Ścieżka prowadzi wygodną drogą, początkowo przez las, następnie usypaną groblą przez bagno Ławki na zachód, w kierunku Biebrzy. Otwarty, pozbawiony drzew i krzewów teren istniał tutaj już we wczesnym średniowieczu, a być może jeszcze dawniej. Świadczy o tym nazwa bagna; litewskie słowo „laukas” i pruskie „lauk” oznaczają bowiem teren bezleśny lub pole uprawne[2].
Przy ścieżce Grobla Honczarowska jest kryta słomą wieża widokowa, kształtem nawiązująca do kopy siana. Dawniej bowiem turzycowisko było koszone, a skoszone siano znoszono i składano w najbardziej suchych miejscach w postaci brogów[1]. Ścieżka kończy się przy Batalionowej Łące, na której gniazduje rzadki ptak wodniczka. Biebrzański Park Narodowy jest jednym z jego ostatnich siedlisk na świecie. Oprócz niego na łące gniazdują batalion, bekas kszyk, czajka i rycyk[2].
Przypisy
↑ abAndrzejA.KalinowskiAndrzejA. (red.), Biebrzański Park Narodowy: szlaki turystyczne, ścieżki edukacyjne, przyroda, historia. Przewodnik, Białystok: Fundacja Sąsiedzi, 2019, ISBN 978-83-64505-68-3. Brak numerów stron w książce
↑ abcdNa podstawie tablicy informacyjnej ścieżki dydaktycznej.