Temporalitas

Temporalitas in philosophia ut a maioribus traditur est linearis praeteriti, praesentis, et futurorum progressus. Nonnulli autem philosophi recentiores temporalitatem aliis modis interpretati sunt. Inter quorum exempla sunt Ioannis McTaggart The Unreality of Time, Edmundi Husserl explicatio conscientiae temporis intestini, Martini Heidegger Sein und Zeit ('Ens et tempus', 1927), Georgii Herberti Mead Philosophy of the Present ('Philosophia praesentis', 1932), Iacobi Derrida reprehensiones explicationis Husserlianae, ac Friderici Nietzsche reditus aeternus eiusdem, quamquam ille plus ad historicitatem pertinet, ex qua temporalitas oritur.

Temporalitas in scientiis socialibus etiam humana temporis perceptione socialique temporis structura investigatur.^[1] Perceptio temporis trecentos annos inter aevum medium et aevum hodiernum magnopere mutavit.^[2]

Nexus interni

• Aeternitas
• Continuum spatiotemporale
• Historicitas (philosophia)
• Phaenomenologia
• Philosophia spatii et temporis
• Praeterita
• Sagitta temporis
• Tempus futurum
• Sic transit gloria mundi

Notae

1. Mughal 2014.
2. Richard Utz 2011.

Bibliographia

• Lucas, John Randolph. 1973. A Treatise on Time and Space. Londinii: Methuen. ISBN 0416750702
• Mughal, Muhammad Aurang Zeb. 2014. Time, Space and Social Change in Rural Pakistan: An Ethnographic Study of Jhokwala Village, Lodhran District. Diss. PhD, Universitas Durhamensis.
• Utz, Richard. 2011. Negotiating Heritage: Observations on Semantic Concepts, Temporality, and the Centre of the Study of the Cultural Heritage of Medieval Rituals. Philologie im Netz 58:70-87.

Nexus externi

Vicicitatio habet citationes quae ad temporalitatem spectant.

• Time and Temporality Research Center, ceitt.com