Anacamptis champagneuxii (soms wel blesharlekijn genoemd), is een Europeseorchidee van het geslacht Anacamptis. Het is een kleine orchidee, die enkel in het westelijk Middellandse Zeegebied voorkomt.
De plant vermenigvuldigt zich via ondergrondse uitlopers en kan zo dichte groepjes vormen.
Bladeren
De onderste 6 tot 8 bladeren staan in een bladrozet, zijn lichtgroen, ongevlekt, smal lijnlancetvormig, in de lengte tot een gootje geplooid. Hogerop staan nog enkele kleinere, stengelomvattende bladeren, die naar de top toe overgaan in rood-violette vliezige schutbladen, iets korter dan de vruchtbeginsels.
A. champagneuxii, detail bloeiwijze
Bloemen
De bloemen zijn klein, variabel gekleurd van paars tot violet-wit. De ovalekelkbladen vormen samen met de kleinere kroonbladen een helm boven het gynostemium, de kelkbladen zijn daarbij getekend met groen-paarse nerven.
De lip is ongedeeld of vaag drielobbig, breder dan lang, met afgeronde, licht getande zijlobben die volledig naar achter geslagen zijn. De middelste lob is ongeveer even lang als de zijlobben, in het midden licht ingedeukt, wit, ongevlekt. Het brede cilindrische spoor is langer dan de lip, naar boven gebogen en met een verbrede top.
A. champagneuxii geeft de voorkeur aan droge tot licht vochtige, basische tot licht zure bodems, zoals kruidenrijke en stenige bermen, open plaatsen in garrigues en maquis en lichte bossen. In middelgebergtes komt de soort voor tot op hoogtes van 1.500 m.
A. champagneuxii behoort samen met enkele sterk gelijkende zustersoorten, het harlekijntje (A. morio), A. picta en A. longicornu tot een groep binnen het geslacht Anacamptis, de sectieMoriones.
A. champagneuxii heeft een overlappend verspreidingsgebied en hetzelfde habitat als A. morio en A.picta, maar kan daarvan onderscheiden worden door zijn ongevlekte bloemlip. Buiten deze drie soorten kan ze enkel verward worden met de ijle moerasorchis (A. laxiflora), die eveneens een ongevlekte bloemlip heeft maar in een heel ander biotoop voorkomt.
Bronnen, noten en/of referenties
Bournérias M., Prat D. et al. (collectif de la Société Français d'Orchidophilie), 2005.: Les Orchidées de France, Belgique et Luxembourg, deuxième édition, Biotope, Mèze, (Collection Parthenope), ISBN 2-914817-11-8
Pierre Delforge, 1994.:Guide des orchidées d'Europe, d'Afrique du Nord et du Proche-Orient, Delachaux et Niestlé, ISBN 2-603-01323-8