Primoxénito de John Simson de Kirktonhall, West Kilbride en Ayrshire, Robert Simson estaba destinado a incorporarse á Igrexa, pero a súa mente estaba orientada cara ás matemáticas. Educouse na Universidade de Glasgow, onde obtivo a súa mestría.
Cando se lle abriu a posibilidade de optar á cátedra de matemáticas na Universidade de Glasgow, Simson trasladouse a Londres durante un ano para ampliar os seus estudos. Regresou a Glasgow, e en 1711 accedeu ao cargo de profesor de matemáticas da universidade, posto que mantivo até 1761.[2]
Traballos
As contribucións de Simson ao coñecemento matemático tomaron a forma de comentarios e edicións críticas sobre os traballos dos xeómetras antigos. O primeiro dos seus escritos publicados foi un artigo sobre os "Porismos" de Euclides, incluído nas Transaccións Filosóficas.[3]
Ese traballo foi seguido pola obra titulada Sectionum conicarum libri V (Edimburgo, 1735), cuxa segunda edición con adicións apareceu en 1750. Os primeiros tres libros deste tratado traducíronse do latín ao inglés, reeditándose varias veces como Os Elementos das Seccións Cónicas. En 1749 publicouse Apollonii Pergaei locorum planorum libri II, unha recreación do tratado perdido de Apolonio, baseándose nos lemas contidos no sétimo libro da Colección Matemática de Pappus.
En 1756 publicou a primeira edición en latín e en inglés dos Elementos de Euclides. Este traballo (que só contiña os seis primeiros libros, o undécimo e o duodécimo), pasou a ser durante moito tempo a referencia do texto de Euclides en Inglaterra.
Tras a morte de Simson, os seus principais traballos foron publicados en 1776 por Earl Stanhope, incluídos nun volume recompilatorio titulado Roberti Simson opera quaedam reliqua. O volume contén tamén disertacións sobre Logaritmos e sobre os Límites de Cantidades e Proporcións, así como uns cantos problemas ilustrando a análise xeométrica antiga.