Селото се наоѓало во густа букова шума на планински превој меѓу Галичица од југ и Плакенска Планина на север, на надморска височина од околу 1.200 м[2]. Лежело кај изворите на Крива Река, под врвот Бандера.[3] Денес местото е на самата граница со Општина Ресен (крајниот источен агол на атарот на Горно Крушје).
Историја
Буково било старо македонско село кое порано било православно. Во турските дефтери од 1519 г. селото се спомнува со 44 православни семејства, а во 1583 г. се води со 40 православни семејства.[2]
Во втората половина на XVIII век населението овде живееле Македонци-муслимани, а потоа се населиле и Албанци-муслимани.[2] Во турските документи се спомнува дека селото било дервенџиско (биче чувари на превојот).
На австроунгарска воена карта е означено како Буково (Bukovo).[4]
Во 1889 г. Стефан Верковиќ („Топографическо-этнографическій очеркъ Македоніи“) го звел Буково како село во Ресенската каза со 17 куќи на Македонци-муслимани, чие машко население се состоело од 70 лица.[5][6]
На Етнографската карта на Битолскиот Вилает од 1901 г. Буково е претставеноа како чисто албанско село во Битолската каза на Битолскиот санџак со 91 куќа.[9]Лев Огненов во 1902 г. го води Буково со 41 куќа сочинета од 199 жители.[2]
Селото е засекогаш напуштено за време на Балканските војни кога неговото население се иселило во Охрид и Ресен.[2] По отпишувањето на Буково, неговиот атар влегол во атарот на Свиништа.
↑Македония и Одринско : Статистика на населението от 1873 г. София: Македонски научен институт – София, Македонска библиотека № 33. 1995. стр. 86–87. ISBN954-8187-21-3.