Գետիկ, գյուղ Հայկական ԽՍՀի Ղուկասյանի շրջանում, Ղուկասյան շրջկենտրոնից 19 կմ հարավ-արևելք։ Գտնվում էր Ձորագետի ավազանին պատկանող փոքրիկ գետակի ձախ ափին, գեղատեսիլ լանջի վրա։
Ունի առողջարար կլիմա և խմելու սառնորակ ջուր։
Ալիխան անվանումով ընդգրկված է եղել Արևելյան Հայաստանի Երևանի նահանգի Ալեքսանդրապոլի գավառում։
Պատմություն
Տների մեծ մասը քարաշեն և նորակերտ էին։ Գյուղն ուներ հեռախոսային կապ։
1972 թվականին գյուղը ապաբնակեցվել է։ Բնակիչները տեղափոխվել են շրջանի մյուս գյուղերը։
Բնակչություն
Բնակիչները հայեր էին, որոնք սկսած 1878 թվականից պարբերաբար գաղթել են Մուշից և Բասենից։
Գետիկի ազգաբնակչության փոփոխությունը.
Տնտեսություն
Բնակչության հիմնական զբաղմունքը անասնապահությունն ու դաշտավարությունն էր։
Պատմամշակութային կառույցներ
Գյուղում կար անշուք կանգուն եկեղեցի։
Կրթություն
Գյուղն ուներ տարրական դպրոց և ակումբ[1]։
Ծանոթագրություններ
- ↑ «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան», հտ 1, էջ 880
Արտաքին հղումներ
.svg){kind=small}
