięcy osób[24]. W październiku 1974 roku oddano do użytku nową siedzibę Biura Oddziału; okolicznościowe przemówienie wygłosił ówczesny wiceprezes Towarzystwa Strażnica, Frederick W. Franz. W grudniu powołano do istnienia Stowarzyszenie Kulturalne River Plate, by za jego pomocą sprowadzić z zagranicy wyposażenie dla miejscowej drukarni[21]. Drukarnia w Argentynie była pierwszą na świecie drukarnią Świadków Jehowy, w której używano do druku maszyny offsetowej zwojowej[24]. W roku 1975 powstał pierwszy zbór koreańskojęzyczny w Argentynie. W kolejnym roku, po przejęciu władzy w kraju przez wojskowy rząd Juana Peróna, miało miejsce szereg działań propagandowych i prześladowań wyznania[25].
7 września 1976 roku, na podstawie rozporządzenia z 31 sierpnia, zakazano (i tak już zdelegalizowanej w 1950 roku) działalności Świadków Jehowy w Argentynie. Policja zamknęła Biuro Oddziału i drukarnię oraz wszystkie Sale Królestwa[26]. Konfiskowała też publikacje religijne, jeśli nie zdołano ich w porę ukryć[27]. Później osoby odmawiające służby wojskowej trafiały z tego powodu do więzień[1]. 23 listopada 1977 roku zorganizowano pomoc humanitarną dla współwyznawców, poszkodowanych przez wielkie trzęsienie ziemi. 10 października 1978 roku sprawy związane z działalnością wyznania przedstawiono m.in. Międzyamerykańskiej Komisji Praw Człowieka, która uznała, że w przypadku Świadków Jehowy władze naruszyły prawa człowieka i zaleciła uchylenie zakazu[28]. W roku 1979 Sąd Najwyższy zagwarantował Świadkom Jehowy prawo do kontynuowania nauki w szkołach nawet pomimo odmowy udziału w ceremoniach patriotycznych[29].
Uchylenie zakazu i dalszy rozwój
12 grudnia 1980 roku rząd odwołał zakaz działalności dla 36 050 głosicieli działających w Argentynie. 9 marca 1984 roku władze uznały Stowarzyszenie Świadków Jehowy za religię. Oddano do użytku Salę Zgromadzeń w mieście Moreno. Zanotowano liczbę 51 962 głosicieli. W roku 1986 otwarto Salę Zgromadzeń w mieście Lomas de Zamora.
W roku 1990 rozbudowano Biuro Oddziału. W grudniu 1990 roku na stadionach „River Plate” i „Vélez Sarsfield” w Buenos Aires odbył się kongres międzynarodowy pod hasłem „Czysta mowa”. Wśród ponad 67 000 obecnych było około 6000 delegatów z ponad 20 krajów, m.in. z Japonii[30]. Przemówienia wygłosili członkowie Ciała Kierowniczego – John E. Barr i Lyman A. Swingle[31]. W roku 1993 wybudowano Salę Zgromadzeń w mieście Cordoba, a do stolicy Chile, Santiago pojechało na zgromadzenie międzynarodowe pod hasłem „Pouczani przez Boga” przeszło 1000 argentyńskich delegatów. W roku 1994 utworzono pierwsze argentyńskie zbory dla niesłyszących i zbory angielskojęzyczne. W marcu 1995 roku we wsi Cañuelas otwarto Salę Zgromadzeń, mogącą pomieścić prawie 10 000 osób. Przemówienie okolicznościowe wygłosił Carey W. Barber z Ciała Kierowniczego, który wziął też udział w specjalnym zgromadzeniu na stadionie River Plate, na które przybyło 71 800 osób. W roku 1998 delegaci z Argentyny byli obecni na kongresach międzynarodowych pod hasłem „Boża droga życia” w São Paulo w Brazylii i w San Diego w Stanach Zjednoczonych. W kwietniu 1998 roku zorganizowano pomoc humanitarną dla współwyznawców poszkodowanych przez powódź.
W roku 2009 liczba głosicieli przekroczyła 140 000 osób. W kolejnym roku na Pamiątce obecnych było 320 217 osób. Wiosną 2011 roku do kraju dotarli kolejni misjonarze Szkoły Gilead. W drugiej połowie roku 2011 Świadków Jehowy zorganizowali pomoc współwyznawcom z południa kraju, których domy zostały uszkodzone przez pył wulkaniczny[32].
