La dolce vita is een Italiaans-Franse dramafilm uit 1960 onder regie van Federico Fellini. De film werd destijds in Nederland en Vlaanderen uitgebracht onder de titel Het zoete leven.[1]
Ook na het wegebben van het schandaal – de aristocratie had Fellini in hun huizen en kastelen laten filmen en voelde zich vervolgens te kijk gezet – blijft dit fresco van de vroege jaren zestig een van de beste en in elk geval meest toegankelijke films uit zijn oeuvre, met spectaculaire, aangrijpende en vermakelijke episodes.
Verhaal
Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal.
Als verslaggever is Marcello Rubini steeds op zoek naar een primeur. Hij brengt daarom zijn avonden door in de Romeinse bovenklasse. Rubini droomt ervan om een literair auteur te worden, maar hij laat die idealen varen voor een carrière in de winstgevende sensatiepers. Hoewel hij de oppervlakkigheid en immoraliteit ervan inziet, laat hij zich meeslepen door het zoete leven van de beau monde.
Rolverdeling
Acteur
|
Personage
|
Mastroianni, Marcello Marcello Mastroianni |
Marcello Rubini
|
Ekberg, Anita Anita Ekberg |
Sylvia
|
Aimée, Anouk Anouk Aimée |
Maddalena (als Anouk Aimee)
|
Furneaux, Yvonne Yvonne Furneaux |
Emma
|
Noël, Magali Magali Noël |
Fanny (als Magali Noel)
|
Cuny, Alain Alain Cuny |
Steiner
|
Ninchi, Annibale Annibale Ninchi |
Vader van Marcello
|
Santesso, Walter Walter Santesso |
Paparazzo
|
Ciangottini, Valeria Valeria Ciangottini |
Paola
|
McDonald, Audrey Audrey McDonald |
Jane
|
Gray, Nadia Nadia Gray |
Nadia
|
Garrone, Riccardo Riccardo Garrone |
Riccardo
|
Polidor, Polidor |
Clown
|
Galli, Ida Ida Galli |
Debutante
|
Glori, Enrico Enrico Glori |
Bewonderaar
|
Betti, Laura Laura Betti |
Laura (onvermeld)
|
Prijzen en nominaties
Ontvangst
De film bevat een scène waarin een Christusbeeld per helikopter door de lucht wordt vervoerd. Het Vaticaan zag daarin een parodie op de terugkomst van Christus. In Spanje werd La dolce vita verboden tot de dood van generaal Franco in 1975.
De term paparazzo vond dankzij deze film ingang in het algemene taalgebruik. Het woord verwijst naar de achternaam van de opdringerige persfotograaf Paparazzo.
Structuur
De structuur van de film bestaat uit een proloog, gevolgd door zeven hoofdstukken die eenmaal worden onderbroken door een intermezzo, en een epiloog. Hierdoorheen worden er zeven dageraadsequenties, zeven dagsequenties, en acht nachtsequenties verweven.
Externe link
Bronnen, noten en/of referenties