Sankti Bartólómeusareyja er eldfjallaeyja umkringd sand- og kóralrifjum. Hún er 25 ferkílómetrar að stærð. Eyjan er um 35 km suðaustan við Saint Martin og norðan við eyjuna Sankti Kristófer. Púertó Ríkó er 240 km vestar.
Íbúar sem eru franskir ríkisborgarar eru tæplega tíu þúsund. Höfuðstaður eyjarinnar er Gustavia sem er jafnframt aðalhöfnin.
Saga
Frumbyggjar í Karíbahafi kenndri við Taíno ættflokkinn kölluðu eyjuna Ouanalao. Kristófer Kólumbus var fyrsti Evrópumaðurinn sem kom á eyjuna árið 1493. Hann nefndi eyjuna eftir bróðir sínum Bartolomeo. Eyjan varð nokkur hundruð árum síðar nýlenda frakka. Franska Vestur-Indíufélagið eignaðist eyjuna um tíma en árið 1674 varð hún formlegur hluti franska konungsríkisins.
Breska konungsríkið yfirtók eyjuna árið 1758 í nokkur ár. Louis XVI frakkakonungur gaf síðan eyjuna til Svíþjóðar árið 1784 í skiptum fyrir viðskiptiréttindi í Gautaborg.
Eyjan er sú eina í Karíbahafi sem lengi var sænsk nýlenda, en Gvadelúp var einnig um skamma hríð undir sænskri stjórn undir lok Napóleonsstyrjaldanna. Tákn úr skjaldarmerki Svíþjóðar eru enn í skjaldarmerki eyjarinnar. Tunga og menning íbúa er samt frönsk að uppruna.
Eyjaskeggjar hafa einkum þróað verslun og viðskipti í gegnum höfnina í höfuðstaðnum Gustavia. Þar er fríhöfn og ferðaþjónusta fyrir efnafólk einkum frá frá Norður-Ameríku með lúxus hótelum. Velmegun eyjarinnar af þessum viðskiptum endurspeglast í háum lífskjörum borgaranna. Matur er að mestu innfluttur frá Bandaríkjunum og Frakklandi. Eyjan er vinsæll ferðamannastaður einkum á veturna. Ferðaþjónusta dregur að um 200.000 gesti á hverju ári.