W roku 2012 Sąd Najwyższy Argentyny wydał orzeczenie na korzyść wyznawcy Pabla Alberraciniego, nakazujące poszanowania jego praw do podejmowania decyzji w sprawie leczenia[33].
W kwietniu 2013 roku zorganizowano pomoc humanitarną dla poszkodowanych przez powódź w Buenos Aires i La Plata[34]. W roku 2013 kongres specjalny pod hasłem „Słowo Boże jest prawdą!” odbył się w Cañuelas. W 2014 roku liczba głosicieli przekroczyła 150 tysięcy[35]. W kwietniu 2017 roku zorganizowano pomoc humanitarną dla współwyznawców poszkodowanych przez powódź w prowincjach Chubut i Salta[36].
Sąd Apelacyjny miasta La Plata stwierdził, że oboje rodzice mają równe prawo do pouczania nieletnich w kwestiach religijnych[37].
16 października 2015 roku wydano Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata (Nowy Testament) w argentyńskim języku migowym[38].
W dniach od 27 do 29 października 2017 roku w boliwijskim mieście Cochabamba odbył się kongres specjalny pod hasłem „Nie poddawaj się!” z udziałem delegacji z Argentyny[39], w listopadzie 2018 roku kongres specjalny pod hasłem „Bądź odważny!” w Limie w Peru[40], a latem 2019 roku kongresy międzynarodowe pod hasłem „Miłość nigdy nie zawodzi!” w Australii, Brazylii, Ekwadorze, Meksyku, Hiszpanii i Stanach Zjednoczonych[1].
W sierpniu 2018 roku w Buenos Aires ruszyła budowa nowego Biura Oddziału[41][42][43]. W lipcu 2021 roku rozpoczęła się przeprowadzka do tego obiektu[44][45].
Od 6 do 18 października 2018 roku, w związku z letnimi Młodzieżowymi Igrzyskami Olimpijskimi w Buenos Aires, przeprowadzono specjalną kampanię głoszenia w miejscach publicznych. Ponad 6400 Świadków Jehowy wykorzystało do tego 390 wózków na literaturę, ustawionych w prawie 100 miejscach[46].
W dniach od 13 do 15 grudnia 2019 roku kongres międzynarodowy pod hasłem „Miłość nigdy nie zawodzi!” odbył się na Estadio Ciudad de La Plata w Buenos Aires w Argentynie. Uczestniczyło w nim 47 555 osób, w tym również 6300 zagranicznych delegatów z 54 krajów[47]. Ochrzczono 563 osoby. Ciało Kierownicze Świadków Jehowy reprezentował Kenneth Cook[48]. Program był przedstawiany w języku angielskim, hiszpańskim i argentyńskim migowym. Poza tym w Argentynie odbyło się 90 kongresów regionalnych. W przygotowaniach i przebiegu kongresu brało udział około 20 000 wolontariuszy[47]. Na kongresie ogłoszono wydanie Chrześcijańskich Pism Greckich (Nowy Testament) w argentyńskim języku migowym. Jest to pierwsze tłumaczenie Pism Greckich w tym języku. W 2019 roku w Argentynie działało około 2700 głosicieli posługujących się tym językiem, w tym 470 niesłyszących[49]. 12 grudnia 2019 roku legislatura Buenos Aires uznała ten kongres międzynarodowy za wydarzenie o wyjątkowym znaczeniu społecznym, kulturalnym i religijnym[50]. W 2021 roku było 157 734 głosicieli, a uroczystości Wieczerzy Pańskiej zgromadziły się 411 392 osoby.
Na początku 2022 roku oddano do użytku nowy kompleks Biura Oddziału na przedmieściu stolicy. Składa się z budynku biurowego ze 136 stanowiskami pracy i z dwóch budynków mieszkalnych z 98 pokojami. Budynki poprzedniego Biura Oddziału były położone w kilku miejscach[51][52].
