Мреженуред познат и како мрежна опрема или компјутерски мрежен хардвер електронски уреди што се потребни за комуникација и заемнодејствување помеѓу уредите на компјутерската мрежа. Поточно, тие посредуваат во преносот на податоци во компјутерска мрежа.[1] Единиците што се последен приемник или пак создаваат податоци се нарекуваат домаќини или опрема за терминал на податоци .
Денес најчест вид на мрежен уред е адаптерот Етернет кој е пак стандардно вклучување на повеќето современи компјутерски системи. Безжичното вмрежување станува сè попопуларно, особено за преносните рачни уреди.
Гледајќи поопширно, мобилните телефони, табличните сметачи и уредите поврзани со интернетот на нештата, исто така, може да се сметаат за мрежни уреди. Бидејќи напредокот во технологијата и мрежите засновани на IP се интегрираат во градежната инфраструктура и комуналните услуги за домаќинствата, мрежниот уред ќе стане нејасен поим поради зголемениот број крајни мрежни точки.
Специфични уреди
Мрежниот уред може да се класифицира според нејзината местоположба и улогата во мрежата.
Јадро
Основните мрежни компоненти ги поврзуваат другите делови на мрежата.
Портал: интерфејс што овозможува компатибилност помеѓу мрежите со претворање на брзините на пренос, протоколите, кодовите или мерките за безбедност.[2]
Насочувач: мрежен уред кој пренесува податочни пакети помеѓу компјутерските мрежи. Насочувачите ги вршат функциите „насочување на сообраќајот“ на интернет . Пакетот со податоци обично се пренесува од еден насочувач на друг преку мрежите што ја сочинуваат работата на интернетот сè додека не го достигне целниот јазол.[3] Работи на OSI слој 3.[4]
Префрлање: уред што ги поврзува уредите заедно со компјутерска мрежа, со употреба на пакетно преклопување за да прима, обработува и пренасочува податоци до целниот уред. За разлика од помалку напредните мрежни разводници, мрежниот преклопник ги препраќа податоците само на еден или повеќе уреди што треба да ги примат, наместо да ги оддаваат истите податоци од секоја од неговите порти.[5] Работи на OSI слој 2 .
Повторувач: електронски уред кој прима сигнал и го препраќа на повисоко ниво или поголема моќност, или на другата страна на пречката, така што сигналот може да помине подолги растојанија.[7]
Повторувачки центар: за поврзување на повеќе уреди со Етернет уреди и нивно делување како единствен мрежен сегмент. Има повеќе порти за влез / излез (I / O) пристаништа, во кои на излезот на секоја порта појавува сигнал воведен на влезот на која било порта, освен оригиналниот влез.[1] Центарот работи на физичкиот слој (слој 1) на OSI -моделот .[8] Копчињата на повторувачите исто така учествуваат во откривањето на судирите, испраќајќи сигнал за заглавување до сите пристаништа ако се забележи судир. Хабовите сега се во голема мерка застарени, заменети со мрежни прекинувачи, освен во многу старите инсталации или специјализирани апликации.
Хибрид
Хибридни компоненти може да се најдат во јадрото или границата на мрежата.
Премостувачки пренасочувач: уред што работи како мост и како насочувач. Премостувачот пренасочува пакети за познати протоколи и едноставно ги препраќа сите други пакети како премостувач.[10]
Граница
Уреди или софтверски делови кои обично се поставени на точката на поврзување на различните мрежи (на пример, помеѓу внатрешна мрежа и надворешна мрежа) вклучуваат:
Прокси-опслужувач: компјутерска мрежна услуга која им овозможува на клиентите да вршат индиректни мрежни врски со други мрежни услуги.[11]
Огнен ѕид: дел од уред или софтвер ставен на мрежата за да спречи комуникации забранети со мрежната политика.[12] Огнениот ѕид обично воспоставува препрека помеѓу доверлива, безбедна внатрешна мрежа и друга надворешна мрежа, како што е интернетот, за која се претпоставува дека не е безбедна или доверлива.[13]
Преведувач на мрежна адреса (NAT): мрежна услуга (обезбедена како уред или како софтвер) што претвора внатрешни во надворешни мрежни адреси и обратно.[14]
Крајни станици
Другите уреди што се користат за воспоставување мрежи или побарувачки сврзувања вклучуваат:
Модем: уред што модулира аналоген сигнал „носач“ (како што е звук) за да се кодираат дигитални информации што исто така демоделира ваков сигнал за носач за декодирање на пренесената информација. Се користи (на пример) кога компјутерот комуницира со друг компјутер преку телефонска мрежа.
