Xerife (familia)

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Xerife.

Califato fatimí ou idrisí, antes de invadir Al-Andalus, e os estados veciños

Un xerife ou sharif (en árabe, شريف šarīf, feminino شريفة šarīfa: nobre, respetábel) é un descendente do profeta Mahoma, a través da súa filla Fátima,^[1] esposa de Alí. Por esta razón, moitos xerifes chamáronse fatimís (de Fátima) ou alauís. O nome está tomado do árabe šurafā' ou ašraf, plural de šarīf, que é por tanto traducibel como xerifes.

Algunhas tradicións consideran xerife só ao que é descendente de Hasan, fillo máis vello de Alí e Fátima, mentres que aos descendentes do fillo máis novo, Husáin, dáselle o título de sayyid (señor).

Dinastías

Idade Media

Na Idade Media foi xerifiano o Califato fatimí ou almorábide, que gobernou no Norte de África e en Al-Andalus.

Na acrualidade

A dinastía alauí, reinante actualmente en Marrocos é xerife. Por esta razón, até a creación do Marrocos moderno en 1956, o país denominábase Imperio xerifiano.^[2] Foron os sucesores da Dinastía saadí, que tamén era xerife.

Tamén é xerife a dinastía Hashimí ou Haxemita reinante en Xordania. Antes da creación do reino de Xordania, os haxemitas dominaban a rexión do Hiyaz en Arabia (de onde foron expulsados polos sauditas). O monarca haxemita dese territorio levaba o título de xerife de A Meca.

Consideración social

Ser xerife implica certo recoñecemento social, pero ningún privilexio. Moitos musulmáns sono. En Marrocos, por exemplo, un gran número de persons son non só xerifes senón especificamente alauís, e polo tanto están emparentadas, en maior ou menor medida, coa familia reinante, sen que iso se traduza nunha posición social elevada ou calquera outro privilexio.

Un xerife almorábide famoso, membro da nobreza, foi o xeógrafo e cartógrafo Muhammad al-Idrisí, nacido en Ceuta en 1100.^[3][4]

Entre os xiítas

Entre os musulmáns xiítas, os membros do clero que son xerifes levan un turbante negro, mentres que os que non o son lévano de cor branca.

Notas

1. xerife no Dicionario da RAG.
2. Rocío Velasco de Castro (2013): [https://journals.openedition.org/diacronie/812?lang=en "La monarquía alauí, símbolo identitario de la nación marroquí: legitimidad histórica e instrumentalización política". Diacronie. Studi di Storia Contemporanea. N° 16, 4.
3. Idrisi na Encyclopédie berbère.
4. Selin, Helaine (1997). Encyclopaedia of the history of science, technology, and medicine in non-western cultures. Heidelberg: Springer Netherlands. p. 442. ISBN 978-0-7923-4066-9.