O asasinato de Roger Ackroyd (orixinalmente The murder of Roger ackroyd) é unha obra de ficción detectivesca da escritora británica Agatha Christie, publicada por primeira vez en xuño de 1926 no Reino Unido por William Collins and Sons[1] e nos Estados Unidos por Dodd, Mead and Company.[2] En galego publicouno por primeira vez Editorial Galaxia en 2001. É a terceira novela que presenta a Hércules Poirot como detective principal.
Poirot retírase a unha aldea preto da casa dun amigo, Roger Ackroyd, para perseguir un proxecto de perfeccionamento de cultivo de cabazas. Pouco despois, Ackroyd é asasinado e Poirot debe saír do seu retiro para resolver o caso.
A novela tivo unha boa acollida desde a súa primeira publicación. En 2013, a British Crime Writers 'Association votouna como a mellor novela criminal de todos os tempos. É unha das máis coñecidas de Christie e das novelas máis controvertidas; o seu innovador xiro argumental tivo un impacto significativo no xénero. Howard Haycraft incluíuna na súa lista das novelas policíacas máis influíntes que se escribiron. A pequena biografía de Christie que aparece nos seus libros nas edicións do século XXI do Reino Unido denomínaa a súa obra mestra, aínda que o escritor e crítico Robert Barnard escribiu que a considera unha novela convencional de Christie.[3]
Resumo da trama
En King's Abbot, unha rica viúva, a señora Ferrars, suicídase inesperadamente, o que angustia ao seu prometido, o viúvo Roger Ackroyd. Esa noite na cea na casa de Ackroyd, en Fernly Park, figuran entre os seus hóspedes, a súa cuñada a señora Cecil Ackroyd e a súa filla Flora, o cazador de caza maior, o Maior Blunt, o secretario persoal de Ackroyd Geoffrey Raymond e o doutor James Sheppard, a quen Ackroyd invitou ese mesmo día. Durante a cea, Flora anuncia o seu compromiso co fillastro de Ackroyd, Ralph Paton. Despois da cea, Ackroyd revela a Sheppard, no seu estudo, que a señora Ferrars confiáralle que estaba sendo chantaxeada polo asasinato do seu marido. Despois pídelle a Sheppard que marche, desexando ler unha carta da señora Ferrars que chegou por correo, e que contén a súa nota de suicidio. Unha vez na casa, Sheppard recibe unha chamada de Parker, o mordomo de Ackroyd, dicindo que Ackroyd está morto. Ao regresar a Fernly Park, Parker nega facer esa chamada, pero el, Sheppard, Raymond e Blunt atopan a Ackroyd morto no seu estudo, acoitelado cunha daga da súa colección.
Hércules Poirot, que vive na aldea, sae do seu retiro a petición de Flora. Ela non cre que Paton matara a Ackroyd, a pesar de que desapareceu e a policía atopou as súas pegadas debaixo da xanela do estudo. Poirot descobre algúns feitos importantes sobre o caso: todos os da casaa, excepto a camareira Ursula Bourne, teñen coartadas para o asasinato, mentres Raymond e Blunt escoitaron a Ackroyd falar con alguén despois da marcha de Sheppard, Flora é a última en velo esa noite. Sheppard atópase cun descoñecido cando se dirixía a casa, ás portas de Fernly Park. Ackroyd recibiu uns días antes a un representante dunha empresa de dictáfonos, Parker recorda ver unha cadeira que estaba nunha posición estraña no estudo cando se atopou o corpo, aínda que logo volveu á súa posición orixinal, a carta da señora Ferrars desapareceu desde o asasinato. Poirot pregunta a Sheppard a hora exacta na que falou co seu descoñecido. Máis tarde atopa un plumín e un anaquiño de batista amidonada no ceador e un anel coa inscrición "De R" no xardín.
