Á steinöld breiddist mannkynið út frá Afríku. Steinöld vísar til þess að þá tóku menn að búa til áhöld úr tilhöggnum steini og henni lauk þegar menn tóku að bræða málmgrýti til að búa til málma en þá hófst bronsöld. Um sama leyti átti landbúnaðarbyltingin sér stað með því að samfélög manna tóku að byggja afkomu sína fyrst og fremst á landbúnaði í stað veiða og söfnunar.
Matarvenjur
Fæða safnara og veiðimanna á palaeó-tímanum voru villtar plöntur og dýr sem þeir gátu veitt í náttúrunni. Þeir heilluðust af líffærum dýranna, þar á meðal lifrinni, nýrunum og heilanum.Fræ belgjurta voru einnig hluti af mataræði manna á þessum tíma, en það kom í ljós þegar lög af tinnusteini fundust í Kebara-helli, í Ísrael. Enn nýlegri fornleifarannsóknir sýna fram á að maðurinn ræktaði og neytti villts korns fyrir allt að 23.000 árum.
Fyrir 9.000-15.000 árum hvarf fjöldi dýrategunda, einkum stór spendýr eins og loðfíllinn. Hugsanlega kom þetta af stað breytingu í matarvenjum mannsins á þeim tímum þegar það varð mikill uppgangur og framfarir í landbúnaði og plöntuafurðir urðu stærri partur af hefðbundnum mat.
Margar ástæður eru taldar orsök útrýmingar, aðalástæðan var ofveiði, en einnig skógareyðing og hlýnun jarðar.
Trú og hefðir á steinöld.
Nútímarannsóknir og greiningar á munum sem hafa fundist frá steinöld benda til að ákveðnar hefðir og trúr ríktu hjá fólki á þeim tíma. Við trúum því í dag að starfsemi fólks á þessum fornaldatímum hafi farið langt fram úr væntingum og kröfum þegar kemur að söfnun matar, fatnaði og skjóli. Ýmsar hefðir tengdar dauðanum og greftrun fólks voru stundaðar, þrátt fyrir misjafnar aðferðir og framkvæmdir á milli menningarhópa.
Jötunsteinsgrafhýsi voru fjölskipt. Steindys voru hinsvegar einskiptar og hlaðnar úr hellubjörgum. Þetta voru grafhýsi með stærðarinnar steinhellum hlöðnum ofan á hvor aðra. Þau hafa fundist um alla Evrópu og Asíu og voru byggð á nýsteinöld og á bronsöld.
