Свети Тодор (Леринско)

Оваа статија се однесува на село во Леринско. За селото во Битолско, погл. Свето Тодори.

Свети Тодор Λιμνοχώρι
Езерото Зазерци со селото
Свети Тодор
Местоположба во областа Свети Тодор Местоположба на Свети Тодор во општината Суровичево и областа Западна Македонија
Координати: 40°37.21′N 21°33.24′E
Земја	Грција
Област	Западна Македонија
Округ	Лерински
Општина	Суровичево
Општ. единица	Ајтос
Надм. вис.	&10000000000000610000000610 м
Население (2011)[1]
• Вкупно	257
Час. појас	EET (UTC+2)
• Лето (ЛСВ)	EEST (UTC+3)

Свети Тодор или Черкезќој (грчки: Λιμνοχώρι, Лимнохори; до 1926 г. Τσερκέζκιοϊ, Церкезќој^[2]) — село во Леринско, Егејска Македонија, денес во општината Суровичево на Леринскиот округ во областа Западна Македонија, Грција. Населението брои 257 жители (2011). Сè до 1881 г. било населено исклучиво со Македонци, а подоцна станало черкеско.^[3]

Географија

Селото е сместено во северниот дел на котлината Сариѓол, на источниот брег на езерото Зазерци. Се наоѓа 52 км јужно од Лерин и 6 км јужно од Ајтос

Историја

Селото меѓу најстарите во целата област. Со археолошките ископувања на брегот и во езерото се пронајдени остатоци од населби од неолитот и од римско време.

Во Отоманското Царство

Во османлискиот дефтер на христијанското население од Леринскиот вилает за 1626-27 г. селото се среќава како Исвети Тодори со 33 даночни домаќинства.^[4]

Во XIX век Свети Тодор било чисто македонско село. Во „Етнографија на вилаетите Адријанопол, Монастир и Салоника“ се вели дека во 1873 г. Свети Тодор (Sveti-Todor) било село со 60 домаќинства од 185 жители Македонци.^[5][6] Во 1881 г. состојбата се сменила, кога турските власти го истиснале македонското население и тука населиле Черкези пребегани од Крим.^[3] Жителите се преселиле во Ајтос и некои други соседни македонски села.^[3] Така, местото станло познато како Черкезќој (или Черкез Ќој), што значи „черкеско село“. Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 г. Свети Тодор имал 300 Черкези и 100 Турци.^[7] Според српскиот географ Боривое Милоевиќ, во годините пред Балканските војни селото се состоело од 30 муслимански куќи.^[3]

На Етнографската карта на Битолскиот Вилает од 1901 г. Свети Тодор се води како чисто черкеско село во Леринската каза на Битолскиот санџак со 70 куќи.^[8]

Во Грција

По Балканските војни во 1913 г. селото е припоено кон Грција согласно Букурешкиот договор. Бидејќи настрадало во војните, таа година селото се намалило 156 жители, а во 1920 г. во него живееле 122 лица.^[3] Во 1920-тите населението како муслиманско е иселено во Турција по сила на Лозанскиот договор, а на негово место се доведени грчки колонисти од Понд. Во 1928 г. селото било чисто дојденско со 126 жители од 37 семејства.^[9] Во 1926 г. е преименувано воЛимнохори, што значи „езерско село“.^[10]

Население

Еве преглед на населението во сите пописни години, од 1940 г. до денес:

Година	1940	1951	1961	1971	1981	1991	2001	2011	2021
Население	266	260	301	251	395	341	323	257

Извор за 1940-1991 г.: Т. Симовски, Населените места во Егејска Македонија

Стопанство

Селото произведува детелина, жито и сточарски преработки.^[3]

Поврзано

• Сариѓол

Наводи

1. „Попис на населението од 2011 г. Трајно население“. Државен завод за статистика на Грција.
2. Μετονομασίες των Οικισμών της Ελλάδας. Τσερκέζκιοϊ -- Λιμνοχώρι
3. Симовски, Тодор (1998). Населените места во Егејска Македонија : географски, етнички и стопански одлики. II дел. Скопје: Институт за национална историја. стр. 174–175.
4. Турски извори за българската история, т. VII, София 1986, с. 333.
5. Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
6. „Македония и Одринско. Статистика на населението от 1873 г.“ Македонски научен институт, София, 1995, стр.84-85.
7. Кънчов, Васил. Македония. Етнография и статистика, София, 1900, стр. 251.
8. Михајловски, Роберт, уред. (2017). Етнографска карта на Битолскиот вилает (PDF). Каламус. стр. 27.
9. „Κατάλογος των προσφυγικών συνοικισμών της Μακεδονίας σύμφωνα με τα στοιχεία της Επιτροπής Αποκαταστάσεως Προσφύγων (ΕΑΠ) έτος 1928“. Архивирано од изворникот 20 јуни 2012. Посетено на 20 јуни 2012.
10. „Δημήτρης Λιθοξόου. Μετονομασίες των οικισμών της Μακεδονίας 1919 - 1971“. Архивирано од изворникот 20 јуни 2012. Посетено на 20 јуни 2012.