Селото се наоѓа во областа Долни Полог, непосредно до патото Тетово - Гостивар. Селото е рамничарско, на надморска височина од 466 метри.Од градот Тетово населбата е оддалечена 8 километри. Атарот е мал и зафаќа простор од 4,5 км2.[2]
Според Афанасиј Селишчев, во 1929 година селото било дел од Брвеничка општина во Долнополошкиот срез и имало 46 куќи со 251 жител, Албанци и Македонци.[3]
Според германска карта издадена во 1941 година, а заснована на пописот на Кралство Југославија во 1931 година, селото имало 350 Албанци.[5]
Горно Седларце броело 1.069 жители во 1961 година, додека во 1994 година бројот се зголемил на 1.483 жители.
Пописот во 1991 година не бил целосно одржан во Горно Седларце, бидејќи дел од неговото население одбило да учествува, односно го бојкотирало неговото одржување, поради што за таа пописна година, во селото нема целосни податоци.
Според пописот на населението на Македонија од 2002 година, селото има 1.776 жители, од кои 1.773 Албанци и 3 останати.[6]
Според последниот попис од 2021 година, во селото живееле 1.521 жител, од кои 2 Македонци, 1.482 Албанци, 1 Србин и 36 лица без податоци.[7]
Во табелата во продолжение е направен преглед на населението во сите пописни години:
Царе (5 к.) доселени се од селото Урвич. Зборуваат македонски. Подалечно потекло од Љусна во северна Албанија.
Кроса (6 к.) не знаат точно од каде се. Веројатно се од северна Албанија. Имаат истоимени роднини во селата Арнаќија и Рашче, тие таму се доселени од Љума во северна Албанија.
Чоропин (3 к.) доселени се од селото Синичане. Таму биле староседелци.
Оџа (1 к.) доселени се од селото Јеловјане, таму имаат роднини. Подалечното потекло не го знаат.[12]
Општествени установи
Самоуправа и политика
Избирачко место
Во селото постојат избирачките места бр. 2051 и 2052 според Државната изборна комисија, сместени во просториите на основното училиште.[13]
↑„Оваа категорија опфаќа лица коишто учествуваат во вкупното резидентно население, но поради нивно одбивање да бидат попишани, неможност да бидат најдени на својата адреса на живеење и непотполност во работата на попишувачите не биле официјално попишани, туку за нив податоците биле преземени од административни извори и затоа не учествуваат во изјаснувањето за етничка припадност, вероисповед и мајчин јазик (Прочитајте повеќе...).“