Աբեղյանք (գրաբ.՝ Աբեղեանք, Աբելյանք, Աբելունք Մյուս, Աբեղանք, Աբեղենք, Աբեղենք Մյուս, Աբեղունիք), Մեծ Հայքի Այրարատ նահանգի 3-րդ գավառը։ Ուրարտական Սարդուրի Բ թագավորի արձանագրության մեջ հիշատակվում է Աբիլիանիխի (Abilianihi) ձևով։ Տեղադրվում է Երասխ (Արաքս) գետի ձախ ափին՝ Մեծրաց լեռների միջև, Մժնկերտ գյուղի շրջանում։ Աբեղյանք գավառին ժառանգաբար տիրում էին Աբեղյանների նախարարական տոհմը։ Գավառի մոտավոր տարածությունն էր՝ 1000 քառ. կմ, կենտրոնն էր Մժնկերտ բերդաքաղաքը, այստեղից էլ՝ Աբեղյանքի նաև Մժնկերտ անվանումը[1][2]։