Máis tarde Raymond e a señora Ackroyd revelan que están endebedados, pero a morte de Ackroyd resolverá os seus problemas, xa que son beneficiarios do seu testamento. Flora admite que non viu ao seu tío despois de cear, ela estaba sacando cartos no seu cuarto. A súa revelación bota dúbidas sobre a coartada de todos e deixa a Raymond e Blunt como os últimos en escoitar vivo a Ackroyd. Blunt revela que está secretamente namorado de Flora. Poirot convoca unha segunda reunión, engadindo a Parker, o mordomo, a señorita Russell, a empregada do fogar e Ralph Paton, xa atopado por Poirot. Revela que o plumín é un accesorio para o consumo de heroína pertencente ao fillo ilexítimo de Miss Russell, o descoñecido co que Sheppard falou a noite do asasinato. Tamén informa a todos que Ursula casou secretamente con Paton, xa que o anel que atopou era seu, logo de tiralo despois de que Paton rifara con ela por informar ao seu tío deste feito, o que provocou o seu despedimento. Poirot entón informa a todos de que coñece a identidade do asasino, confirmado por un telegrama recibido durante a reunión. Non revela o nome, en vez diso, avisa ao asasino. Cando Poirot está só con Sheppard, revélalle que sabe que el é o asasino de Ackroyd.
Sheppard era o chantaxista da señora Ferrars e asasinou a Ackroyd para que non o soubese, sospeitaba que a nota de suicidio mencionaría este feito, e colleuna despois do asasinato. Despois usou un ditáfono que tiña Ackroyd, para facer parecer que aínda estaba vivo cando marchou, antes de volver á pasar por debaixo da fiestra do estudo para simular as pegadas de Paton. Poirot notara unha inconsistencia nos tempos que mencionou para o seu encontro ás portas. Como tiña que estar no lugar cando se atopara o corpo de Ackroyd, pediu a un paciente no inicio do día que o chamase algún tempo despois do asasinato, para ter unha escusa para regresar a Fernly Park. O telegrama de Poirot confirmouno. Cando no había ninguén no estudo, Sheppard retirou o ditáfono e devolveu a cadeira que o ocultaba ao seu lugar orixinal. Poirot dille a Sheppard que toda esta información será denunciada á policía pola mañá. O doutor Sheppard segue escribindo o seu informe sobre a investigación de Poirot (a novela en si), admitindo a súa culpabilidade e desexando que o seu relato confirme o fracaso de Poirot na resolución do asasinato de Ackroyd. O epílogo da novela serve como nota de suicidio.
Personaxes
- Hércules Poirot: retirado do seu papel de detective privado, pero retoma a súa profesión cando se lle solicita axuda nuha investigación. É amigo da vítima.
- Dr James Sheppard: o médico local, o axudante de Poirot nas súas investigacións e o narrador da novela.
- Inspector Davis: inspector local de King's Abbot e oficial da investigación.
- Inspector Raglan: inspector de policía da cidade máis grande próxima de Cranchester.
- Coronel Melrose: Xefe de policía do condado.
- Roger Ackroyd: A vítima do caso. Un home de negocios rico e viúvo, angustiado pola recente morte da muller coa que desexaba casar, a señora Ferrars.
- Mrs Ferrars: unha viúva que se rumoreaba que envelenara ao seu marido Ashley Ferrars, un borracho mesquiño. Suicídase ao comezo da novela.
- Sra. Cecil Ackroyd: viúva do irmán de Roger, Cecil. Ela e a súa filla viven en Fernly Park durante os últimos dous anos e dependen economicamente de Roger.
- Flora Ackroyd: sobriña de Ackroyd, filla de Cecil. Solicita a axuda de Poirot para investigar o asasinato do seu tío. É noiva de Ralph a petición do seu tío, sen saber que o seu prometido xa casou con Ursula Bourne
- Capitán Ralph Paton: fillastro de Ackroyd do anterior matrimonio da súa defunta esposa, ás veces chamado o seu fillo "adoptivo". Casado secretamente con Ursula Bourne e o principal sospeitoso da policía polo asasinato.
- Maior Hector Blunt: amigo de Ackroyd, un cazador de caza maior, hóspede da casa. Está secretamente namorado de Flora. Presente cando se atopou o corpo.
- Geoffrey Raymond: secretario de Ackroyd, un home novo e enérxico na súa profesión. Presente cando se atopou o corpo do seu xefe.
- John Parker: mordomo de Ackroyd. Afirma que non chamou a Sheppard a Fernly Park, a noite do asasinato de Ackroyd, presente cando se atopou o corpo.