25 czerwca 2022 roku Peter Bell z brytyjskiego Komitetu Oddziału ogłosił wydanie Chrześcijańskich Pism Greckich w Przekładzie Nowego Świata w języku walijskim. Język ten ma około pół miliona użytkowników. Program był transmitowany na żywo z jednej z Sal Królestwa w Walii. Wysłuchało go 2057 osób zebranych w Salach Królestwa w Walii oraz w Argentynie. Językiem tym posługuje się 270 głosicieli w 3 zborach i 2 grupach[53][54].
Od stycznia do kwietnia 2023 roku zorganizowało specjalną kampanię głoszenia na odległych terenach w Argentynie i Urugwaju. Wzięło w niej udział ponad 9500 głosicieli, którzy zostali podzieleni na prawie 700 grup[55].
7 maja 2023 roku w Sali Królestwa w Tartagal odbyło się pierwsze zgromadzenie obwodowe w całości przedstawione w języku wichi[56]. 3 kwietnia 2024 roku w Muzeum Holokaustu w Buenos Aires otwarto czteromiesięczna wystawę czasową „Fioletowe trójkąty — historia odwagi i niezłomności”. Trzyczęściowa wystawa złożona została z informacji historycznych i osobistymi relacjami, które pokazująca postawę Świadków Jehowy w krajach rządzonych przez nazistów[57]. 6 kwietnia 2024 roku oddano do użytku nowe Biuro Oddziału w Buenos Aires[58]. W 2024 roku delegacje z Argentyny brały udział w kongresach specjalnych pod hasłem „Głośmy dobrą nowinę!” w Chile, na Gwadelupie, we Francji i w Paragwaju[59].
Prowadzona jest też działalność ewangelizacyjna w argentyńskich ośrodkach penitencjarnych i więzieniach[60]. Zebrania zborowe odbywają się w języku hiszpańskim, ajmara, angielskim, arabskim, argentyńskim migowym, chińskim, francuskim, guarani, keczua (Boliwia), keczua (Santiago del Estero), koreańskim, kreolskim (Haiti), niemieckim, ormiańskim, portugalskim, rosyjskim, romani (Argentyna) i walijskim[b]. Kongresy regionalne odbywają się w językach: hiszpańskim, angielskim, argentyńskim migowym, chińskim, guarani, keczua i koreańskim. Świadkowie Jehowy w Argentynie korzystają z 1024 własnych Sal Królestwa.
W Biurze Oddziału literatura biblijna jest tłumaczona na argentyński język migowy, urugwajski język migowy, język romani używany w Argentynie i miejscowe języki: keczua (Santiago del Estero), chorote, pilaga, toba i wichi[5]. 11 grudnia 2019 roku otwarto w nim nową wystawę. Składa się ona z dwóch części zatytułowanych „Naśladujcie ich wiarę” (ukazuje historię działalności Świadków Jehowy w Argentynie i Urugwaju) i „Twoje Słowo nie przemija” (ukazano zbiór 47 egzemplarzy Biblii, w tym na przykład Biblia Ferrara z 1630 roku i pierwsze wydanie przekładu Reiny-Valery z 1602 roku)[61][62]. W Biurze Oddziału usługuje około 150 wolontariuszy[42].
Uwagi
↑W związku z pandemią COVID-19 od 14 marca 2020 do 31 sierpnia 2022 roku działalność od domu do domu była zawieszona (prowadzona była listownie, telefonicznie, w formie elektronicznej, od 31 maja 2022 roku wznowiono publiczną działalność ewangelizacyjną). Od 1 kwietnia 2022 roku program uroczystości Pamiątki śmierci Jezusa Chrystusa oraz zebrań zborowych przeprowadza się ponownie w Sali Królestwa oraz w formie „hybrydowej” (wszyscy uczestnicy w Sali Królestwa i odbierający program transmitowany przez wideokonferencje mogą brać czynny udział w punktach i dyskusjach). Do 31 grudnia 2022 roku wstrzymano organizowanie kongresów regionalnych i zgromadzeń obwodowych z osobistym udziałem obecnych. Ich program został zamieszczony w oficjalnym serwisie internetowym jw.org.
↑Grupy posługujące się językiem romani (Argentyna) znajdują się również w Brazylii oraz w Szwecji.
Przypisy
↑ abcdeWatchtower, Kongresy międzynarodowe 2019 [online], jw2019.org, 8 sierpnia 2018 [dostęp 2018-08-08] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-24].strona główna serwisu