- Elizabeth Russell: ama de casa de Ackroyd. Unha muller atractiva para a súa idade.
- Ursula Bourne: a camareira de Ackroyd. Unha dama da nobreza obrigada a servir pola pobreza. Está casada en segredo con Ralph e é despedida cando lle conta isto a Ackroyd.
- Charles Kent: fillo ilexítimo de Russell. Un drogodependente, recentemente chegado do Canadá. Sheppard atópao ás portas de Fernly Park na noite do asasinato.
- Caroline Sheppard: a irmá máis vella do doutor Sheppard. Ten un notable don de estar informada sobre todas as actividades na vila.
- Sra. Folliott: a irmá máis vella de Ursula, pero ocultou este feito cando lle proporcionou referencias para que fose camareira de Ackroyd.
- Sr Hammond: avogado de Ackroyd.
- Camareiro de barco: un paciente masculino descoñecido do doutor Sheppard fóra da cidade. Máis tarde descubriu que lle fixera unha chamada telefónica desde a estación de tren local, o que Poirot confirma mediante un telegrama recibido do seu barco.
Voz e estrutura narrativa
O libro está ambientado na aldea ficticia de King's Abbot, Inglaterra. Está narrada polo doutor James Sheppard, que se converte no axudante de Poirot, en lugar do Capitán Hastings que casou e se instalou na Arxentina. A novela inclúe un xiro argumental inesperado no último capítulo, onde o doutor Sheppard revela que era un narrador non fiable, usando técnicas literarias para ocultar a súa culpa sen escribir nada falso (por exemplo, "fixen o pouco que había que facer" no momento en que agochaba o ditáfono e movía a cadeira).
Desenvolvemento
Christie revelou na súa autobiografía de 1977 que a idea básica da novela déralla o seu cuñado, James Watts de Abney Hall, quen suxeriu unha novela na que o criminal fose o personaxe do Dr. Watson, o que Christie considerou un "pensamento moi orixinal".[4]
En marzo de 1924, Christie tamén recibiu unha carta non solicitada de Lord Mountbatten. Quedara impresionado cos seus traballos anteriores e escribiu, por cortesía da revista The Sketch (editores de moitos dos seus relatos nese momento) cunha idea e notas para unha historia cuxa premisa básica reflectía as suxestións de Watts.[5] Christie aceptou a idea da carta e despois de pensalo, comezou a escribir o libro pero cun argumento da súa invención. Tamén recoñeceu inspirarse no infame caso da morte sen resolver de Charles Bravo, de quen cría que fora asasinado polo doutor James Manby Gully.[6]
En decembro de 1969, Mountbatten escribiulle de novo a Christie despois de ver unha representación de A ratoeira. Mencionou a súa carta dos anos vinte e Christie respondeu recoñecendo o papel que xogou na concepción do libro.[7]
Notas
- ↑ The English Catalogue of Books. XII, A-L. Kraus Reprint Corporation. 1979. p. 317.
- ↑ Marcum, J.S. (maio 2007). "The Classic Years 1920s". An American Tribute to Agatha Christie. Consultado o 1 de abril de 2009.
- ↑ Barnard (1990), p. 199
- ↑ Christie (1977), p. 342
- ↑ Thompson (2007), p. 500
- ↑ Kinnell, Herbert G. (14 de decembro de 2010). "Agatha Christie’s doctors". British Medical Journal (en inglés). Consultado o 3 de outubro de 2020.
- ↑ Morgan (1984), pp. 120–121
Véxase tamén
Bibliografía
Ligazóns externas
|
|---|
| Personaxes | |
|---|
| Libros | |
|---|
| Adaptacións a filmes | |
|---|
| Obras de teatro | |
|---|
Adapatacións á
televisión | |
|---|
| Videoxogos | |
|---|
| Véxase tamén | |
|---|
|
|
|---|
|
| Personaxes | |
|---|
| Localizacións | |
|---|
| Novelas | |
|---|
como Mary
Westmacott | |
|---|
colección de
relatos curtos | |
|---|
| Obras de teatro | |
|---|
Obras de teatro para
radio e televisión | |
|---|
| Outros libros | |
|---|
| Representacións | |
|---|
| Relacionados | |
|---|
|
